Κάθε γονιός ελπίζει πως το μωρό του θα εξελιχθεί σε έναν λιλιπούτειο γευσιγνώστη, που θα δηλώνει χαρούμενα ήδη από τα δύο του χρόνια ότι «ακούει» το μπρόκολο, ενώ θα μασουλά χωρίς κανένα παράπονο μελιτζάνες και κολοκυθάκια. Κι αν οι περισσότεροι καταλήγουμε με νήπια αποφασισμένα να καταναλώνουν αποκλειστικά «μπεζ» υδατάνθρακες, αυτό δε σημαίνει ότι το πρώτο σενάριο είναι βγαλμένο από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Απλώς απαιτεί προσπάθεια, συγκέντρωση και κυρίως… σχέδιο από μέρους μας, ήδη από τις πρώτες τροφές που θα εντάξουμε στη βρεφική διατροφή του.
.
Ήρεμα βήματα
Το φαγητό πρέπει πρώτα και πάνω από όλα να είναι ευχάριστη εμπειρία. Αυτό σημαίνει ότι αν το μικρό μας δεν θέλει να φάει το φαγητό του, όσο νόστιμο κι αν είναι, όσο χρόνο κι αν μας πήρε, δεν επιμένουμε. Καλύτερα να το απορρίψει αυτή την πρώτη φορά, παρά να μάθει ότι το γεύμα του είναι η ώρα του εξαναγκασμού.
.
Του δίνουμε αυτό που θέλει…
…φτάνει να είμαστε σίγουροι για την ποιότητά του. Όσο περισσότερο του αρέσει το φαγητό του, τόσο πιο θετικά συναισθήματα θα αναπτύξει για την ώρα του γεύματος. Από τη στιγμή που το μωράκι μας θα μπει στο στάδιο που θα είναι έτοιμο για την εισαγωγή στερεών τροφών όπως ότι μπορεί να κρατήσει όρθιο το κεφαλάκι του και να καθίσει με την υποστήριξή μας, μπορούμε να του προσφέρουμε τα πρώτα του βρεφικά γεύματα όπως Κρέμα Βανίλια ή μία σπιτική βρεφική κρέμα με Άνθος Ορύζης. Ειδικότερα στην περίπτωση που επιλέξουμε να εισάγουμε μία κρέμα βανίλια επιλέγουμε μια αξιόπιστη ετικέτα, όπως οι (μόνες ελληνικές) Βρεφικές Κρέμες ΓΙΩΤΗΣ.
Τα αγνά υλικά που χρησιμοποιούσε ανέκαθεν η ΓΙΩΤΗΣ πλέον συνοδεύονται από 30% λιγότερα σάκχαρα σε σχέση με άλλες, αντίστοιχες κρέμες, ενώ δεν περιέχουν χρωστικές ή συντηρητικά όπως απαιτείται από τη νομοθεσία. Ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις βρεφικές τροφές για αυτές τις ηλικίες και περνώντας από ένα πλήθος ελέγχων ποιότητας στα εργαστήρια της εταιρείας, μας προσφέρουν τη σιγουριά που έχουμε ανάγκη για την ασφάλειά τους. Και καθώς είναι εμπλουτισμένες με απαραίτητα συστατικά για την ανάπτυξη των βρεφών, ένα γεύμα καλύπτει τουλάχιστον το 30% των ημερήσιων αναγκών τους σε βιταμίνες Α, D* και Β1*, για βρέφη και το 40% των ημερήσιων αναγκών τους σε σίδηρο και ασβέστιο*.
* Οι Βρεφικές Κρέμες ΓΙΩΤΗΣ είναι εμπλουτισμένες με βιταμίνες Β1, D και ασβέστιο όπως απαιτείται από την ισχύουσα νομοθεσία 2006/125/ΕΚ
Έτσι, μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τη διατροφική αξία των αγαπημένων λιχουδιών του μωρού μας, αφού το ασβέστιο και η βιταμίνη D συμβάλλουν στην υγιή ανάπτυξη των οστών του, η βιταμίνη D και ο σίδηρος στη φυσιολογική λειτουργία του ανοσοποιητικού του και ο σίδηρος στη φυσιολογική γνωσιακή του ανάπτυξη.
Εμπιστευόμαστε την κρίση του
Ακούγεται παράλογο, κι όμως είναι 100% πραγματικό. Ακόμη και στην ηλικία των πέντε ή έξι μηνών, το μωρό μας γνωρίζει καλύτερα από εμάς αν έχει χορτάσει ή όχι. Ναι, είναι πιθανό να πεινάσει ξανά μέσα σε λίγη μόλις ώρα, όμως το σημαντικό είναι να μάθει να εμπιστεύεται το σώμα του και να αναγνωρίζει τα σημάδια του κορεσμού, προκειμένου η σχέση που θα αναπτύξει με το φαγητό να είναι υγιής. Σε καμία περίπτωση, πάντως, δεν πρέπει να μάθει ότι το μόνο «σήμα» που κρίνει αν έχει φάει αρκετά είναι η δική μας παραίνεση ή το άδειο πιάτο του.
.
Επιμένουμε και νικάμε
Δεν πρέπει να το πιέζουμε να φάει μια τροφή που απορρίπτει, όμως πρέπει να βεβαιωθούμε ότι την απορρίπτει όντως πριν σταματήσουμε να προσπαθούμε. Τι θα πει αυτό; Πολλά μωρά συνοφρυώνονται όταν δοκιμάζουν μια νέα τροφή, όμως συνήθως αυτό δεν είναι παρά μια ένδειξη ότι δεν έχουν εξοικειωθεί με την καινούργια γεύση. Αν συνεχίσουν να καταβροχθίζουν το περιεχόμενο του κουταλιού τους, οι γκριμάτσες δεν είναι αιτία για να αποσύρουμε το πιάτο τους.
Ακόμη, όμως, κι αν το μωράκι μας απορρίψει, για παράδειγμα, το μπρόκολο ξανά και ξανά, είναι σημαντικό να του το παρουσιάζουμε και πάλι σαν επιλογή, αφήνοντας κάθε φορά να περάσουν μερικές ημέρες από την τελευταία προσπάθεια. Οι πιο πολλοί γονείς τα παρατάνε μετά από τρεις έως πέντε δοκιμές, όμως τα βρέφη μπορεί να χρειαστούν έως και εννιά με δέκα προσπάθειες για να συνηθίσουν τη φυσική πικράδα ορισμένων λαχανικών.
Κάνουμε το φαγητό παιχνιδάκι
Ξέρουμε ότι δεν ενθουσιάζεστε όταν το πάτωμα γεμίζει αλεσμένη τροφή, όμως όση περισσότερη ελευθερία του δίνετε να παίζει με το φαγητό του, τόσο αυξάνετε τις πιθανότητες να το αγαπήσει και να το εξερευνήσει. Άλλο ένα tip που μπορεί να σας ξαφνιάσει; Είναι σημαντικό να αισθάνεται ελεύθερο να φτύσει τις τροφές που δεν του αρέσουν. Προτεραιότητά σας σε αυτά τα πρώτα στάδια, είναι να μάθει να δοκιμάζει, όχι να τρώει στ’ αλήθεια κάθε νέο συστατικό.
Κάθε φορά που μια καινούργια γεύση αγγίζει τους γευστικούς του κάλυκες, αυξάνονται και οι πιθανότητες να τη συμπαθήσει – ενώ κάθε φορά που αισθάνεται αναγκασμένο να καταπιεί μια μπουκιά που δεν του αρέσει, μειώνεται η θετική του διάθεσή απέναντι στα γεύματά του. Όταν φτάσει στη νηπιακή ηλικία, μπορείτε να του μάθετε να κάνει το ίδιο πιο ευγενικά, χρησιμοποιώντας μια χαρτοπετσέτα.
.
Γευστικό ρεπερτόριο
Άλλη μια σημαντική συμβουλή; Τα περισσότερα παιδιά αρχίζουν να γίνονται αρνητικά απέναντι σε ορισμένες τροφές μετά την ηλικία των δύο ετών. Πρόκειται για μια εξέλιξη που πιθανότατα δεν θα αποφύγετε, όμως με όσες περισσότερες γεύσεις το έχετε εξοικειώσει ως τότε, τόσο περισσότερα θα είναι τα τρόφιμα που θα συνεχίσει να τρώει και μετά από αυτό.
Το ίδιο ισχύει και για τις υφές, που είναι σημαντικό να αποκτούν όλο και μεγαλύτερη ποικιλία με την πάροδο των μηνών. Για παράδειγμα, μπορείτε να του προσφέρετε ψιλοκομμένες τροφές το πρωί, μαλακά λαχανικά όπως το ώριμο αβοκάντο, το μεσημέρι, την αγαπημένη του Φαρίν Λακτέ ΓΙΩΤΗΣ το απόγευμα και μικρά κομματάκια λαχανικών που μπορεί να κρατήσει και να φάει μόνο του το βράδυ.
Κατάλληλα για όλους
Πολλές φορές δεν είναι τα παιδιά μας που είναι «δύσκολα» με το φαγητό τους, αλλά εμείς που πιστεύουμε ότι κάποια τροφή δεν θα τους είναι ευχάριστη, χωρίς πρώτα να πειραματιστούμε με αυτή. Όμως, με εξαίρεση ορισμένες τροφές που είναι ακατάλληλες για παιδιά κάτω του ενός έτους, όπως το μέλι, το αλάτι και το φρέσκο γάλα, τα περισσότερα «ενήλικα» γεύματα είναι κατάλληλα για όλη την οικογένεια. Ανοίγοντας τους δικούς μας γευστικούς ορίζοντες, βοηθάμε και τα παιδιά μας να κάνουν το ίδιο.