Σελήνη στον Κριό: Πέλε, η θεά της Φωτιάς
Η Χαβανέζικη θεά Πέλε συνδέεται με τα ηφαίστεια, που αφθονούν σε αυτό το μέρος της γης. Μπορεί να τη δει κανείς σαν την προσωποποίηση της ενεργητικής, δημιουργικής, εκφραστικής γυναίκας που έχει τη Σελήνη της στον Κριό ή και όποιας γυναίκας έχει έντονο το στοιχείο της Φωτιάς στον αστρολογικό της χάρτη. Είναι γεμάτη πάθος αισθησιακή και δεν την τρομάζουν οι… πυρκαγιές που ανάβει, γιατί σαν τον φλογερό, δραστήριο Κριό ξέρει ότι εξελισσόμαστε μέσα από τους κύκλους της έντονης δράσης. Είναι επίσης ανυπόμονη και ζηλιάρα σαν την ίδια τη θεά των ηφαιστείων.
Σύμφωνα με τον μύθο, η Πέλε αγαπούσε τα αθλήματα, αλλά και τους ωραίους νεαρούς. Ερωτεύτηκε τον Λοχιάου, έναν νέο που έπαιζε υπέροχα το φλάουτο και έγιναν εραστές. Μετά από τρεις μέρες εκείνη γύρισε στο βουνό της, έχοντας υποσχεθεί στον αγαπημένο της ότι θα επέστρεφε κοντά του. Βλέποντας ότι αργούσε η στιγμή της επανασύνδεσης, έστειλε την αδελφή της Χιάκα να της τον φέρει. Περιμένοντας, άρχισε να βάζει με τον νου της ότι η αδελφή της είχε σκοπό να της κλέψει τον αγαπημένο, παρόλο που εκείνη δεν είχε καμιά τέτοια πρόθεση. Αλλά η Πέλε, τυφλωμένη από τη ζήλια της, κατέστρεψε τους κήπους της Χιάκα και της σκότωσε τον εραστή. Τότε η Χιάκα, για να την εκδικηθεί, έκανε έρωτα με τον Λοχιάου στην άκρη του κρατήρα της Πέλε. Η θεά εκτόξευσε τη λάβα της και έκαψε τον Λοχιάου, αλλά δεν μπόρεσε να βλάψει την αδελφή της, που ήταν αθάνατη.
Η ιστορία της Πέλε δείχνει ότι η φωτιά και το πάθος κατ’ επέκταση, είναι σαν δίκοπο μαχαίρι. Μπορεί να ζεστάνει τη γη, να φέρει τη ζωή αλλά και να δημιουργήσει την καταστροφή, αν γίνει ζήλια, ανυπομονησία και θυμός.
Σελήνη στον Ταύρο: Γαία, η μητέρα των πάντων
Η Γαία είναι η πρωταρχική θέα της ελληνικής μυθολογίας, υπήρχε πριν ακόμα κι από τη δημιουργία του κόσμου, μαζί με το Χάος και τον Έρωτα. Από αυτή την αρχική τριάδα δημιουργήθηκε ο Ουρανός, με τον οποίο η Γαία ζευγάρωσε και γέννησε τους Γίγαντες, τους Τιτάνες (ανάμεσά τους το επόμενο θεϊκό ζευγάρι, τον Κρόνο και τη Ρέα), τον Ωκεανό (με τον οποίο επίσης ζευγάρωσε γεννώντας τις θαλάσσιες θεότητες) και αμέτρητα άλλα όντα. Λατρευόταν σε ιερά σε όλη την Ελλάδα, στις βουνοκορφές και στις βαθιές σπηλιές. Οι άνθρωποι άφηναν προσφορές προς εκείνη σε ιερές σχισμές και ανοίγματα στην επιφάνεια της γης.
Διαφέντευε το χάρισμα της προφητείας και θεωρούνταν ότι εκείνη μετέδιδε τα μηνύματα μέσω των μαντείων, στους Δελφούς, τη Δωδώνη και σε άλλα μέρη. Ακόμα και όταν άλλοι θεοί, αρσενικοί κυρίως, πήραν την πρωτοκαθεδρία, οι πιο ιεροί όρκοι δίνονταν στο δικό της όνομα, αναγνωρίζοντας την ανωτερότητά της. Η Γαία συνδέεται επίσης και με την εκδίκηση. Εκείνη παρότρυνε τον γιό της Κρόνο να ευνουχίσει και να εκθρονίσει τον Ουρανό, ο οποίος φυλάκιζε στα σπλάχνα της όλα τα παιδιά της. Και στη συνέχεια έκρυψε τον εγγονό της τον Δία για να τον γλιτώσει από τον Κρόνο, που κι εκείνος για να κρατήσει την εξουσία του, κατάπινε τα δικά του παιδιά.
Σε σύνδεση με τις γυναίκες που έχουν τη Σελήνη τους στο γήινο ζώδιο του Ταύρου, η Γαία σήμερα μπορεί να μας θυμίζει τη γόνιμη σκέψη που οδηγεί σε συστηματική δράση, αλλά και τον σεβασμό για τη Μητέρα-Γη, που τρέφει όλα τα πλάσματα. Και κατ’ επέκταση, το σεβασμό για την προσωπική μας «γη», το σώμα μας, που χρειάζεται να το φροντίζουμε, να το τιμούμε και να το ικανοποιούμε.
Σελήνη στους Διδύμους: Η Γυναίκα Αράχνη και το δίχτυ του κόσμου
Η θεϊκή Γυναίκα Αράχνη των Ινδιάνων Πουέμπλο, που ζούσαν στα νοτιοδυτικά των ΗΠΑ, ήταν στην αρχή της Δημιουργίας το μοναδικό ζωντανό πλάσμα. Στο σκούρο πορφυρό λυκαυγές πριν ξεκινήσει η ύπαρξη του κόσμου, η Αράχνη ύφανε ένα νήμα από την Ανατολή στη Δύση και ένα από τον Βορρά στον Νότο. Έπειτα κάθισε στις κλωστές της που απλώνονταν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και άρχισε να τραγουδά με βαθιά γλυκιά φωνή. Από το τραγούδι γεννήθηκαν οι δυο θυγατέρες της. Η μία έγινε μητέρα των Πουέμπλο και η άλλη όλων των υπόλοιπων ανθρώπων. Στην αρχή η Αράχνη, υφαίνοντας και τραγουδώντας, δημιούργησε τους ουρανούς. Πάνω στο δίχτυ οι σταγόνες της δροσιάς σχημάτισαν στο στερέωμα τον ήλιο, το φεγγάρι και τα άστρα, κι έτσι ο κόσμος έπαψε να είναι σκοτεινός. Έπειτα η Γυναίκα Αράχνη πήρε κοχύλια, τιρκουάζ, κόκκινες πέτρες, κίτρινες πέτρες και διάφανους κρυστάλλους και δημιούργησε τα βουνά, τους ωκεανούς και τις ερήμους.
Όταν φτιάχτηκε όλος ο υπόλοιπος κόσμος, πήρε κόκκινο, κίτρινο, μαύρο και λευκό πηλό και έπλασε τους ανθρώπους. Μετά άπλωσε πάνω τους ένα σκέπασμα από δημιουργική σοφία, που το ύφανε από την ίδια της την ύπαρξη και συνέδεσε τον καθένα τους με την ίδια, με ένα μαγικό νήμα.
Η Γυναίκα Αράχνη είναι έξυπνη και δημιουργική σαν τους Διδύμους και επιπλέον της αρέσει η ποικιλία. Έχει την απαραίτητη ανοχή για να συμβιώνει με τους άλλους, όπως και να τιμά και να εκτιμά την αξία των διαφορών ανάμεσα στις πολιτισμικές αντιλήψεις. Αυτή η ιστορία μας υπενθυμίζει να μένουμε ανοιχτοί στη γνώση και στην πληροφόρηση, και αυτό το άνοιγμα και η περιέργεια είναι ένας καλός οδηγός στον δρόμο μας.
Σελήνη στον Καρκίνο: Ιζ Τσελ, η θεά του Φεγγαριού
Η Ιζ Τσελ είναι η θεά του Φεγγαριού και η πρώτη γυναίκα στον κόσμο, σύμφωνα με τους Μάγια. Στη αρχή αυτή η θεϊκή γυναίκα-σελήνη ήταν εξίσου λαμπερή με τον Ήλιο, ο οποίος την ερωτεύτηκε. Μεταμορφώθηκε σε ένα πουλί για να την πλησιάσει, όμως ο παππούς της που την πρόσεχε, υποψιάστηκε και χτύπησε το πουλάκι με ένα πήλινο σβώλο. Εκείνη το πήρε να το φροντίσει, αγαπήθηκαν και το έσκασαν μαζί με μια βάρκα. Τότε ο παππούς τους καταδίωξε ρίχνοντας κεραυνούς, που χτύπησαν την Ιζ Τσελ, η οποία μεταμορφώθηκε σε καβούρι. Οι ουράνιες λιβελλούλες τη φύλαξαν για 13 μέρες και μετά εκείνη αναδύθηκε ξανά στην πρώτη μορφή και τη λάμψη της. Παντρεύτηκε με τον Ήλιο, αλλά εκείνος τη ζήλευε και την κατηγόρησε ότι είχε σχέση με τον Αυγερινό. Δεν πίστεψε την άρνησή της και τη γκρέμισε στη γη. Μετά συμφιλιώθηκαν αλλά ο Ήλιος εξακολουθούσε να ζηλεύει, ώσπου τη χτύπησε. Εκείνη τότε πέταξε μέσα στη νύχτα και δεν ξαναγύρισε ποτέ κοντά του. Παρόλο που είναι ακόμα παντρεμένοι, σπάνια συνυπάρχουν στον ουρανό.
Η Ιζ Τσελ, που συνδέεται επίσης με τη γονιμότητα και τον τοκετό, δίνει το παράδειγμα της γυναίκας που είναι ελεύθερη να έρχεται και να φεύγει όπως θέλει. Η ιστορία αυτή μας μιλά για τη σταθερότητα αλλά και τη μεταβλητότητα των κύκλων της Σελήνης, του γυναικείου έμμηνου κύκλου, της παλίρροιας. Μας υπενθυμίζει και την ευαισθησία των συναισθημάτων της γυναίκας, ιδίως αν της φέρονται άσχημα, Η Σελήνη στον Καρκίνο είναι στοργική και ευαίσθητη, αλλά μπορεί να γίνεται ανεξάρτητη, αν χρειαστεί.
Σελήνη στον Λέοντα: Σεκμέτ, η κόρη του Ήλιου
Η Σεκμέτ, η Αιγύπτια θεά που το όνομά της σημαίνει «Ισχυρή», σύμφωνα με τον μύθο βγήκε από το μάτι του πατέρα της Ρα, του αρχηγού των θεών. Απεικονιζόταν με τη μορφή μιας γυναίκας με κεφάλι λιονταριού, που κρατούσε ένα πυρσό. Πάνω στο κεφάλι της υπήρχε ένας όρθιος δίσκος, που συμβόλιζε τη δύναμη του ήλιου. Ήταν πολεμίστρια και εκπροσωπούσε το στοιχείο της φωτιάς, το θάρρος, την επιδεξιότητα και το κόκκινο χρώμα.
Η Σεκμέτ κάποτε απηύδησε από την ανθρωπότητα και αποφάσισε να την καταστρέψει. Η οργή της έσπειρε τέτοιο όλεθρο, που ο ίδιος ο Ρα επενέβη για να τη σταματήσει. Ανάμειξε μπίρα με χυμό ροδιού για να μιμηθεί το αίμα που τόσο ζητούσε η Σεκμέτ. Εκείνη εντέλει παρασύρθηκε και μέθυσε, πέφτοντας σε βαθύ ύπνο. Όταν συνήλθε, ο θυμός της είχε σβήσει.
Μια άλλη μορφή της Σεκμέτ είναι η Μπαστ, που εκφράζει τη γονιμοποιό δύναμη των ακτινών του Ήλιου. Αργότερα, η Μπαστ μεταμορφώθηκε σε γυναίκα με κεφάλι γάτας, που έφερε στο στήθος μια πλάκα με την απεικόνιση ενός λιονταριού. Ήταν θεά της απόλαυσης, της χαράς της ζωής και του χορού.
Αυτή η διπλή θεότητα συμβολίζει την επεκτατική φύση του Λέοντα: την άγρια προστατευτική λέαινα που φρενιάζει από θυμό και την παιχνιδιάρα γάτα που χαίρεται τη ζωή. Η Σελήνη στον Λέοντα είναι περήφανη και άγρια. Συχνά αιφνιδιάζει, δείχνοντας αρσενικές ιδιότητες δύναμης, ενώ ξέρει να κατανοεί τη φύση και τις προσωπικότητες των αντρών.
Σελήνη στην Παρθένο: Δήμητρα, η στοργική θεά της συγκομιδής
Η Δήμητρα, η αρχαιοελληνική θεά της γεωργίας ταιριάζει με τη Σελήνη στην Παρθένο, γιατί αυτό το ζώδιο συμπίπτει χρονικά με την εποχή που μαζεύονται και αποθηκεύονται οι σοδειές. Η Δήμητρα λατρευόταν με θυσίες χωρίς φωτιά, καθώς οι προσφορές προς αυτή ήταν κυρίως προϊόντα της γης στη φυσική τους κατάσταση. Ήταν η μητέρα της Περσεφόνης, που την απήγαγε ο Πλούτωνας και τότε εκείνη, τρελαμένη από τη θλίψη, παραμέλησε τα καθήκοντά της, κάνοντας όλα τα φυτά να μαραθούν και σπέρνοντας τον λιμό στους ανθρώπους. Τότε για πρώτη φορά η καταπράσινη φύση πήρε τις χρυσοκίτρινες φθινοπωρινές αποχρώσεις της. Με τη μεσολάβηση του Δία, η Περσεφόνη επιστράφηκε στη μητέρα της με τη συμφωνία να περνά τον μισό χρόνο στη γη και τον μισό στον Άδη με τον σύζυγό της. Η χαρά της Δήμητρας έκανε και πάλι τα φυτά και τα δέντρα να καρπίσουν. Η μεγάλη αυτή θεά λατρευόταν στα Ελευσίνια Μυστήρια, την πιο ιερή γιορτή της Αρχαίας Ελλάδας.
Η Παρθένος έχει ένα έμφυτο χάρισμα για τις διαδικασίες της καθημερινής ζωής, καθώς αποδέχεται τις αλλαγές και τις μεταστροφές του φυσικού κόσμου, αντί να αντιστέκεται στις μεταβολές, όπως κάνουν τόσα άλλα ζώδια. Η Σελήνη στην Παρθένο έχει μια αναζωογονητική φυσικότητα, που είναι καθησυχαστική και στοργική. Έχει επίσης την ικανότητα να μετακινείται ανάμεσα στην αθωότητα και τη σοφία, την υποχωρητικότητα και την επιμονή. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, η Σελήνη στην Παρθένο μαθαίνει την προσαρμοστικότητα στις συνθήκες που αλλάζουν διαρκώς.
Σελήνη στον Ζυγό: Ιστάρ, η βασίλισσα του ουρανού
Στον αρχαίο πολιτισμό των Σουμερίων, στη Μεσοποταμία, η λατρεία της Ιστάρ ή Αστάρτης ξεκινά από το 5000 π.Χ. Την αποκαλούσαν «βασίλισσα του ουρανού» και πίστευαν πως είχε έρθει από τον πλανήτη Αφροδίτη. Τα παλιά αγαλματίδια την απεικονίζουν σε μια στάση καλωσορίσματος να κρατά το στήθος της. Με αυτό τον τρόπο τιμά, όπως θα έπρεπε να κάνουν οι γυναίκες, την ομορφιά, τη θεραπευτική ενέργεια και την υπόσχεση της θηλυκής της υπόστασης. Ήταν θεά του έρωτα, της γονιμότητας, της σεξουαλικότητας, αλλά και του πολέμου, όπως και του κυνηγιού. Για σύμβολό της είχε το οκτάκτινο αστέρι.
Η Ιστάρ εκφράζει τη σύνθετη φύση της θηλυκότητας, όπως ο Ζυγός θέλει να εξισορροπήσει τις δυνάμεις της αυτοσυγκράτησης και του πόθου. Ήταν μια πολεμίστρια, που δεν χαριζόταν σε κανένα και υπερασπιζόταν την αγνότητά της, αλλά ενίοτε γινόταν η λάγνα γυναίκα, που συνωμοτούσε για να ξελογιάσει έναν καινούργιο εραστή. Μόνο που οι εραστές της είχαν όλοι κακό τέλος. Και όταν ήθελε, μπορούσε να στερήσει τη γονιμότητα και από τους ανθρώπους και από τη φύση. Όμως ταυτόχρονα ήταν εκείνη που απένειμε δικαιοσύνη και συμβούλευε σοφά. Η Ιστάρ ενθαρρύνει την πλήρη έκφραση της θηλυκής φύσης απέναντι στους κοινωνικούς περιορισμούς της «ορθότητας». Αυτές είναι ιδιότητες του Ζυγού.
Η Σελήνη στον Ζυγό έχει μια γλυκιά πλευρά, αλλά εκπροσωπεί και τη σοφή πολεμίστρια, εκείνη που καταλαβαίνει τη φύση των ανθρώπινων σχέσεων. Σαν την Ιστάρ, έτσι και η Σελήνη στον Ζυγό προσπαθεί να εναρμονίσει τις θηλυκές ενέργειες της αντίστασης και της παράδοσης στη λαγνεία, που εναλλάσσονται διαρκώς μεταξύ τους.
Σελήνη στον Σκορπιό: Η δυναμική Σάκτι
Η Σάκτι είναι μια μορφή της ινδικής θεάς Ντέβι, που σημαίνει «δύναμη». Είναι η θηλυκή ενέργεια του θεού Σίβα, η δημιουργική δύναμη που γεννά τον κόσμο των φαινομένων. Τα ινδικά ταντρικά κείμενα περιγράφουν τη Σάκτι σαν καθαρή ή πρωταρχική ενέργεια. Στο γήινο πεδίο, εκδηλώνεται μέσα από θηλυκή μορφή και μέσα από τη δημιουργικότητα και τη γονιμότητα, παρόλο που υπάρχει επίσης και στους άντρες με μια ανεκδήλωτη μορφή.
Η Σάκτι είναι γνωστή σαν θεά της λαγνείας και της καταστροφής, που προκαλεί όλες τις πράξεις και τα γεγονότα να συμβούν. Εμπεριέχει μια τρομακτική μεταμορφωτική δύναμη, ακριβώς όπως το ζώδιο του Σκορπιού, και συνδέεται με το φίδι της Κουνταλίνι Γιόγκα, την τεράστια ζωτική δύναμη που φωλιάζει στη βάση της σπονδυλικής στήλης περιμένοντας να απελευθερωθεί. Μια από τις συμβολικές απεικονίσεις του Σκορπιού είναι το φίδι και το ζώδιο αυτό συνδέεται επίσης με την ωμή δύναμη και τη σεξουαλικότητα, τη δύναμη που δίνει ζωή. Σε ορισμένα μέρη της Νότιας Ινδίας, η Σάκτι ονομάζεται Αμμάν που σημαίνει «μητέρα». Τη θεωρούν προστάτιδα των χωριών τους, που κρατά μακριά κάθε κακό, φέρνει ευημερία και θεραπεύει τις αρρώστιες.
Η Σελήνη στον Σκορπιό διδάσκει στις γυναίκες να δέχονται την ισχυρή τους φύση, την ικανότητά τους να επηρεάζουν, τη δύναμη, τη μεγαλοφυΐα και τη δυνατότητα να εκφράζουν ολοκληρωτικά εκείνο που επιθυμούν. Το αρχέτυπο του Σκορπιού έχει μια ισχυρή κατανόηση της ερωτικής επιθυμίας, που αποζητά την απόλυτη σεξουαλική της έκφραση. Η Σελήνη στον Σκορπιό κατανοεί τα ισχυρά πάθη που οδηγούν τους ανθρώπους και τους φέρνει με φυσικό τρόπο στα βαθύτερα μυστήρια της ζωής.
Σελήνη στον Τοξότη: Ριάνον, η θεά της ελευθερίας και των μεταμορφώσεων
Η θεά Ριάνον της ουαλικής μυθολογίας ίππευε ένα λευκό άλογο, που κανείς άλλος δεν μπορούσε να πιάσει και κρατούσε ένα πουγκί, που έβγαζε πλούτη χωρίς τελειωμό. Της άρεσε να περιπλανιέται στα δάση και είχε τη μαγική ικανότητα να παίρνει τη μορφή οποιουδήποτε ζώου. Κάποια μέρα που είχε μεταμορφωθεί σε λαγό και έπαιζε στο δάσος, το σκυλί του κυνηγού Σιάν την έπιασε. Εκείνος τη λυπήθηκε και σε ανταπόδοση η Ριάνον εμφανίστηκε μπροστά του με όλη της την ομορφιά και τον κάλεσε στο νησί της. Μια μέρα, ενώ έπαιρνε το μπάνιο της, εκείνος της ρίχτηκε. Τότε η θεά μεταμορφώθηκε σε φοράδα και τον χτύπησε με την οπλή της στον μηρό, σπάζοντάς τον. Ο Σιάν έμεινε να κουτσαίνει για πάντα, ώστε να μην ξεχάσει την αχαριστία του και την οργή της θεάς.
Η Ριάνον ήταν πνευματώδης με μια δόση σαρκασμού, ένα κλασικό χαρακτηριστικό του Τοξότη, που φημίζεται για την ευθύτητά του. Η Ριάνον εκφράζει ακόμα την αγάπη για τη φύση και τα ζώα, καθώς και την ανάγκη για απομόνωση. Άλλο στοιχείο που τη συνδέει με τον Τοξότη είναι ότι το ζώδιο αυτό σχετίζεται με τους μηρούς και επιπλέον είναι μεταβλητό, που σημαίνει ότι οι διαθέσεις του συχνά «μεταμορφώνονται».
Η γυναίκα με τη Σελήνη στον Τοξότη θέλει να κινείται ελεύθερα σαν τη Ριάνον και εξοργίζεται ιδιαίτερα με το άδικο. Το πουγκί του πλούτου ταιριάζει με το ζώδιο του Τοξότη, καθώς σε πολλά επίπεδα ταυτίζεται με την αφθονία αλλά και τις ευκαιρίες. Μέσα από τις εμπειρίες του το ζώδιο αυτό ξεπερνά τις δυσκολίες και βρίσκει τον «πλούτο» με την έννοια της σοφίας.
Σελήνη στον Αιγόκερω: Ασέρα, η αποσιωπημένη σύζυγος του Θεού
Η Ασέρα ήταν μια θεά που λατρευόταν από τους Φοίνικες ή Χαναανίτες, στην περιοχή της αρχαίας Μέσης Ανατολής. Πολύ πιθανόν σε εποχές που ο πολυθεϊσμός επικρατούσε και στο Ισραήλ, να ήταν η σύζυγος του Θεού Δημιουργού της Παλαιάς Διαθήκης, του Γιαχβέ ή Ελοχίμ. Αργότερα, με την έλευση του μονοθεϊσμού «εκθρονίστηκε». Ήταν και θεά της γονιμότητας και γέννησε εβδομήντα θεούς, από τους οποίους ο σημαντικότερος ήταν ο Βαάλ.
Στους ναούς της δεν απεικονιζόταν με ανθρώπινη μορφή, αλλά σαν ένα κομμάτι ξύλο, γι’ αυτό και το όνομά της σημαίνει «ευθεία». Στους ιδιωτικούς χώρους λατρείας μπορεί να είχε τη μορφή ενός πήλινου αγαλματίδιου χωρίς πόδια, καθώς αυτά ήταν χωμένα στο χωμάτινο δάπεδο του σπιτιού. Αυτές οι απεικονίσεις της Ασέρα εκφράζουν την απλότητα της Σελήνης στον Αιγόκερω, που περιορίζεται στα ουσιώδη και είναι προσκολλημένη σε έναν προσωπικό κώδικα συμπεριφοράς. Η «ευθύτητα» ταυτίζεται επίσης με την αδυναμία του Αιγόκερω να ελίσσεται, καθώς αντιμετωπίζει τα πράγματα με έναν μονοκόμματο τρόπο και φορτώνεται ένα σωρό υποχρεώσεις, από τις οποίες αδυνατεί να βρει μια ανάπαυλα.
Στα ιερά της η Ασέρα ήταν γνωστή ως «εκείνη που χτίζει», μια που έδινε τον πηλό και έμαθε στους ανθρώπους να φτιάχνουν τούβλα. Η Ασέρα έδειξε σε όσους την τιμούσαν πώς να χτίζουν καταφύγια για να προφυλάσσονται από τη ζέστη και το κρύο. Αυτό και πάλι είναι μια εικόνα της Σελήνης στον Αιγόκερω: ένα άτομο που επιδιώκει να διαμορφώνει συνθήκες ασφάλειας, σωματικής και ψυχολογικής. Και διαθέτει αυτοπειθαρχία και την ικανότητα να διδάσκει τους άλλους, οι οποίοι παράλληλα μπορούν να βασίζονται στην υπευθυνότητα και την αξιοπιστία του.
Σελήνη στον Υδροχόο: Όγια, η θεά του ποταμού
Η Όγια είναι θεά της περιοχής των Γιορούμπα, στη Δυτική Αφρική. Εκπροσωπεί το πολεμικό πνεύμα του ανέμου, την αστραπή, τη γονιμότητα, τη φωτιά και τη μαγεία. Δημιουργεί τους ανεμοστρόβιλους, που λένε ότι είναι οι φούστες της που στροβιλίζονται όταν χορεύει. Είναι εκείνη που προκαλεί τις καταιγίδες στον ποταμό Νίγηρα. Το όνομα Όγια σημαίνει «εκείνη έσκισε», και έτσι οι άνεμοι αυλακώνουν την επιφάνεια του ποταμού. Φέρνει την καταστροφή και το χάος, αλλά και γίνεται ο φορέας της αλλαγής, της μετάβασης, του καινούργιου. Αυτό το σκηνικό ταιριάζει με τον Υδροχόο, που είναι πάντα έτοιμος να δημιουργήσει αναταραχές και να ξυπνήσει τα πνεύματα όπου βρεθεί.
Είναι μια θεά πολεμίστρια και αρχηγός. Λένε ότι όταν μπαίνει μέσα στο σώμα ενός χορευτή, ο χορός του γίνεται άγριος και η Όγια κραδαίνει το σπαθί της. Συχνά χορεύει με τα χέρια απλωμένα, για να κρατήσει μακριά τα φαντάσματα. Είναι η μοναδική που μπορεί να τα ελέγξει, καθώς φρουρεί το πέρασμα του κάτω κόσμου.
Η Όγια μετανάστευσε σε καινούργια μέρη, σέρνοντας μαζί και τα παιδιά της, καθώς η θρησκεία της μεταφέρθηκε με τους Αφρικάνους σκλάβους στην Αμερική. Αντίστοιχα και οι Υδροχόοι συχνά μετακομίζουν σε χώρες μακριά από τη γενέτειρά τους. Επίσης διαφεντεύει τη δικαιοσύνη και τη μνήμη. Εδώ υπάρχει άλλη μια σύνδεση με τη Σελήνη στον Υδροχόο, που έχει το ιδανικό της επικράτησης της αλήθειας και της εξέλιξης του νου, της λογικής και των πνευματικών ικανοτήτων. Η Σελήνη του Υδροχόου δεν είναι ποτέ συμβατική και τυπικά μια γυναίκα που την έχει σε αυτό το ζώδιο, ενδιαφέρεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικά και για τα γυναικεία ζητήματα ειδικότερα.
Σελήνη στους Ιχθείς: Μόργκαν, η νεράιδα των νερών
Η Μόργκαν Λε Φέι είναι μια κέλτικη θεά της θάλασσας και η ονομασία «λε φέι» σημαίνει «η νεράιδα». Στην Ιταλία υπάρχει η παράδοση της Φάτα Μοργκάνα που ζούσε κάτω από τα νερά μιας λίμνης. Στους αρχαίους Ετρούσκους οι άνθρωποι έπαιρναν χρησμούς για το μέλλον στα ιερά της θεάς Φορτούνα, μέσα από τα σημάδια που έδιναν οι υπόγειες πηγές. Στους μύθους του βασιλιά Αρθούρου η Μόργκαν είναι η ετεροθαλής αδελφή του, που ξεγέλασε τον μάγο Μέρλιν για να τη διδάξει τη μαγεία. Σε άλλες παραδόσεις, είναι η «κυρά της Λίμνης», η βασίλισσα του Άβαλον, του υποβρύχιου μαγικού βασιλείου όπου μεταφέρθηκε ο Αρθούρος, όταν εγκατέλειψε αυτό τον κόσμο. Σε άλλους μύθους η Μόργκαν είναι μια αθάνατη καλλιτέχνης και θεραπεύτρια, που ζούσε με τις οκτώ αδελφές της στο Άβαλον.
Η Μόργκαν είναι μυστηριώδης, όπως είναι και η ενέργεια των Ιχθύων, και περικλείει όλες τις αναμνήσεις των εποχών που οι γυναίκες ήταν σεβάσμιες στον κόσμο. Ο Ιχθύς είναι ανοιχτός στις μαγικές πλευρές της ζωής. Στις ευαισθησίες του υπάρχει πάντα κάτι που αναβλύζει άγνωστο από πού. Εικόνες, σκέψεις, μηνύματα, διαισθήσεις ανασύρονται από έναν μαγεμένο δικό του κόσμο με τρόπο μυστηριακό. Έχει μια γοητευτική και λαμπερή πλευρά. Επηρεάζει τις ενέργειες στο περιβάλλον όπου βρίσκεται και με τη σειρά του είναι κι εκείνος απίστευτα ευαίσθητος στην ατμόσφαιρα που τον περιβάλλει. Η Σελήνη στους Ιχθείς είναι εκείνη που μας καλεί να μάθουμε ότι η αγάπη και ο σεβασμός ξεκινούν από την αίσθηση της αξιοπρέπειας, που έχουμε πρώτοι εμείς απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό.
