Σε οποιαδήποτε ηλικία, το κλάμα αποτελεί την φυσιολογική μας αντίδραση ότν νιώθουμε σε υπερβολικό βαθμό έντονα συναισθήματα, όπως ο θυμός, ο φόβος, το άγχος ή ακόμα και η χαρά. Μερικά παιδιά, ωστόσο, έχουν την τάση να κλαίνε περισσότερο από άλλα, όπως συμβαίνει και με τους ενήλικες. Αυτά τα παιδιά ενδεχομένως να θυμώνουν ή να απογοητεύονται πιο συχνά ενώ μπορεί να ενθουσιάζονται εντονότερα και επίσης συχνότερα.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν, πως μερικά παιδιά βιώνουν πιο έντονα τα συναισθήματά τους, πράγμα φυσιολογικό. Εσείς μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί να μάθει από νωρίς να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του.
Τα συναισθήματα δεν είναι αδυναμία
Είναι σημαντικό να συζητήσετε με το παιδί και να του δώσετε να καταλάβει ότι δεν είναι αδυναμία να βιώνει έντονα τα συναισθήματά του. Το κλάμα, επομένως δεν είναι κάτι κακό, αλλά μια μορφή εκτόνωσης της πίεσης.
Το να είναι κανείς συναισθηματικός δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και αδύναμος ή ότι η ευαισθησία του είναι ένα χαρακτηριστικό που πρέπει απαραιτήτως να αλλάξει. Θα ήταν καλό λοιπόν, να βοηθήσετε το παιδί να αναγνωρίσει και να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς αισθάνεται.
Η συναισθηματική συνειδητοποίηση μπορεί να θωρακίσει τα παιδιά ψυχολογικά, ακόμα και στις περιπτώσεις που τα συναισθήματά τους είναι έντονα.
Ορίζουμε το συναίσθημα μαζί με το παιδί
Για να μπορεί να διαχειριστεί τα συναισθήματά του, είναι σημαντικό ορίσετε μαζί το κάθε συναίσθημα. Μιλήστε στο παιδί για αυτά, χρησιμοποιώντας τις ονομασίες του και περιγράψτε τα με λεπτομέρεια. Μπορείτε αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε και παραδείγματα από τους φανταστικούς χαρακτήρες ενός βιβλίου ή μιας σειράς που παρακολουθεί.
Δοκιμάστε να ρωτήσετε το παιδί πως πιστεύει ότι νιώθει ένας συγκεκριμένος ήρωας όταν η πλοκή της ιστορίας αλλάζει.
Έτσι, όχι μόνο μαθαίνει να ορίζει τα συναισθήματα αλλά και να μπαίνει στην θέση των άλλων, αναπτύσσοντας από νωρίς την συναισθηματική του νοημοσύνη.
Άλλο συναισθήματα, άλλο συμπεριφορά
Μην παραλείψετε να εξηγήσετε στο παιδί πώς μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματά του με ένα κοινωνικά αποδεκτό και κατάλληλο στην περίσταση τρόπο. Δεν μπορεί να χτυπήσει τον αδερφό του απλά επειδή θύμωσε ούτε μπορεί να φωνάξει, επειδή δεν μπορεί να περιμένει την σειρά του.
Δώστε στο παιδί να καταλάβει ότι είναι φυσιολογικό να αισθάνεται θυμό ή λύπη αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι και υπόλογο για την συμπεριφορά του. Μπορεί να επιλέξει, συγκεκριμένα, πως θα ανταποκριθεί σε ένα συναίσθημα, ανεξάρτητα από το αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό. Έτσι, μαθαίνει από μικρό να πειθαρχεί την συμπεριφορά του χωρίς να καταπιέζει όμως τα συναισθήματά του.