Είτε πρόκειται να γίνετε σύντομα μπαμπάς, είτε είστε ήδη, δεν είναι απίθανο να αισθάνεστε πως οι ευθύνες της καθημερινότητας, σας στερούν ποιοτικό οικογενειακό χρόνο. Ο ρόλος του γονέα είναι πολλές φορές απαιτητικός και όταν οι αμφιβολίες κάνουν την εμφάνισή τους, τότε γίνεται ακόμη πιο δύσκολος. Εάν νιώθετε πως “αποτυγχάνετε” ως γονιός, να θυμάστε πως δεν είστε μόνος. Πολλοί πατεράδες μοιράζονται παρόμοιες σκέψεις και συναισθήματα και οι ενοχές σίγουρα δεν βοηθούν μα πάνω απ’ όλα, δεν σας καθιστούν έναν «κακό» πατέρα.
Γιατί ένας μπαμπάς μπορεί να νιώθει τύψεις;
Οι ενοχές ενός μπαμπά μπορεί να προκληθούν από ποικίλες αιτίες ανάλογα με τα στάδια της πατρότητας.
Father to be
Ως μελλοντικός μπαμπάς κι ενώ η σύντροφός σας κυοφορεί το μωρό σας, καλείστε να είστε παρόντες για εκείνη σε όλο το ευτυχές μα και δύσκολο «ταξίδι» της εγκυμοσύνης. Από το να συνοδεύσετε τη σύντροφό σας
στις απαραίτητες επισκέψεις στον γιατρό μέχρι το να την υποστηρίξετε σε όλες τις σωματικές και ενδεχομένως συναισθηματικές αλλαγές που και εκείνη καλείται να αντιμετωπίσει. Εάν ο απαραίτητος αυτός χρόνος μέσα στην ημέρα δεν «περισσεύει» λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, τότε είναι πολύ πιθανό να νιώσετε «ένοχοι».
Νέος μπαμπάς σε «απόγνωση»
Ως νέος μπαμπάς, η ενοχή μπορεί να πηγάζει από το γεγονός πως δεν ξέρετε από πού να ξεκινήσετε και τι ακριβώς να κάνετε για να βοηθήσετε τη σύντροφό σας και να συνεισφέρετε στην κάλυψη των αναγκών του νεογέννητου μωρού σας. Άλλο ένα συναισθηματικό βάρος μπορεί να είναι και σε αυτή την περίπτωση ο λιγοστός χρόνος λόγω της εργασίας σας, το άγχος της επαρκούς οικονομικής υποστήριξης της οικογένειάς σας και οι τυχόν υψηλές «προσδοκίες» που θέσατε στον εαυτό σας και πασχίζετε να εκπληρώσετε.
Χτύπησε το κουδούνι- Έτοιμοι να πάμε σχολείο;
Σε αυτό το στάδιο, ο χρόνος είναι πάλι εκείνος που «κυνηγάει» έναν πολυάσχολο μπαμπά. Κάθε γονέας μπορεί να αισθάνεται τύψεις όταν δεν προλαβαίνει να παραστεί στις δραστηριότητες του παιδιού του, στην μαθησιακή πρόοδό του, στις σχολικές γιορτές, στα πρώτα «βήματα» προς την ενηλικίωση.
Οι «ενοχές» των χωρισμένων μπαμπάδων
Ένας χωρισμένος μπαμπάς μπορεί να αισθάνεται άσχημα για την κατάληξη της σχέσης με την πρώην σύντροφό του και να αγωνιά για τα συναισθήματα και την διατήρηση μιας ουσιαστικής και ισορροπημένης σχέσης με το παιδί του μετά τον χωρισμό.
Πώς θα ξεπεράσετε τα άσχημα συναισθήματα
Αν ανήκετε στην κατηγορία του «ενοχικού» μπαμπά, θυμηθείτε:
Κανείς δεν είναι «τέλειος»
Η γονεϊκότητα συνοδεύεται αδιαμφισβήτητα από ποικίλες ευθύνες. Η «τελειότητα» ωστόσο θα ήταν ουτοπικό να είναι μία από αυτές. Είναι αδύνατο ένας γονιός να είναι «τέλειος» σε όλους τους τομείς και το γεγονός αυτό δεν τον καθιστά λιγότερο καλό γονέα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ανατροφής του παιδιού σας, θα υπάρξουν μέρες που θα αισθάνεστε μεγάλη ικανοποίηση μα και μέρες που θα σας παίρνει από «κάτω».
Εστιάστε στις όμορφες στιγμές που παρά την πίεση, τα καταφέρατε. Αναζητήστε εκείνες τις δραστηριότητες στις οποίες μπορείτε πραγματικά να είστε αποδοτικοί και που όταν τις κάνετε με το παιδί σας, σας κάνουν να περνάτε υπέροχα μαζί.
Η επικοινωνία είναι το «κλειδί»
Αν δεν καταφέρατε να καμαρώσετε το παιδί σας να τραγουδά στη χορωδία του σχολείου ή να εξασκεί το αγαπημένο του σπορ, ρωτήστε το. Το ότι δεν είναι
εφικτό να είστε πάντοτε παρόντες σε κάποιες από τις εμπειρίες που το παιδί σας βιώνει, δεν σημαίνει πως δεν μπορείτε να μοιραστείτε τις σκέψεις και τα συναισθήματά του γι’ αυτές μετά.
Η παραδοχή είναι πάντοτε μια καλή αρχή
Μην αισθάνεστε «ένοχοι» να παραδεχθείτε τις «ενοχές» σας. Αντιθέτως. Όταν παραδεχόμαστε και τελικά αποδεχόμαστε τυχόν αρνητικά μας συναισθήματα, τότε μόνο είμαστε σε θέση να εντοπίσουμε τις αιτίες που τα προκαλούν και να τα αντιμετωπίσουμε.
Ο κάθε μπαμπάς είναι μοναδικός
Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να συγκρίνετε τον εαυτό σας με άλλους μπαμπάδες. Διότι πολύ απλά, ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Το ίδιο και οι σχέσεις που αναπτύσσει. Είναι σημαντικό να ορίσετε εσείς οι ίδιοι το ποια είναι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σας και να επικεντρωθείτε στους προσωπικούς σας στόχους ενόσω «χτίζετε» την πολύτιμη και ξεχωριστή αυτή σχέση γονέα-παιδιού.
