Με μια συγκινητική ανάρτηση ο καθηγητής πολιτικής υγείας του LSE, Ηλίας Μόσιαλος αναφέρεται στον αγώνα που δίνουν καθημερινά οι γιατροί στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά του κοροναϊού.

Αφορμή στέκεται μια εικόνα που είχε αναρτήσει κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος, ο καθηγητής ως ελάχιστο φόρο τιμής στην προσπάθεια -μπροστά στο νέο ιό- όλων των δικών μας υγειονομικών.

Μάλιστα, αναφερόμενος στην πανδημία υπογραμμίζει πως «ήταν δύσκολο ως τώρα για όλους. Αλλά, είμαστε ακόμα σε πανδημία και δυστυχώς το δεύτερο κύμα ήταν σαρωτικό. Και είναι πιο δύσκολο για τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, τους εργαζόμενους στο ΕΚΑΒ, και όλους τους εργαζόμενους στο σύστημα υγείας. Και οφείλουμε ευγνωμοσύνη σε όλους, όπως οφείλουμε και να τους στηρίξουμε όλοι και να τους προστατεύσουμε. Να τους προστατεύσουμε και εμείς έμπρακτα, κάνοντας το κομμάτι που μας αναλογεί: να προσέχουμε να μην κολλήσουμε. Θα περάσουμε και φέτος και ιδιαίτερες στιγμές αλλά και διαφορετικά τις γιορτινές μέρες. Αλλά ξέροντας πλέον για τα εμβόλια, υπάρχει φως στο τούνελ, και τώρα ξέρουμε πως θα τα καταφέρουμε».

Δείτε τη φωτογραφία του κ. Μόσιαλου

 

Αναλυτικά η ανάρτηση

 

«Το Μάρτιο που μας πέρασε στη Βόρειο Ιταλία, ζούσαν το εφιαλτικό πρώτο κύμα της πανδημίας. Το σύστημα υγείας της Ιταλίας ήταν το πρώτο στην Ευρώπη που έφτασε τα όρια του, και οι Ιταλοί υγειονομικοί οι πρώτοι που δοκιμάστηκαν. Παρά την πρόληψη, την υπερπροσπάθεια και την αυτοθυσία πολλοί είχαν δυστυχώς νοσήσει με τον νέο κοροναϊό.

Τότε είχε κυκλοφορήσει μια αφίσα των Ιταλών αστυνομικών, με μία νοσηλεύτρια που κρατούσε στην αγκαλιά της την Ιταλία. Έχοντας στο νου μου τους δικούς μας υγειονομικούς, συζήτησα με τους φίλους Μάνο Επιτροπάκη και Δημήτρη Σωτηρόπουλο και ο Δημήτρης ανέλαβε την επιμέλεια της ελληνικής εκδοχής, που είχα αναρτήσει τότε, ως ελάχιστο φόρο τιμής στην προσπάθεια -μπροστά στο νέο ιό- όλων των δικών μας υγειονομικών.

Πριν από λίγες ημέρες, επικοινώνησε μαζί μου ο κύριος Χρυσοβαλάντης Δημητρόπουλος, ο διευθυντής του πενταθέσιου δημοτικού σχολείου Λάλα, στο οροπέδιο της Φολόης στην ορεινή Ηλεία.

Μου ζήτησε την άδεια να χρησιμοποιήσουν την αφίσα ως μέρος της σχολικής τους Χριστουγεννιάτικης αφίσας, και να την αναρτήσουν στην είσοδο του σχολείου τους. Προφανώς και συμφώνησα. Κυρίως όμως, γιατί στο ίδιο πνεύμα με την αρχική μου σκέψη, αναφέρθηκε σε εκείνη την αφίσα ως «αφίσα ευθύνης και ευαισθησίας, με τη γιατρό να κρατάει την Ελλάδα στα χέρια της…[…]…προκειμένου να ευαισθητοποιήσουμε την τοπική μας κοινωνία και ιδιαίτερα τους μαθητές μας, αναδεικνύοντας τα θετικά πρότυπα της κοινωνίας μας, τους ήρωες αυτής, που τόσο έχουμε ανάγκη, δίνοντας έμφαση στις έννοιες ‘ευθύνη’ και ‘καθήκον’.»

Ήταν δύσκολο ως τώρα για όλους. Αλλά, είμαστε ακόμα σε πανδημία και δυστυχώς το δεύτερο κύμα ήταν σαρωτικό. Και είναι πιο δύσκολο για τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, τους εργαζόμενους στο ΕΚΑΒ, και όλους τους εργαζόμενους στο σύστημα υγείας. Και οφείλουμε ευγνωμοσύνη σε όλους, όπως οφείλουμε και να τους στηρίξουμε όλοι και να τους προστατεύσουμε. Να τους προστατεύσουμε και εμείς έμπρακτα, κάνοντας το κομμάτι που μας αναλογεί: να προσέχουμε να μην κολλήσουμε.

Θα περάσουμε και φέτος και ιδιαίτερες στιγμές αλλά και διαφορετικά τις γιορτινές μέρες. Αλλά ξέροντας πλέον για τα εμβόλια, υπάρχει φως στο τούνελ, και τώρα ξέρουμε πως θα τα καταφέρουμε».