Ναι, τα παιδιά δικαιούνται και τους δύο γονείς. Τι γίνεται όμως όταν οι δύο αυτοί γονείς αποφασίσουν ότι δεν θέλουν να είναι πια ζευγάρι; Η απάντηση που θα ακούσουμε από τους ειδικούς είναι ότι θα πρέπει αυτοί οι δύο άνθρωποι να χωρίσουν ως ζευγάρι αλλά να συνεχίσουν να είναι από κοινού γονείς.

Οτι τα παιδιά χρειάζονται τόσο το ανδρικό όσο και το γυναικείο πρότυπο τόσο για αναπτυξιακούς όσο και για συναισθηματικούς λόγους. Οτι το ιδανικό είναι τα πρότυπα αυτά να προέρχονται από τους βιολογικούς γονείς τους και ότι οι γονείς είναι απαραίτητο να συνεργάζονται ώστε να συνεννοούνται και να συναποφασίζουν ειδικά για θέματα κομβικά στην πορεία του παιδιού.

Ο ρόλος του πατέρα δεν θα πρέπει  να χάνεται λόγω του διαζυγίου

Αν οι γονείς χωρίσουν, αυτό δεν σημαίνει ότι τα παιδιά τους θα πρέπει να χάσουν τον έναν από τους δύο – συχνότερα τον πατέρα τους – από τη ζωή τους. Αλλωστε, ολοένα και περισσότερες επιστημονικές μελέτες καταδεικνύουν την ιδιαίτερη συμβολή του πατέρα αλλά και κάθε γονέα ξεχωριστά στην ανατροφή και την υγιή ψυχοσωματική ανάπτυξη των παιδιών.

Συνήθως η μητέρα είναι το πρόσωπο που πρώτο συνδέεται με τα παιδιά, είναι κυρίως επιφορτισμένη με τη φροντίδα τους – επειδή έτσι είναι διαμορφωμένη η κοινωνία μας, αν και αυτό αρχίζει να αλλάζει – και συχνά θεωρείται ότι είναι λογικό να συνεχίζει να έχει την επιμέλειά τους και να μένει μαζί τους ακόμα και ύστερα από ένα διαζύγιο.

Ωστόσο, με εξαίρεση τον θηλασμό, όλα τα υπόλοιπα μπορεί να τα αναλάβει και ο πατέρας. Ετσι οι ειδικοί εξηγούν ότι σε κάθε περίπτωση θα πρέπει και οι δύο γονείς να σχετίζονται αντίστοιχα με τα παιδιά τους.

Η σημασία της επικοινωνίας

Είναι εξέχουσας σημασίας να καταφέρουν οι γονείς να επικοινωνούν καλά και ουσιαστικά ακόμα κι όταν δεν είναι πλέον ζευγάρι. Η αλήθεια είναι ότι συχνά στην αρχή ενός διαζυγίου είναι δύσκολο να μπορούν να συνεννοηθούν οι δύο πρώην σύζυγοι, όσο όμως περνάει ο χρόνος καταλαγιάζουν τα συναισθήματα, οπότε και η επικοινωνία βελτιώνεται.

Εάν δεν τα καταφέρνουν, θα χρειαστεί να ζητήσουν βοήθεια από ειδικούς έτσι ώστε να εκπαιδευτούν στο να έχουν καλή επικοινωνία, αλλιώς θα παρατηρήσουν τις επιπτώσεις αυτής τους της αδυναμίας στα παιδιά τους.

Δυστυχώς, κάποιες φορές, οι γονείς κινητοποιούνται τελικά να επικοινωνήσουν ουσιαστικά επειδή επιμένουν τα παιδιά τους αλλά και επειδή βλέπουν τις επιπτώσεις των κακών τους σχέσεων στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών τους.

Τα παιδιά δεν μπορούν να «μπαίνουν στη μέση»

Τα παιδιά δεν επιτρέπεται να αναλαμβάνουν γονεϊκούς ρόλους. Το να αναγκάζονται να μπαίνουν ή να τα βάζουν οι γονείς ανάμεσά τους σαν μεσολαβητές τα επιβαρύνει πολύ. Το παιδί μπορεί να κατανοήσει τον χωρισμό των γονιών του και να προσαρμοστεί εφόσον οι γονείς τού εξηγήσουν τα πάντα πολύ ξεκάθαρα.

Σίγουρα, μεγάλο ρόλο παίζουν η ηλικία και η προσωπικότητα του παιδιού και το πώς θα αντιληφθεί όσα του συμβαίνουν.

Τι δείχνουν οι έρευνες

Μελέτη στη Σουηδία σε 150.000 παιδιά ηλικίας 12-15 ετών δείχνει ότι τα παιδιά που περνούν ίσο χρόνο και με τους δύο γονείς ύστερα από έναν χωρισμό έχουν λιγότερα ψυχοσωματικά συμπτώματα σε σχέση με παιδιά που ζουν κυρίως ή μόνο με τον έναν γονέα. Πηγή: CHESS, Centre for Health Equity Studies, Sweden

Πρόσφατη ανασκόπηση της διεθνούς επιστημονικής βιβλιογραφίας καταλήγει στο ότι η κοινή επιμέλεια έπειτα από έναν χωρισμό, με σημαντικό χρόνο και με τους δύο γονείς, έχει αναμφισβήτητα θετική επίδραση σε μια σειρά από δείκτες ευεξίας των παιδιών, όπως χαμηλότερα επίπεδα κατάθλιψης και επιθετικότητας, λιγότερο συχνή κατάχρηση αλκοόλ – ναρκωτικών ουσιών, καλύτερες σχολικές επιδόσεις, καλύτερη σωματική υγεία, χαμηλότερη συχνότητα καπνίσματος, καλύτερες σχέσεις και με τους δύο γονείς καθώς και με γιαγιάδες / παππούδες.

Πηγή: https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/10502556.2018.1454204