Θέλουμε τα παιδιά μας να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένους και καλούς χαρακτήρες, επομένως είναι απολύτως φυσιολογικό να ανησυχούμε με την παραμικρή συμπεριφορά τους που παραπέμπει σε έπαρση. Ωστόσο, οι ειδικοί συμφωνούν ότι πρόκειται για ένα φυσιολογικό στάδιο της ανάπτυξής τους, ήδη από την ηλικία των πέντε ετών. Τότε τα παιδιά αρχίζουν να συγκρίνουν τα ω, τις επιτυχίες αλλά και τα αντικείμενα που τους ανήκουν σε σχέση με εκείνα που ανήκουν στους γύρω τους. Δεν πρόκειται για κάτι που συμβαίνει με κακή πρόθεση, αλλά για μια προσπάθεια να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να οριοθετήσουμε αυτή την τάση τους, ώστε να είμαστε βέβαιοι πως δεν θα τα ακολουθεί αργότερα στη ζωή τους.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Να τους μιλήσουμε
Ένα πιτσιρίκι πέντε ή έξι ετών δεν έχει ιδέα γιατί είναι κακό να λέει ότι είναι εξυπνότερο από έναν φίλο του. Προσπαθήστε να του εξηγήσετε τι είναι η έπαρση, χρησιμοποιώντας απλά λόγια και κάντε το να μπει στη θέση των άλλων παιδιών. Η ενσυναίσθηση είναι πάντα το καλύτερο εργαλείο για την διάπλαση υγιών χαρακτήρων.
Να σκεφτούμε τη δική μας συμπεριφορά
Αν το παιδί μάς ακούει διαρκώς να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους γύρω μας ή και το ίδιο με τα αδέρφια ή τους φίλους του, όσο πειστικά επιχειρήματα και να του προβάλουμε, δεν πρόκειται να σταματήσει να κάνει κι εκείνο το ίδιο. Για άλλη μια φορά, το παράδειγμα που δίνουμε είναι το πιο σημαντικό.
Να τονώσουμε την αυτοπεποίθησή του
Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον εαυτό τους, δεν μπαίνουν στη διαδικασία να συγκριθούν με τους γύρω τους. Στην πραγματικότητα, η έπαρση, αν και συχνά συγχέεται με την υψηλή αυτοπεποίθηση, είναι σύμπτωμα της απουσίας της. Βοηθώντας το να νιώσει καλά με τον εαυτό του, θα το δείτε σταδιακά να μην ενδιαφέρεται για τα σχόλια ή τα επιτεύγματα των άλλων, αλλά να συγκεντρώνεται στους δικούς του στόχους.
Να δείξουμε κατανόηση
Πολλές φορές, αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως έπαρση είναι απλώς έλλειψη τακτ. Και ποιος μπορεί να απαιτήσει… τακτ από ένα πεντάχρονο; Έτσι, δεν θα πρέπει να απορρίπτουμε πάντα το περιεχόμενο αυτών που μας λέει, αλλά να του εξηγούμε ότι υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος και χώρος για να το κάνει. Για παράδειγμα, έχει κάθε δικαίωμα να εκφράζει τη χαρά του για ένα του επίτευγμα, όμως δεν είναι σωστό να το κάνει μπροστά σε έναν φίλο του που δεν τα κατάφερε εξίσου καλά και είναι στεναχωρημένος.
