Η Πανσέληνος του Φεβρουαρίου παίζει με το συναίσθημά σου και η αλήθεια είναι πως τα δεδομένα σου πάνε κόντρα. Είναι βλέπεις κι αυτές οι αστρικές θέσεις που σε κάνουν να νιώθεις τις αλυσίδες σου. Ο αστρικός Κρόνος σε τετράγωνο με την τροπική Αφροδίτη κι ο τροπικός να υποδέχεται τα Φώτα στην αστρική τους εκδοχή.
Κι έτσι η χαρά σου περνά από τις Συμπληγάδες της ανάγκης, το συναίσθημά σου πολιορκείται από την βαρβαρότητα του ρεαλισμού.
Πίκρα; Κατάθλιψη; Απόρριψη;
Όχι απαραίτητα, αν δώσεις στην Προσφορά το δικαίωμα που της αξίζει. Το πρώτο λοιπόν που έχεις να κάνεις, είναι το να σκύψεις επάνω στα προβλήματα των ανθρώπων. Και εκείνων που αγαπάς μα και των άλλων, που σιωπούν κι η θλίψη τους καθρεφτίζεται στα μάτια τους.
Μοιράσου και θα λυτρωθείς. Όσο για τον έρωτά σου, σκέψου και νιώσε, νιώσε και σκέψου. Η Αφροδίτη σφιχταγκαλιάζεται με τον Χείρωνα και τα δάκρυά σου μουσκεύουν τα τείχη της καρδιάς σου. Θα πέσουν; Θα βγεις από τον πέτρινο μαυσωλείο σου ή θα φτιάξεις έναν ακόμη περίτεχνο θάλαμο;
Θες ο έρωτάς σου να παραμείνει για μια ακόμη φορά ένα μουσειακό έκθεμα;
Να κατατροπωθεί από τις ανασφάλειες, τις ενοχές, τις λύπες και τα απωθημένα σου; Όταν οι κοινωνικοί ρόλοι σε καθορίζουν, τότε κι ο έρωτάς σου γίνεται δεσμώτης τους. Κι όταν ο «χαμένος παράδεισός σου» γίνεται εμμονή, τότε κι ο έρωτάς σου είναι πέρα για πέρα αυτιστικός.
Το συναίσθημα σου ανάμεσα σε μυλόπετρες… Ναι, η προσωπική σου ζωή βρίσκεται σε κρίση, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι το να κλειστείς στο καβούκι σου. Βγες στον καθαρό αέρα, ζέστανε την καρδιά σου με τις ηλιαχτίδες μιας νέας γέννησης. Δώσε στο παρελθόν την θέση που του αξίζει. Φάρος είναι κι όχι το λιμάνι σου.