Από τη στιγμή που γινόμαστε γονείς, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε τα προηγούμενα άγχη μας σχεδόν… νοσταλγικά. Ακόμη και η πιο δύσκολη μέρα στη δουλειά δεν μπορεί να συγκριθεί με την αγωνία μας για το αν είμαστε επαρκείς στις υποχρεώσεις μας απέναντι στα μικρά μας. Σίγουρα είναι θεμιτό να θέλουμε να κάνουμε το καλύτερο για εκείνα, όμως δεν θα πρέπει να είμαστε υπερβολικά αυστηροί απέναντι στον εαυτό μας. Κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος και φυσικά αυτό δεν αλλάζει τη στιγμή που γινόμαστε γονείς. Και βέβαια το άγχος δεν είναι καλός σύμβουλος ούτε στην ανατροφή των παιδιών μας. Πώς όμως θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τις πιο συνηθισμένες αγωνίες μας ώστε να συνεχίσουμε να προσφέρουμε την αγάπη μας στα παιδιά μας όσο πιο ξένοιαστα γίνεται;
Οι πιο συνηθισμένες πηγές ενοχής των γονιών
“Δουλεύω πολύ”
Πρώτα από όλα, ο βιοπορισμός της οικογένειάς σας είναι αρκετά σημαντική υπόθεση, έτσι δεν είναι; Εκτός αυτού, το μικρό σας παίρνει καλά παραδείγματα από την επαγγελματική σας σταδιοδρομία. Μαθαίνει πως οι άνθρωποι πρέπει να είναι ανεξάρτητοι, να φροντίζουν για την ικανοποίηση των ονείρων και των φιλοδοξιών τους και να δίνουν χώρο στις προσωπικές τους επιθυμίες. Απλώς φροντίστε ο χρόνος που μπορείτε να του αφιερώσετε να είναι όσο το δυνατόν πιο ποιοτικός.
“Δεν τρώει σωστά”
Ψυχραιμία. Οι διατροφικές συνήθειες των παιδιών αλλάζουν από τη μία μέρα στην άλλη. Συνεχίστε να του προσφέρετε θρεπτικά γεύματα, αλλά μην το πιέζετε αν αρνείται να τα δοκιμάσει. Είναι πιο πιθανό να το κάνει αν δεν επιμένετε πολύ. Επιπλέον, μπορείτε να πειραματιστείτε με υγιεινά σνακ με γεύση και όψη πιο φιλική προς τα πιτσιρίκια.
“Βλέπει πολλή τηλεόραση”
Πρώτα από όλα, αυτές οι μέρες σίγουρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να ανησυχήσετε για αυτό. Σε γενικές γραμμές, είναι πράγματι καλύτερο τα μικρά μας να μην εκτίθενται και πολύ στις οθόνες. Ωστόσο, στο βαθμό που εμπλέκονται και σε δραστηριότητες που εμπεριέχουν σωματική άσκηση, δεν θα έρθει και το τέλος του κόσμου αν παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους εκπομπή. Α ν παρ’ όλα αυτά ανησυχείτε, μπορείτε να κάνετε την εμπειρία του πιο διαδραστική κάνοντάς του ερωτήσεις για την ιστορία ή ζητώντας του να μετρήσει τα χρώματα ή τις φιγούρες που βλέπει στην οθόνη.
“Του φωνάζω πολύ”
Όλοι οι γονείς φωνάζουν πότε – πότε. Και σε κάποιες περιπτώσεις, όπως όταν το νήπιο επιχειρεί να σκαρφαλώσει στο μπράτσο του καναπέ, οι φωνές είναι μάλλον απαραίτητες για να του τραβήξουν την προσοχή και να σταματήσει. Αν όμως αισθάνεστε ότι η υψηλή ένταση αποτελεί τον κανόνα, μπορείτε να δοκιμάσετε άλλους τρόπους για να κάνετε το παιδί να πειθαρχήσει ή να ζητήσετε τη βοήθεια ενός ειδικού.
“Δεν μπορώ να του προσφέρω όσα πράγματα θα ήθελα”
Οι περισσότεροι δεν έχουμε τη δυνατότητα να χαρίσουμε στα παιδιά μας όσα παιχνίδια τους τραβούν την προσοχή. Δεν πειράζει. Πρώτα από όλα, έτσι κι αλλιώς δεν θέλουμε να τα κάνουμε να θεοποιήσουν τα υλικά αγαθά. Επιπλέον, η φαντασία τους είναι υπεραρκετή για να δημιουργήσει κυριολεκτικά αμέτρητα παιχνίδια. Και μπορούμε πάντα να προσθέσουμε και τη δική μας φαντασία στο μείγμα!
“Δεν τα προλαβαίνω όλα”
Μαντέψτε. Κανείς δεν τα προλαβαίνει όλα. Οι εικόνες που βλέπουμε στα social media, με ευτυχισμένες οικογένειες που κατοικούν σε πεντακάθαρα σπίτια – ενώ παράλληλα οι γονείς καταφέρνουν να εξελίσσονται επαγγελματικά – είτε είναι ψεύτικες, είτε είναι προϊόν μιας οικονομικής άνεσης που επιτρέπει ένα μεγάλο μέρος των υποχρεώσεων να ανατίθεται σε άλλα πρόσωπα. Οι υπόλοιποι κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε και δεν πρέπει να απαιτούμε από τον εαυτό μας το ακατόρθωτο.
