Λίγο οι δικές τους σχολικές υποχρεώσεις, λίγο το δικό μας πενθήμερο οκτάωρο (στην καλύτερη περίπτωση), ο κοινός μας χρόνος με τα παιδιά εξατμίζεται. Τα αποχαιρετάμε το πρωί, πριν το πρώτο κουδούνι, τα παραλαμβάνουμε από γιαγιάδες, λοιπούς συγγενείς ή baby sitters το απόγευμα μετά τη δουλειά (ή και το βράδυ μετά τη λήξη των εξωσχολικών τους δραστηριοτήτων) και πριν καλά-καλά το καταλάβουμε, έχει έρθει η ώρα να τα βάλουμε για ύπνο. Αυτό μας γεμίζει ενοχές, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια πραγματικότητα που ισχύει για τη συντριπτική πλειοψηφία των σύγχρονων γονιών – και, φυσικά, οι περισσότεροι δεν έχουμε την επιλογή να σταματήσουμε να πηγαίνουμε στο γραφείο.
Όμως αν φροντίσουμε ο χρόνος που περνάμε μαζί τους να είναι ουσιαστικός και βρίσκουμε μικρούς τρόπους να τους υπενθυμίζουμε ότι είμαστε στο πλευρό τους ακόμη κι όταν δεν είμαστε δίπλα τους, θα έχουν συναίσθηση της άνευ όρων αγάπης μας κάθε στιγμή.
Επτά τρόποι να τα κάνουμε να νιώσουν σίγουρα για την αγάπη μας
Ξεκινάμε τη μέρα με μια γερή δόση οικογένειας
Η θρεπτική του αξία είναι πολύ σημαντική – όμως δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος που το πρωινό είναι το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας του. Πριν ξεκινήσουμε ο καθένας για τις υποχρεώσεις που ταιριάζουν στην ηλικία του, καθόμαστε όλοι μαζί και απολαμβάνουμε το πρωινό μας. Και μπορεί τα παιδιά πάντα να γκρινιάζουν ζητώντας λίγο ακόμη ύπνο, όμως υπάρχουν τρόποι να τα δελεάσουμε να ξυπνήσουν εγκαίρως για να προλάβουμε να συζητήσουμε, χωρίς να ξεκινήσουμε το παιχνίδι των ενοχών. Όχι, δεν είναι σωστό να του ζητήσουμε να το «κάνει για τη μανούλα».
Αντ’ αυτού, γεμίζουμε το τραπέζι με λιχουδιές κατάλληλες για ανηλίκους. Ένα ποτήρι γάλα με δυο κουταλιές από το αγαπημένο του Ρόφημα Caotonic είναι αρκετό για να πεταχτεί από το κρεβάτι σαν ελατήριο – και καθώς είναι εμπλουτισμένο με σίδηρο, μεταλλικά στοιχεία και 11 βιταμίνες, δεν είναι μόνο λαχταριστό: Καλύπτει και το 50% των ημερήσιων αναγκών του σε ασβέστιο και σίδηρο και το 30% σε βασικές βιταμίνες. Κι έτσι η μέρα του αρχίζει με κέφι, τρυφερότητα και ενέργεια.
Το ρωτάμε στ’ αλήθεια για τη μέρα του
Τις λίγες στιγμές που έχουμε στη διάθεσή μας για συζήτηση, δείχνουμε ενθουσιασμό απέναντι στις πληροφορίες για τη σχολική του καθημερινότητα. Φροντίζουμε να το ρωτάμε συγκεκριμένα πράγματα (για παράδειγμα, «πώς ήταν σήμερα η γυμναστική;») για να το βοηθήσουμε να απαντήσει και του δείχνουμε πάντα πως είμαστε πρόθυμοι και ανοιχτοί να ακούσουμε τους προβληματισμούς του, χωρίς να το κρίνουμε ή να το μαλώσουμε.
Του δείχνουμε τον κόσμο
Κάθε στιγμή με το παιδί είναι και μια αφορμή για μάθηση. Ακόμη και οι ψιχάλες της βροχής καθώς το πηγαίνουμε στο σχολείο μπορούν να οδηγήσουν σε μια συζήτηση για τον κύκλο του νερού – και δεν συζητάμε καν πόσα μονοπάτια ανοίγουν οι αμέτρητες απορίες του. Αν θέλουμε να πετύχουμε ακόμη καλύτερα αποτελέσματα, δίνουμε προσοχή στα ενδιαφέροντά του και του προτείνουμε υλικό που το γεμίζει γνώσεις και κάνει τη φαντασία του να δουλέψει. Ίσως η κόρη μας τρελαίνεται για δεινόσαυρους ή ο γιος μας για ιστορίες με ιππότες και πριγκίπισσες. Σίγουρα μπορούμε να βρούμε βιβλία και χρήσιμους συνδέσμους για κάθε θέμα που τα ενθουσιάζει.
Του αφήνουμε ραβασάκια
Του ζητάμε ένα χεράκι
Όσο κι αν θέλουμε να παίξουμε μαζί του επιστρέφοντας από τη δουλειά – ή και απλώς να καθίσουμε αγκαλιά στον καναπέ – οι υποχρεώσεις μας δεν σταματάνε με τη λήξη του ωραρίου. Μαγειρική, καθαριότητα, πλύσιμο ρούχων και πιάτων περιμένουν κάποιον να τα κάνει. Κι αυτός ο κάποιος είμαστε εμείς. Αντί να ζητάμε από το παιδί να καθίσει ήσυχα μέχρι να τελειώσουμε, του δίνουμε να κάνει κάτι για να βοηθήσει (ή για να νομίζει ότι βοηθάει). Έτσι, ο χρόνος που περνάμε μαζί αυξάνεται, εκείνο αισθάνεται χρήσιμο και σημαντικό και παράλληλα του εμπνέουμε το αίσθημα της ευθύνης και της ενσυναίσθησης απέναντι στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του.
Αναβαθμίζουμε τα Σαββατοκύριακα
Κλείνουμε την ημέρα του τρυφερά
Το βιβλίο που του διαβάζουμε το βράδυ πριν κοιμηθεί δεν έχει σημασία μόνο για τις γνώσεις που συλλέγει και την αγάπη για το διάβασμα που ελπίζουμε να αναπτύξει, αλλά και για τη σύνδεσή μας μαζί του. Εκείνη την ώρα, που έχει πλέον χαλαρώσει μετά το μπανάκι του και επιτέλους βλέπει τη μαμά και το μπαμπά έπειτα από μια γεμάτη μέρα, απολαμβάνει στο έπακρο τον χρόνο του μαζί μας. Για αυτό και, ακόμη κι όταν αργότερα αισθανθεί «πολύ μεγάλο για να μου διαβάζεις παραμύθια», είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να του εκφράζουμε την αγάπη μας την ώρα της «καληνύχτας».