Παρά το γεγονός ότι πολλοί γονείς θεωρούν ότι το διάβασμα του παιδιού για το σχολείο είναι δικό τους καθήκον, στην πραγματικότητα οφείλουμε να ενθαρρύνουμε και να ενισχύσουμε την αυτονομία του παιδιού.
Η αυτονομία, η οποία καλό είναι να καλλιεργείται ήδη από τη νηπιακή ηλικία, δίνει στο παιδί μια αίσθηση παραγωγικότητας και επιτυχίας και κατ’ επέκταση ενισχύει την αυτοεκτίμησή του. Αφήνοντας λοιπόν στο μικρό μας τον χώρο να είναι παραγωγικό και αποτελεσματικό βασιζόμενο στις δικές του δυνάμεις, το βοηθάμε να χτίσει μια καλή αυτοεικόνα.
Πώς θα μάθουμε στο παιδί να διαβάζει μόνο του τα μαθήματά του;
Έχοντας κατά νου τα παραπάνω, ερχόμαστε για να βοηθήσουμε το παιδί να οργανώσει τη μελέτη του, σύμφωνα με τις οδηγίες της δασκάλας του, έτσι ώστε να μην υπάρξει κάποια ασυμφωνία που θα το μπερδέψει.
*Το βοηθάμε να γίνει οργανωμένο
Η οργάνωση είναι βασική προϋπόθεση της επιτυχίας και αυτό ισχύει και στην περίπτωση του διαβάσματος για το σχολείο. Το παιδί χρειάζεται έναν σταθερό χώρο όπου θα διαβάζει κάθε ημέρα (π.χ. το δωμάτιό του ή έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο σαλόνι). Ο χώρος αυτός πρέπει να είναι ήσυχος και χωρίς πηγές περισπασμού, π.χ. τηλεόραση, κινητό, υπολογιστή. Το γραφείο του παιδιού πρέπει να είναι απλό και λειτουργικό, ώστε να μην αποσπάται η προσοχή του.
Για να μάθουμε το μικρό μας να οργανώνει τη μελέτη του, τοποθετούμε το σχολικό πρόγραμμά του σε ένα εμφανές σημείο στο γραφείο του και του δείχνουμε πώς θα τοποθετήσει τα βιβλία και τα τετράδιά του ανά μάθημα, ώστε να είναι οργανωμένα και να τα βρίσκει εύκολα.
*Το επιβραβεύουμε
Για να δώσουμε κίνητρο στο παιδί να τελειώσει εγκαίρως τα μαθήματά του, μπορούμε να κάνουμε μια συμφωνία μαζί του. Για παράδειγμα, αν καταφέρει να τελειώσει τη μελέτη του στην ώρα του, έπειτα θα μπορέσει να παίξει. Η επιβράβευση ωστόσο πρέπει να είναι μια δραστηριότητα που το ευχαριστεί και όχι μια υλική αμοιβή (π.χ. παιχνίδι, γλυκό ή χρήματα). Άλλωστε, στόχος μας είναι να επιβραβεύσουμε το παιδί, όχι να το… δωροδοκήσουμε.
*Δείχνουμε ενδιαφέρον
Όταν ελέγχουμε τις ασκήσεις του παιδιού, δεν σπεύδουμε να διορθώσουμε τα λάθη που εντοπίζουμε, αλλά του προτείνουμε να ελέγξει ξανά το ίδιο τις απαντήσεις του, ώστε να εντοπίσει τα λάθη του και να τα διορθώσει. Αν τα γράμματά του είναι δυσανάγνωστα ή επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη, το ρωτάμε αν είναι ικανοποιημένο και του εξηγούμε ότι μπορεί να γίνει καλύτερο.
Αν πάλι αφήνουμε το παιδί να διαβάσει μόνο του, δεν ελέγχουμε τα τετράδιά του και περιοριζόμαστε στο να το ρωτήσουμε αν κατάφερε να ολοκληρώσει το διάβασμά του. Επίσης, καλό είναι να κρατάμε επαφή με τους δασκάλους του, ώστε να ξέρουμε αν έχει καταφέρει να βρει τους ρυθμούς του στο διάβασμα.
*Δεν το πιέζουμε
Αρκετές φορές η αδιαφορία του παιδιού έρχεται ως απάντηση στην πίεση του γονέα. Αν πιέζουμε το παιδί προκειμένου να διαβάσει για να γίνει γιατρός ή δικηγόρος, το απομακρύνουμε συναισθηματικά.
Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε το παιδί να διαβάσει και να αφομοιώσει νέες γνώσεις, αφού κάτι τέτοιο απαιτεί συνειδητή και ενεργή προσπάθεια. Επομένως, αφήνουμε το παιδί να βάλει τους δικούς του στόχους, τους οποίους οφείλουμε να σεβαστούμε. Έτσι, του δίνουμε να καταλάβει αφενός ότι το εμπιστευόμαστε, αφετέρου ότι το αγαπάμε όπως είναι. Και αυτό το μήνυμα είναι το πιο σημαντικό εφόδιο που μπορεί να δώσει ένας γονιός στο παιδί του.
*Καλλιεργούμε μια κουλτούρα διαβάσματος στο σπίτι μας
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για τα παιδιά μας λειτουργούμε ως πρότυπα. Όσες ώρες κι αν περάσουμε μιλώντας στο παιδί για το πόσο σημαντικό είναι να διαβάζει, δεν θα καταφέρουμε και πολλά αν δεν θέσουμε εμείς οι ίδιοι τις σωστές βάσεις. Έτσι, είναι σημαντικό να καλλιεργήσουμε μια κουλτούρα ανάγνωσης στο σπίτι, φέρνοντας το παιδί σε επαφή με τα βιβλία από μικρή ηλικία, αλλά και διαβάζοντας οι ίδιοι βιβλία. Ένα παιδί που είναι εξοικειωμένο με τα βιβλία, θα μπει πιο εύκολα στη λογική του διαβάσματος για το σχολείο και θα έχει εξασκήσει ήδη τη συγκέντρωσή του.