Πόσες φορές δεν μας λέει κάτι το παιδί μας κι εμείς είτε του απαντάμε βιαστικά είτε δεν το ακούμε γιατί είμαστε απασχολημένοι με κάτι άλλο; Αν αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά είναι σημαντικό να το βελτιώσουμε. Να προσπαθήσουμε να του αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο και για να το ακούμε και για να συζητάμε μαζί του. Από την ηλικία μάλιστα των έξι ετών και πάνω αξίζει να αρχίσουμε να κάνουμε και πιο «βαθιές» συζητήσεις μαζί του.

Καλό είναι να γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση το ίδιο το παιδί να μας ζητήσει να διεισδύσουμε στον βαθύτερο ψυχισμό του και στις σκέψεις του. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μέσα από τις συζητήσεις μαζί του.

#1 Ακούστε με ολόκληρο το σώμα σας

Μόλις αντιληφθείτε ότι το παιδί σας θέλει να σας πει κάτι, χρειάζεται να στρέψετε σε αυτό ολόκληρη την προσοχή σας. Κατεβείτε στο ύψος του, δημιουργήστε βλεμματική επαφή, και αν χρειαστεί να δώσετε έμφαση γείρετε το κεφάλι σας στο πλάι.

#2 Αδράξτε το συναίσθημα

Ένα χρηστικό εργαλείο είναι να εντοπίσετε το συναίσθημα του παιδιού στα λόγια του ή στην γλώσσα του σώματός του. Αυτό μπορεί να στείλει το «μήνυμα» υποσυνείδητα ότι υπολογίζεται πολύ σοβαρά τα ίδια και τα συναισθήματά τους. Πώς όμως μπορείτε να το επικοινωνήσετε αυτό; Μπορείτε για παράδειγμα να πείτε «Καταλαβαίνω ότι είσαι αναστατωμένο γιατί δεν σε αφήνω να παίξεις έξω ενώ βρέχει, έτσι δεν είναι;». Αυτό είναι μία «ανακλαστική δήλωση» η οποία επιτρέπει στο παιδί να ανταποκριθεί με το να αποδεχθεί ή όχι το συναίσθημα αυτό πράγμα που οδηγεί πάντα σε νέες συζητήσεις.

#3 Αναγνωρίζετε τα συναισθήματα του παιδιού σας

Η ενσυναίσθηση είναι μία από τις πιο παρηγορητικές και ισχυρές επικοινωνίες που μπορείτε να έχετε με έναν άλλον άνθρωπο, πόσο μάλλον με το παιδί σας. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι τα αναγνωρισμένα συναισθήματα επικυρώνονται κατευθείαν με την αναγνώρισή τους. Δεδομένο το οποίο ισχύει ακόμα και στα συναισθήματα που σκεφτόμαστε ως «αρνητικά» όπως η λύπη, ο θυμός, ο εκνευρισμός και η απογοήτευση. Πολλές φορές το παιδί χρειάζεται απλά να αναγνωρίσει κάποιος άλλος το συναίσθημά του για να αρχίσει να το αντιμετωπίζει. Πρέπει να θυμάστε ότι όταν αναγνωρίσετε – επικυρώσετε το συναίσθημα του παιδιού  το ευαισθητοποιείτε και του δίνετε το «πράσινο φως» στο να αναπτύξει την δική του ενσυναίσθηση και στο να αναγνωρίσει με την σειρά του συναισθήματα σε άλλους ανθρώπους.

#4 Καθυστερήστε την διόρθωση

Όταν το παιδί σας αντιμιλάει, παρόλο που δεν είναι εύκολο, χρειάζεται να χαλιναγωγήσετε την ορμή σας και να μην το διορθώσετε αμέσως. Διατηρώντας την ψυχραιμία σας και κάνοντάς του επιπλέον ερωτήσεις, για να το προσεγγίσετε με έναν άλλο τρόπο, είναι πιο πιθανό να συνεργαστεί μαζί σας.

#5 Ενθαρρύνετε το παιδί να βρει μόνο του την λύση

«Εσύ τι σκέφτεσαι να κάνεις γι’ αυτό;». Με το να μην προσφέρετε συνέχεια την λύση εσείς αλλά να στεκόσαστε δίπλα του και να το παροτρύνετε να την βρει μόνο του, το βοηθάτε να ασκήσει μία χρήσιμη δεξιότητα. Χρειάζεται να σκεφτόσαστε ότι τα παιδιά δεν είναι πάντα μαζί μας και θα έρθουν πολλές φορές αντιμέτωπα με το να βρουν την λύση μόνα τους, στο σχολείο ή στην παιδική χαρά. Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνουν βιωματικά ότι υπάρχει λύση για όποιο πρόβλημα προκύψει.