Μια συγκινητική ανάρτηση έκανε ο Ανδρέας Γεωργίου στο Instagram το πρωί της Τρίτης, αφού πριν από 26 χρόνια η μητέρα του έφυγε από τη ζωή.
26 χρόνια μετά το θάνατο της μητέρας του ο αγαπημένος ηθοποιός συγκινεί δημοσιεύοντας μια φωτογραφία της αλλά και μια με όλη του την οικογένεια και τα αδέλφια του, θέλοντας έτσι να δείξει στη μαμά του ότι είναι όλοι μαζί κι αγαπημένοι!
Ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης, συγκεκριμένα, δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram μια παλιά φωτογραφία της μητέρας του αλλά και μια νέα με την οικογένεια του, μεταξύ των οποίων η γιαγιά του και τα αδέρφια του, γράφοντας:
«18/8/94…26 χρόνια σήμερα…είμαστε ακόμα ενωμένοι και αγαπημένοι έτσι όπως μας ήθελες… μας λείπεις μάνα».
Όπως ήταν αναμενόμενο η δημοσίευση που έκανε ο Ανδρέας Γεωργίου «άγγιξε» τους διαδικτυακούς του φίλους, συγκεντρώνοντας χιλιάδες likes και σχόλια.
Η μητέρα του Ανδρέα Γωργίου πέθανε όταν εκείνος ήταν μικρός 26 χρόνια και η εφηβεία του ήταν δύσκολη καθώς θεώρησε τον πατέρα του υπεύθυνο για το θάνατο της μητέρας του αφού εκείνος έφερε στο σπίτι τους το Aids.
O Ανδρέας Γεωργίου έχει πει σε συνέντευξή του το 2012 για εκείνα τα δύσκολα χρόνια που έχασε τη μητέρα του:
«Με ρωτάς για το πότε ένιωσα ότι χάθηκε η εποχή της αθωότητας. Νιώθω, λοιπόν, ότι δεν ήμουν ποτέ σε φάση αθωότητας. Από μικρό παιδί είχα στο μυαλό μου το πλάνο της ζωής μου. Από τότε που με θυμάμαι, έκανα σχέδια και είχα στόχους. Την εφηβεία μου δεν την έχω ζήσει ακόμη. Από μικρό παιδί έπρεπε να είμαι υπεύθυνος για τον εαυτό μου και τα αδέλφια μου, να πάρω σωστές αποφάσεις, να φροντίσω για όλους, να τρέξω.
Ίσως τώρα να περνάω μια εφηβεία, μέσα από τον ενθουσιασμό μου για τη δουλειά, αφού κάνω σαν παιδί.Την ίδια στιγμή, όμως, μπορεί και να έχω την ωριμότητα 50άρη. Η μεγάλη στροφή στη ρότα της ζωής μου έγινε γύρω στα 10. Ένιωθα ότι «φεύγει» η μαμά και μου αφήνει μια ευθύνη. Στα 13 μου, ήθελα να φύγω από το σπίτι.
Ήμουν και στα μαχαίρια με τον πατέρα μου για ένα μεγάλο διάστημα. Τότε ήταν που έκανα την επανάστασή μου. Του πήγαινα κόντρα, θεωρώντας τον υπεύθυνο για ό,τι μας συνέβαινε. Για πολλά χρόνια τον κατηγορούσα για την απώλεια της μητέρας μου, αφού έφερε την ασθένεια στο σπίτι.
Εκείνος μας λάτρευε, μας υπεραγαπούσε. Εγώ είχα το πρόβλημα απέναντί του. Όταν έφτασα στα 20, τον συγχώρησα και έφτιαξε η σχέση μας, γιατί σε αυτήν πλέον την ηλικία συνειδητοποιείς ότι όλοι έχουν δικαίωμα στο λάθος. Μόνο τότε κατάλαβα πόσο εύκολο είναι το λάθος. Πάντα, όταν συζητούσαμε, μου έλεγε «Ανδρέα, θα φτάσεις 20 χρόνων και θα καταλάβεις».
