Μετά από μία απαιτητική μέρα στο σχολείο ή στον παιδικό σταθμό, πολλά παιδιά δυσκολεύονται να συγκρατήσουν την ένταση και την κούρασή τους και συχνά ξεσπούν. Οι δάσκαλοί τους σάς διαβεβαιώνουν, ωστόσο, ότι στο σχολείο ήταν ήρεμα και χαρούμενα. Τι τους συμβαίνει, λοιπόν;

Η πολυπλοκότητα της κοινωνικής συμπεριφοράς εξαντλεί τα παιδιά

Στο σχολικό περιβάλλον υπάρχουν όλων των ειδών οι προσδοκίες, οι απογοητεύσεις και οι προκλήσεις προς διαχείριση – κι όλα αυτά χωρίς την αγαπημένη σας παρουσία κοντά. Αυτό συχνά μπορεί να είναι εξουθενωτικό για τα παιδιά.

Σε μια προσπάθεια να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να είναι «καλά» στο σχολείο, τα παιδιά κρατούν μέσα τους ότι αισθάνονται. Αφού το έχουν κάνει όλη μέρα αυτό, φτάνουν στο σημείο να μην έχουν την ενέργεια να κρατήσουν άλλο τον περιορισμό και είναι σαν μια μεγάλη φούσκα έτοιμη να σκάσει. Επιστρέφοντας σπίτι, δηλαδή στο μέρος όπου αισθάνονται ασφάλεια, απελευθερώνουν λοιπόν τα αληθινά τους συναισθήματα. Μερικά κλαίνε, άλλα φωνάζουν και πετάνε πράγματα, δεν σας ακούν. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να συμπεριφέρονται με αγένεια και ασέβεια, είτε να σας αγνοούν.

Τα πιο ευαίσθητα παιδιά καθώς κι εκείνα που αντιμετωπίζουν μαθησιακές και άλλες δυσκολίες είναι πιο πιθανό να επηρεαστούν. Ακόμη, όμως, και τα πιο ήρεμα παιδιά είναι δυνατόν να έχουν ξεσπάσματα ως αποτέλεσμα μιας δύσκολης μέρας στο σχολείο. Τα συμπτώματα εδώ δεν είναι απαραίτητα η γκρίνια και ο θυμός, όσο η εξάντληση ακόμα και η αδιαθεσία.

Η περίεργη αυτή συμπεριφορά μπορεί να διαρκέσει όλο το σχολικό έτος, αλλά είναι πιο συνηθισμένη τους πρώτους μήνες και τείνει να υποχωρεί καθώς τα παιδιά προσαρμόζονται πλήρως στην αλλαγή περιβάλλοντος και στο πρόγραμμα του σχολείου τους, με αποτέλεσμα να αισθάνονται λιγότερο σωματικά και συναισθηματικά εξαντλημένα στο τέλος της ημέρας.

Πότε ο καθημερινός «ανεμοστρόβιλος» συναισθημάτων υποδηλώνει κάτι παραπάνω;

Όμως, τα ξεσπάσματα θυμού μετά το σχολείο ορισμένες φορές είναι κάτι περισσότερο από σωματική, πνευματική και συναισθηματική κόπωση, χάρη σε κάτι που οι ψυχολόγοι αποκαλούν «αμυντική απόσπαση».

Για να το εξηγήσουμε απλά: Το παιδί σας σάς χρειαζόταν πραγματικά και δεν ήσασταν εκεί. Τώρα είστε εκεί, αλλά η αρχική «πλημμύρα» ανακούφισης αντικαθίσταται γρήγορα από ένα «παλιρροϊκό κύμα» αμυντικής αποσύνδεσης – πρακτικά είναι θυμωμένα και σας απωθούν. Είναι όπως όταν ξανασμίγετε με το παιδί σας, αφού το χάσατε στο σούπερ μάρκετ. Αρχικά θα αισθανθείτε ανακούφιση που το ξαναβρήκατε και είναι σώο και μετά αφού το αγκαλιάσετε θα αρχίσετε το κήρυγμα.

Είναι σημαντικό, να σημειωθεί ότι τα ξεσπάσματα μετά το σχολείο δεν έχουν σχέση με τις εκρήξεις θυμού όπου το παιδί σας δοκιμάζει τα όριά σας ή προσπαθεί να βρει τον δρόμο του. Απλά το παιδί σας είναι τόσο συναισθηματικά καταβεβλημένο που χρειάζεται εκτόνωση.

Δώστε στο παιδί σας το προβάδισμα να αρχίσει να μιλά όταν είναι έτοιμο. Όταν συμβεί αυτό, μπορείτε να ρωτήσετε για τυχόν συναισθηματικά έντονες στιγμές που μπορεί να είχε κατά τη διάρκεια αυτής της ημέρας. Ενημερώστε το παιδί σας ότι το σπίτι είναι η ασφαλής του ζώνη και βοηθήστε το να μάθει πώς να επικοινωνεί τις απογοητεύσεις του, για να μην αισθάνεται τόσο καταβεβλημένο.