Η διαχείριση ενός παιδιού που κλαίει μπορεί να αποδειχθεί «πρόκληση» και να απαιτεί πολύ υπομονή από τους γονείς. Ενώ το κλάμα τους μπορεί να μην σχετίζεται με κάτι ουσιαστικό στα μάτια των γονιών, για τα νήπια είναι κάτι απίστευτα σημαντικό. Και εξαιτίας αυτού, όταν τα νήπια μαθαίνουν πώς να αναγνωρίζουν και να κατανοούν κάθε συναίσθημα και πώς να ρυθμίζουν μόνα τους αυτά τα μεγάλα συναισθήματα, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μην τα αποθαρρύνουμε.

Γιατί δεν πρέπει να αποτρέπουμε το κλάμα του παιδιού

Το να λέμε στα νήπια να σταματήσουν να κλαίνε μπορεί να έχει συνέπειες πολύ πιο εκτεταμένες από μερικά λεπτά δακρύων που προκαλούνται από μεγάλα συναισθήματα. Αυτό διότι αντί να μάθουν να εναρμονίζονται με αυτό που νιώθουν, να το κατονομάζουν και να το επικοινωνούν, στην πραγματικότητα μαθαίνουν πώς να το καταπιέζουν, συνήθεια που θα κουβαλούν μαζί τους καθώς μεγαλώνουν.

Κι επειδή δεν είναι δυνατόν να καταπνίξουν κάθε συναίσθημα, κάποια στιγμή είναι πολύ πιθανό κάνουν «έκρηξη» σε μια άβολη συγκυρία ή σε ένα περιβάλλον που δεν είναι ασφαλές.

Χάνονται ευκαιρίες μάθησης

Οι λόγοι που κλαίνε τα νήπια είναι αρκετοί. Μερικοί από τους πιο συνηθισμένους λόγους, περιλαμβάνουν:

  • Υπερένταση.
  • Αίσθημα πείνας.
  • Υπερδιέγερση.
  • Στρες.
  • Επιθυμία για προσοχή.
  • Θέλουν κάτι συγκεκριμένο.

Τα νήπια μπορούν να εκφράσουν πολλά από αυτά με το κλάμα. Εάν λέμε στα παιδιά να μην κλαίνε όταν νιώθουν κάτι από αυτά, χάνουμε την ευκαιρία να τα βοηθήσουμε να μάθουν πώς να ρυθμίζουν τα συναισθήματά τους για να τα εκφράζουν κατάλληλα. Αντί να το αποτρέψετε, προσπαθήστε να δημιουργήσετε ρουτίνες ή στρατηγικές για να μάθουν να διαχειρίζονται καλύτερα τα μεγάλα, «εκρηκτικά» συναισθήματα.

Καθυστερούμε την συναισθηματική τους ανάπτυξη

Όσο κι αν οι γονείς θέλουν να πιστεύουν ότι τα νήπια έχουν την ικανότητα να κατανοούν τα συναισθήματά τους, σύμφωνα με τους ειδικούς, τα παιδιά δεν είναι σε θέση να προσδιορίσουν σωστά τι νιώθουν μέχρι να γίνουν τριών ετών. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζονται εξάσκηση, που μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από το κλάμα.

Όταν λοιπόν, το κλάμα δεν είναι «διαθέσιμη επιλογή» στερούμε από τα παιδιά την ευκαιρία να εξασκηθούν. Σύμφωνα με τους ειδικούς, όταν λέμε στα νήπια να σταματήσουν να κλαίνε, η συναισθηματική τους ανάπτυξη μπορεί να καθυστερήσει. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να μην είναι σε θέση να αναγνωρίσουν σωστά τα συναισθήματα που νιώθουν.

Εάν συμβεί αυτό, τα νήπια είναι πολύ πιθανό να απογοητευτούν, γεγονός που μπορεί να εντείνει την συναισθηματική τους δυσφορία.

Τα παιδιά νομίζουν ότι τα συναισθήματά τους δεν έχουν σημασία

Ανεξάρτητα από τον λόγο για τον οποίο τα νήπια κλαίνε, το να τους λέμε να σταματήσουν μεταδίδει το λανθασμένο μήνυμα ότι τα συναισθήματά τους δεν έχουν σημασία. Και αν συμβαίνει αυτό, τα νήπια μπορεί να νιώσουν άσχημα επειδή έχουν τα συγκεκριμένα συναισθήματα.

Όταν οι γονείς ακυρώνουν το πώς αισθάνονται τα νήπια τους, είναι «συναισθηματικά απορριπτικοί», σύμφωνα με τους ειδικούς. Αφήστε το παιδί να αισθανθεί τα συναισθήματά του και δουλέψτε μαζί του, προκειμένου να βρει υγιείς τρόπους για να τα εκφράζει.