Τα δίχρονα είναι τόσο πρόθυμα να εξερευνήσουν μόνα τους τον κόσμο που όταν έρχονται αντιμέτωπα με ένα εμπόδιο -είτε είναι η ανησυχία της μαμάς για την ασφάλειά τους είτε η αδυναμία τους να ανέβουν σε ένα ψηλό σημείο- αντιδρούν με… έντονη αρνητικότητα. Αυτή η συμπεριφορά τροφοδοτείται επίσης από την αναπτυσσόμενη ταυτότητά τους, η οποία τα ενθαρρύνει να δοκιμάζουν τα όριά τους και να καθορίζουν τις επιθυμίες τους, αλλά και από τις ακόμη αναπτυσσόμενες δεξιότητες επικοινωνίας τους, οι οποίες μερικές φορές φαίνονται ανεπαρκείς. Έτσι, όταν τα παιδιά αυτής της ηλικίας είναι νευριασμένα ή απογοητευμένα (πράγμα που συμβαίνει συχνά) έχουν ξεσπάσματα – εξ ου και η φράση «τα τρομερά δίχρονα».

Το θέμα είναι, όμως, ότι τα παιδιά στην ηλικία των 3 ετών μπορούν να περάσουν το ίδιο πράγμα. Τα παιδιά περνούν πολλές φάσεις σε όλη τους τη ζωή: Μερικές φορές είναι ήσυχα, μερικές φορές καλλιεργούν μια σκληρή δεξιότητα, όπως η ενσυναίσθηση, μερικές φορές αποθαρρύνονται εύκολα και άλλες φορές αντιμετωπίζουν αλλαγές στη ζωή τους που όλοι – μικροί και μεγάλοι – περνάμε, όπως μια μετακόμιση ή απώλεια. Οι γονείς τείνουν να επικεντρώνονται στις δυσκολίες που παρουσιάζουν τα δίχρονα επειδή είναι τόσο διαβόητες, αλλά οι προκλήσεις αποτελούν σταθερό κομμάτι στην ανατροφή των παιδιών.

Καθώς το παιδί μεγαλώνει, οι ικανότητές του αυξάνονται και το ίδιο και η κατανόησή του για τον κόσμο γύρω του. Παραδόξως, όμως, αυτές οι νέες «ανακαλύψεις» μπορεί μερικές φορές να επιδεινώσουν ή να εκνευρίσουν το παιδί σας. Για παράδειγμα, εάν ξεκίνησε πρόσφατα το προνήπιο, μπορεί να αντιδρά στις νέες απαιτήσεις που του τίθενται. Ή εάν έχει αποκτήσει αδερφάκι, μπορεί να ταράζεται γιατί ζηλεύει το μωρό.

Πώς να διαχειριστείτε τα ξεσπάματα του παιδιού

Αυτό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό είναι το πώς αντιδράτε εσείς στα ξεσπάσματά του. Το να ανταποκρίνεστε φωνάζοντας κι εσείς ή το να απομακρύνεστε θυμωμένοι θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Αντίθετα, μείνετε ήρεμοι και προσπαθήστε να μην πάρετε την κατάσταση πολύ σοβαρά. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να εκφράσει τα συναισθήματά του και αν δεν μπορεί ή δεν θέλει, κάντε υπομονή. Προσπαθήστε να καταλάβετε τι πυροδοτεί τα ξεσπάσματα του παιδιού και βοηθήστε το να μάθει να διαχειρίζεται όσα νιώθει αλλά και να βρίσκει λύσεις. Με αυτόν τον τρόπο θα θέσετε τις βάσεις μιας υγιούς ψυχο-συναισθηματικής ανάπτυξης και θα το διδάξετε να αντιμετωπίζει με ψυχραιμία τις δυσκολίες που προκύπτουν.