«Του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου» λέει η λαϊκή παροιμία, φράση που περιλαμβάνει σχεδόν ολόκληρο τον πλούτο της σχέσης του παιδιού σας με τους παππούδες του. Από τα κουλουράκια και τα κυριακάτικα γεύματα έως τις φορές που είναι παρόντες και διαθέσιμοι να βοηθήσουν, η σχέση αυτή είναι μια σχέση ζωής που δύσκολα μπορεί να αντικατασταθεί. Γονείς που «προάχθηκαν» σε έναν «ρόλο» που λαχταρούν… Γιατί όμως είναι καλό να καλλιεργείται και να ενισχύεται μια τέτοια σχέση; Ποιοι λόγοι κάνουν την σχέση γιαγιάς, παππού και εγγονιού μοναδική;
Ένα ακόμα στήριγμα
Μελέτη, που έγινε στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, έδειξε ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν έχοντας μια υγιή σχέση (σχέση αλληλεπίδρασης) με τον παππού και την γιαγιά μειώνουν σε μεγάλο βαθμό τα συναισθηματικά, αλλά και τα συμπεριφορικά, τους προβλήματα. Επίσης παρατηρήθηκε ότι έχουν μεγαλύτερη ικανότητα αντιμετώπισης τραυματικών γεγονότων. Αυτό συμβαίνει συνήθως γιατί η γιαγιά και ο παππούς παρέχουν μια επιπλέον αίσθηση ασφάλειας και υποστήριξης. Και έτσι μπορούν, σε μεγάλο βαθμό, να ξεπεράσουν τις δύσκολες «φάσεις» της παιδικής και εφηβικής τους ηλικίας.
Γερά θεμέλια, γερό «οικοδόμημα»
Η σχέση αυτή είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε να μάθει το παιδί για τις ρίζες της οικογένειάς του. «Από που κατάγεται;». «Ποια είναι τα βιώματα των προγόνων του;». «Πώς μπόρεσαν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες στη ζωή τους;». Τα εμπόδια που κατάφεραν να ξεπεράσουν οι προηγούμενες γενιές, τα βοηθά να ανταποκριθούν και αυτά με την σειρά τους, στις δικές τους δυσκολίες. Ταυτόχρονα όσα παιδιά γνωρίζουν από που «έρχονται» χαράζουν, σε μεγάλο βαθμό, πιο εύκολα, γρήγορα και σταθερά τον δρόμο για ένα λαμπρό μέλλον.
Μια καλύτερη κοινωνία
Μια άλλη λαϊκή παροιμία λέει «Εκεί που ήσουν ήμουνα κι εκεί που είμαι θα έρθεις». Δεν είναι όμως μόνο αυτή η σκέψη αρκετή για να «καλλιεργηθεί» ένα πνεύμα αγάπης και αλληλεγγύης των παιδιών προς τους πιο μεγάλους ανθρώπους. Σε έρευνα που έγινε στο Βέλγιο παρατηρήθηκε ότι τα παιδιά που χτίζουν μια ποιοτική και υγιή σχέση με τους παππούδες τους, μειώνουν σε μεγάλο βαθμό την προκατάληψη απέναντι στους ηλικιωμένους. Και αυτό βελτιώνει, σημαντικά, την γενικότερη συμπεριφορά μας απέναντί στην «τρίτη ηλικία», η οποία με την σειρά της συμβάλει στο να δομηθεί μια πιο σωστή και καλλιεργημένη κοινωνία.
Ασπίδα προστασίας
Η συναισθηματική σχέση που έχουν τα παιδιά με τον παππού και την γιαγιά, η οποία μάλιστα εξελίσσεται και μεγαλώνει με το πέρασμα των χρόνων, ωφελεί και τις δύο «μεριές». Έρευνα του Boston College συνέδεσε την σχέση αυτή με σημαντική μείωση των συμπτωμάτων που οδηγούν σε σημάδια κατάθλιψης, τόσο στους παππούδες όσο και στα παιδιά. Στην περίπτωση των παιδιών μάλιστα αυτό φαίνεται να τα ακολουθεί και στην ενήλικη ζωή τους. Έτσι η εμπειρία και οι συμβουλές που λαμβάνουν από τον παππού και την γιαγιά λειτουργούν σαν «ασπίδα ψυχικής προστασίας».
Συναισθηματική νοημοσύνη
Η καλοσύνη, η υπομονή και η βαθιά ενσυναίσθηση είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι από τον συναισθηματικό κόσμο των παππούδων. Ενός συναισθηματικού κόσμου που είναι τόσο πλούσιος και ανιδιοτελής και που έχει, σε μεγάλο βαθμό, θετικό «αποτύπωμα» και σε αυτόν των παιδιών. Μελέτη που έγινε στο Pace University έδειξε ότι οι ενήλικες που ήταν «κοντά» στους παππούδες τους ως παιδιά εμφανίζουν υψηλότερη συναισθηματική νοημοσύνη σε σχέση με αυτούς που δεν είχαν αναπτύξει «δεσμούς».
