Σε κανέναν δεν αρέσει να φωνάζει στο παιδί του. Κάθε φορά που ο τόνος της φωνής μας ανεβαίνει, αυτομάτως γεμίζουμε τύψεις. Εκτός αυτού, οι φωνές διδάσκουν στο παιδί να λύνει τις διαφορές του με ένταση, πράγμα που ενδέχεται να βρούμε μπροστά μας στο μέλλον. Αν και όλοι μας έχουμε στιγμές που χάνουμε την ψυχραιμία μας και καταλήγουμε να φωνάζουμε, υπάρχουν μερικά απλά βήματα ώστε να εξασφαλίσουμε ότι αυτές οι φορές θα είναι ελάχιστες και η οικογένειά μας θα απολαμβάνει τη γαλήνη που της αξίζει.

Δείχνουμε συνέπεια

Είναι δελεαστικό να υποκύπτουμε στα παρακάλια των μικρών μας, όταν έχουν κάνει κάποια αταξία και βρίσκονται αντιμέτωπα με τις αναμενόμενες συνέπειες. Ωστόσο, κάθε φορά που προειδοποιούμε το παιδί ότι αν δεν είναι ήσυχο θα γυρίσουμε στο σπίτι, μόνο και μόνο για να συνεχίσουμε τη βόλτα μας μετά τα κλάματά του, του δείχνουμε ότι αν μας πιέσει αρκετά θα καταφέρει αυτό που θέλει. Με σταθερή φωνή και ηρεμία φροντίζουμε να εφαρμόζουμε τις συνέπειες που του έχουμε εξηγήσει ότι προκύπτουν από τη στάση του.

Στεκόμαστε στα γεγονότα

Όταν έχουμε εξηγήσει χιλιάδες φορές στο νήπιο ότι μια πράξη του ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα κι εκείνο την επαναλαμβάνει, είναι απολύτως λογικό να εκνευριζόμαστε. Ωστόσο, ακόμη κι αν είμαστε σίγουροι ότι ξέρει ότι δεν είναι σωστό να τρέχει μέσα στην κουζίνα, αποφεύγουμε να χαρακτηρίζουμε το ίδιο το παιδί και μείνετε στο γεγονός του λάθους του. Για παράδειγμα, δεν του λέμε “σταμάτα να είσαι τόσο άτακτη”, αλλά “αυτό που κάνεις δεν είναι σωστό, γιατί μπορεί να χτυπήσεις”. Έτσι και θα καταλάβει καλύτερα τι θέλουμε να του πούμε, αλλά και θα αποφύγουμε να το πληγώσουμε άθελά μας.

Ορίζουμε ξεκάθαρους κανόνες

Κάθε οικογένεια έχει τις δικές της αρχές και αξίες, και βάσει αυτών θα πρέπει να δημιουργήσει και τους δικούς της κανόνες. Αυτοί θα πρέπει να είναι ξεκάθαροι, να διατυπώνονται απλά, να είναι σταθεροί, αλλά και να τηρούνται από όλους. Για παράδειγμα, αν του λέμε ότι θα πρέπει να βοηθά στις δουλειές του σπιτιού ή να μαζεύει τα παιχνίδια του, και παράλληλα βλέπει τον μπαμπά αποκλειστικά να λερώνει και ποτέ να μην καθαρίζει, είναι απολύτως λογικό να μην ακολουθήσει τις παραινέσεις μας.

Συζητάμε

Όταν μας ρωτά γιατί πρέπει να κάνει αυτό που του λέμε, αποφεύγουμε το πατροπαράδοτο “γιατί έτσι”. Είναι σημαντικό να αντιλαμβάνεται τη σημασία των πράξεών του. Επιπλέον, αν συζητάμε μαζί του όσο πιο ισότιμα γίνεται, το βοηθάμε να διαπλάσει έναν ισχυρό χαρακτήρα, αλλά και να αναπτύξει το αίσθημα του σεβασμού, ενώ πολύ σημαντικά ωφελείται και η μεταξύ μας σχέση.