Για την πρόσφατη περιπέτεια του με τον κορωνοϊό μίλησε το πρωί της Τρίτης (23/11) στο «Πρωινό» ο Γιάννης Αϊβάζης.
«Ήξερα ότι έκανα το εμβόλιο ώστε αν το περάσω, να το περάσω πιο ελαφριά. Όχι ότι θα ήμουν άτρωτος. Κι εγώ και η Μαρία είμαστε από τους ανθρώπους που προσέχουμε. Ξέρω από πού κόλλησα. Εγώ κόλλησα και κόλλησα τη Μαρία μετά. Και η Μαρία το παιδί», είπε αρχικά και πρόσθεσε:
«Παρασκευή πήγαμε να πιούμε έναν καφέ με έναν φίλο, τον ανεβάζω στη μηχανή και είχαν αρχίσει συμπτώματα. Κολλήσαμε. Παρασκευή κόλλησα. Δευτέρα ήμουν θετικός. Θετικό βγήκε το τεστ μόνο στο νοσοκομείο. Εγώ δεν αρρωσταίνω γενικά».
«Είσαι μόνος σου»
«Είχα χαμηλό οξυγόνο. Είχα έναν περίεργο πονοκέφαλο. Το βράδυ αισθανόμουν τόσο χάλια που παίρνω τηλέφωνο την Κατερίνα Παπαμερή που ήταν μαζί με τη Μαρία για να με πάρει τηλέφωνο. Ήρθε σπίτι η Μαρία και είδε πως δεν ήμουν καλά. Αφήσαμε ένα γράμμα στη μικρή. Προσπαθήσαμε να πάμε οι δυο μας σε κλινική και μου είπαν ότι είχα Covid και ότι πρέπει να πάω σε νοσοκομείο Covid. Και πήγα στο «Σωτηρία». Λέω στη Μαρία ότι το «Σωτήρια» είναι πιο εξειδικευμένο θώρακος», περιέγραψε.
«Τη Μαρία την έβγαλαν έξω. Είσαι μόνος σου. Είναι κάτι που δε μπορεί να καταλάβει ο κόσμος. Δεν είναι τόσο η μοναξιά όσο αυτά που βλέπεις. Ήμουν με έξι ανθρώπους. Δεν κάνουν διαλογή γιατί δεν ξέρουν πώς θα εξελιχθεί ο ιός. Ήμουν με ανθρώπους που οι τρεις από τους έξι ήταν πολύ πιο βαριά από μένα. Ο ένας προσπαθούσε 17 μέρες να συνέλθει», συνέχισε.
«Κοιτούσαμε το προσωπικό στα μάτια»
Παράλληλα, αναφέρθηκε στο τι αντίκρισε: «Δεν υπήρχε κρεβάτι. Ήταν όπως μας τα περιγράφουν. Οι νοσοκόμοι με τις στολές. Μηχανήματα παντού. Φασαρία παντού από το οξυγόνο και απαγορεύεται να βγεις στο μπαλκόνι. Είδα πολλά πράγματα. Άνθρωπος που μιλούσαμε κανονικά μέσα σε δύο ώρες είχε ραγδαία επιδείνωση. Κοιτούσαμε το προσωπικό στα μάτια για να δούμε τις αντιδράσεις τους».
»Τα πράγματα είναι σοβαρά. Είναι τραγικό. Υπήρχαν άνθρωποι που μου έγραφαν σε μηνύματα “ψόφα” επειδή έκανες το εμβόλιο και πάρε τώρα το νοσοκομείο που έκανες το εμβόλιο. Τρομερά μηνύματα. Δαγκώθηκα λίγο το πρώτο πρωί όταν με πήρε η Ισμήνη και άρχισε να κλαίει και να μου λέει “έχω ακούσει τόσα πολλά για αυτούς που μπαίνουν στο νοσοκομείο και δεν θέλω να σε χάσω”. Εκεί δαγκώνεσαι. Το τι σκέφτεσαι είναι άλλο θέμα, το τι λες, πρέπει να προσέχεις», κατέληξε.