Ομαδικότητα, συνεργασία, αφοσίωση, καλύτερες επιδόσεις στο σχολείο, διαχείριση της χαράς μα και της απογοήτευσης, αυτοπεποίθηση… Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πολλαπλά εφόδια που αποκτούν τα παιδιά συμμετέχοντας σε εξωσχολικές δραστηριότητες. Κατά πόσο, όμως, μπορεί να υπερβάλλουμε ή να επιλέγουμε λάθος σε σχέση με τα χόμπι των παιδιών μας;
Η σωστή επιλογή
Μια σωματική δραστηριότητα είναι προτεινόμενη εάν το παιδί μας ανήκει στο 93% των παιδιών που δεν αφιερώνουν τα συνιστώμενα 60 λεπτά στην καθημερινή τους άθληση. Το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, η κολύμβηση, το μπαλέτο, η ενόργανη γυμναστική, το τένις, το βόλεϊ θα μπορούσαν να είναι κάποια ενδιαφέροντα αθλήματα για τα παιδιά.
Ο μεγαλύτερος παράγοντας που θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας είναι το είδος της δραστηριότητας για το οποίο το παιδί μας εκδηλώνει ενδιαφέρον. Τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του είναι εκείνα που θα καθοδηγήσουν την επιλογή σας. Μερικά παιδιά προτιμούν μια ατομική δραστηριότητα ενώ άλλα μια ομαδική. Ωστόσο, μπορείτε να επιλέξετε και «αντιστρόφως». Εάν δηλαδή παρατηρείτε πως το παιδί σας είναι ιδιαίτερα συνεσταλμένο ή προτιμά να τα κάνει όλα μόνο του, το να καταλήξει σε μια ομάδα, θα το βοηθήσει να αποκτήσει καινούργιες δεξιότητες και να ανακαλύψει άλλες πτυχές του χαρακτήρα του.
Ζητήστε συστάσεις από φίλους, γείτονες ή μιλήστε με τους επικεφαλής ενός προγράμματος προτού προχωρήσετε σε εγγραφή. Η ενημέρωση και η επικοινωνία θα διασφαλίσει το αίσθημα της ασφάλειας που είναι απαραίτητο όσον αφορά την οποιαδήποτε δραστηριότητα στην οποία το παιδί σας πρόκειται να συμμετάσχει. Δεν είναι απαραίτητο να δεσμευτείτε μακροχρόνια σε μια δραστηριότητα. Μια δοκιμή για ένα μήνα ή και λιγότερο είναι αρκετή για να ανακαλύψει το παιδί σας μα και εσείς εάν βρίσκεστε «στον σωστό δρόμο».
Η σωστή καθοδήγηση
Σύμφωνα με τους ειδικούς, θα ήταν ωφέλιμο να παροτρύνουμε το παιδί μας να συμμετάσχει σε ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων από μικρή ηλικία. Αφού του «δώσουμε το ελεύθερο» να μας «οδηγήσει» εκεί που το ίδιο νιώθει καλά, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να κρίνουμε εάν απαιτείται «επιπλέον ενθάρρυνση». Για παράδειγμα, εάν το μόνο που θέλει να κάνει το παιδί σας είναι να παίξει σκάκι, ίσως χρειαστεί να το κατευθύνετε και προς κάτι πιο σωματικό και αντίστροφα.
Αν η δραστηριότητα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σας και το παιδί σας εκφράζει την επιθυμία να τα παρατήσει, διερευνήστε τι «δεν πάει καλά». Είναι πολύ πιθανό να συμβαίνει κάτι απλό που να μπορεί να αντιμετωπιστεί με την συζήτηση. Γενικά, η ενθάρρυνση των παιδιών να παραμείνουν μέχρι τέλους σε μια δραστηριότητα, τα βοηθά να εξασκήσουν δεξιότητες όπως η δέσμευση και η ευθύνη, επομένως είναι καλό να μην «μεταπηδούν» από τη μια δραστηριότητα στην άλλη. Φυσικά, εάν κρίνουμε πως το πρόβλημα που υπάρχει είναι ανυπέρβλητο, δεν θα πρέπει να γίνουμε επίμονοι και να υποχρεώσουμε το παιδί μας να φέρει εις πέρας εκείνο το οποίο δεσμεύτηκε να κάνει, τουλάχιστον όχι στο ήδη υπάρχων περιβάλλον εκπαίδευσης.
Όλα «με μέτρο»
Τα παιδιά έχουν ανάγκη από ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι και ανεμελιά. Το να καταλήγουμε με πολλαπλές δραστηριότητες είναι εξαντλητικό τόσο σωματικά, όσο και οικονομικά. Όταν το παιδί νιώθει πιεσμένο και εγκλωβισμένο σε ένα «βαρύ» καθημερινό πρόγραμμα είναι πιθανό να εμφανίσει έντονα σημάδια κόπωσης όπως πονοκεφάλους, πόνο στο στομάχι και δυσκολία στην ολοκλήρωση των σχολικών εργασιών του. Μια απαιτητική καθημερινότητα μας στερεί επίσης πολύτιμο οικογενειακό χρόνο. Οι οικογενειακές δραστηριότητες είναι εξίσου σημαντικές με τις εξωσχολικές και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να «αφήνονται» εκτός προγράμματος για την ψυχική και σωματική ευεξία όλων των μελών της οικογένειας.
Προσδιορίστε λοιπόν τον αριθμό των δραστηριοτήτων που μπορούν να κάνουν τα παιδιά σας καθημερινά, χωρίς να στερούνται χρόνο χαλάρωσης και ελεύθερου παιχνιδιού μόνα, με τους φίλους τους και με εσάς.