Οι μακροχρόνιες σχέσεις στέκονται αστρολογικά κάτω από το έμβλημα του Κρόνου, ο οποίος σχετίζεται με την μακρά χρονική διάρκεια σε όλες τις ανθρώπινες επαφές, είτε είναι φιλίες, είτε συνεργασίες, αλλά και ερωτικές. Φυσικά δεν πρέπει να αγνοούμε το γεγονός, πως όσο περισσότερες όψεις μεταξύ των ωροσκοπίων των δύο ενδιαφερομένων σχηματίζονται, τόσο η σχέση έχει μέλλον και ανάπτυξη μέσα στο χρόνο.
Αν συγκρίνει κάποιος τα ωροσκόπια δύο ανθρώπων που βρίσκονται σε ερωτική σχέση, θα διακρίνει πως η έντονη κρόνια επιρροή, εκτός από διάρκεια, δίνει και αντοχή σε προβλήματα που παρουσιάζονται, τεστάροντας την ικανότητα των εραστών να αντέχουν τις ταλαιπωρίες. Ωστόσο, όλα βασίζονται στην σωστή αναλογία αρμονίας και έντασης. Αν ένα στοιχείο είναι πιο έντονο από το άλλο, τότε δεν υπάρχει ισορροπία, που σημαίνει πως οι μεγάλες εντάσεις, αλλά και η διαρκής και αποκλειστική αρμονία, μπορεί να βλάψει τη σχέση.
Σχέσεις μακροχρόνιες λοιπόν, που έχουν έντονη την παρουσία του Κρόνου, έχουν και τις προϋποθέσεις να υπερπηδήσουν τα εμπόδια, αφού ο Κρόνος δίνει πρακτικές και αποτελεσματικές λύσεις σε ζητήματα. Ως εκ τούτου, όψεις που σχηματίζονται μεταξύ των δύο ωροσκοπίων των ενδιαφερομένων, δείχνουν το είδος, την αντοχή και τη διάρκεια της συνύπαρξής τους.
Η όψη της συνόδου, της αντίθεσης και του τετραγώνου μεταξύ του Ήλιου του ενός και του Κρόνου του άλλου, είναι πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το άτομο το οποίο έχει στο χάρτη του τον Κρόνο, δίνει στον σύντροφό του το αίσθημα της σιγουριάς και σταθερότητας. Βέβαια, ο Κρόνος δεν προσφέρει μόνο σταθερότητα, αλλά δεσμεύει κιόλας. Οπότε το άτομο με τον Κρόνο θα δεσμεύσει το άτομο του οποίου ο Ήλιος δέχεται την όψη από τον Κρόνο, στην συναστρία. Θα το δεσμεύσει γιατί το θεωρεί κτήμα του, αλλά και αφήνοντας με την πάροδο του χρόνου, να γίνονται πιο εμφανείς οι σκιές που ο πλανήτης αυτός φέρνει σε μία σχέση.
Από την μεγάλη ανάγκη του Κρόνου να δεσμεύσει, οδηγούνται τα άτομα σε αποπνικτικές καταστάσεις και περιορισμούς και κάθε φορά που ο εραστής του οποίου ο Ήλιος δέχεται την όψη του Κρόνου, προσπαθήσει να ξεδιπλώσει τα χαρακτηριστικά του ωροσκοπίου του, πέφτει πάνω στα τείχη του πλανήτη, ο οποίος νιώθει να απειλείται η αίσθηση της σταθερότητάς του.
Και τελικά καταλήγει σχεδόν πάντα στο ίδιο σημείο: ο Ήλιος να ζητά να αφεθούν ελεύθερες οι ιδιότητές του για να εξελιχθεί, όσο ο Κρόνος το αντιλαμβάνεται σαν ανταρσία και σφίγγει περισσότερο τη μέγγενη, εφαρμόζοντας μεγαλύτερους περιορισμούς.
Το ίδιο παρατηρείται σε σχέσεις, που η Σελήνη του ενός σχηματίζει όψεις με τον Κρόνο του άλλου. Αυτός με τον Κρόνο, κάνει στην αρχή ένα ωραίο δώρο στη Σελήνη: τη βοηθά να πατήσει τα πόδια της γερά στη γη, της προσφέρει έδαφος να σταθεί. Με τον καιρό όμως, ο Κρόνος πνίγει τη Σελήνη, ρίχνοντας πάνω της το βάρος που κουβαλά, με αποτέλεσμα η σχέση να γίνει πια παρελθόν.
