«Μη λερώθείς» ήταν μόνιμη οικογενειακή ατάκα, καθώς οι γονείς μας έβλεπαν να χαλάμε τα καλά μας ρούχα. Ήταν αναπόφευκτο τα λευκά να μη μαυρίσουν από τη λάσπη πριν τελειώσει η μέρα. Σήμερα ως γονείς, μπορεί να προτιμούσαμε τα παιδιά μας να μάζευαν κι αυτά λίγη βρωμιά.

Η ζωή στην πόλη και η γοητεία των οθονών έχουν κάνει την επαφή των παιδιών με τη φύση πιο σπάνια από ότι στο παρελθόν. Τα παιδιά λατρεύουν να λερώνονται, αδιαφορώντας για το τι φοράνε. Τα τραβάνε οι λακκούβες σαν λασπωμένοι μαγνήτες και αυτό έχει ισχυρή επίδραση στην ευεξία τους.

Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, το χώμα έξω είναι γεμάτο με φιλικούς μικροοργανισμούς. Αυτοί μπορούν να εκπαιδεύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Ενισχύουν την ανθεκτικότητα σε μια σειρά ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων των αλλεργιών, του άσθματος, ακόμη και της κατάθλιψης και του άγχους.

Ορισμένα φυσικά υλικά, όπως το χώμα και η λάσπη, περιέχουν ισχυρούς μικροοργανισμούς. Τώρα οι επιστήμονες αρχίζουν να καταλαβαίνουν πλήρως τις θετικές επιπτώσεις στην υγεία των παιδιών.

Πνευματική αποκατάσταση

Πολλά από τα ψυχολογικά οφέλη του παιχνιδιού στην ύπαιθρο είναι ήδη καθιερωμένα. Ο εγκέφαλός μας εξελίχθηκε σε φυσικά τοπία. Τα αντιληπτικά μας συστήματα είναι ιδιαίτερα κατάλληλα για υπαίθριους χώρους. Οι φυσικές σκηνές παρέχουν το τέλειο επίπεδο διέγερσης. Αυτό βοηθά στην επαναφόρτιση του εγκεφάλου όταν αυτός είναι κουρασμένος.

Η πράξη της μορφοποίησης και του ζυμώματος υλικών όπως η λάσπη ή η άμμος μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να αναπτύξουν τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι αισθήσεις και η κίνησή τους, γνωστό ως αισθητικοκινητική ανάπτυξη, σύμφωνα με τον Francesco Vitrano, παιδονευροψυχίατρο, ψυχοθεραπευτή του Πανεπιστημίου του Παλέρμο.

Το γεγονός αυτό επιτρέπει στο παιδί να κατανοήσει σταδιακά τα σωματικά του σήματα. Τέτοιες δραστηριότητες – μακριά από το σπίτι ή την τάξη – μπορεί να βοηθήσουν τα παιδιά να βρουν τρόπους να αντιμετωπίσουν συναισθήματα που ίσως είναι δύσκολο να εξερευνήσουν σε άλλα περιβάλλοντα.

Το πιο εκπληκτικό είναι ότι τα φιλικά ζωύφια της φύσης μπορούν να μετριάσουν την αντίδραση του οργανισμού στο στρες. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι άνθρωποι που πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών τους χρόνων σε αγροτικό περιβάλλον τείνουν να παρουσιάζουν πιο υποτονική αντίδραση σε στρεσογόνα γεγονότα σε σύγκριση με όσους μεγάλωσαν στην πόλη.

«Παλιοί φίλοι»

Νέες έρευνες αποκαλύπτουν ότι οι μη μολυσματικοί οργανισμοί της «βρωμιάς», που κάποτε οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι μας αρρωσταίνουν, είναι το κλειδί. Αυτοί οι «παλιοί φίλοι» υπήρχαν για μεγάλο μέρος της εξελικτικής μας ιστορίας.

Είναι ως επί το πλείστον αβλαβείς και εκπαιδεύουν το ανοσοποιητικό σύστημα να μετριάζει τη δραστηριότητά του, αντί να αντιδρά σε υπερβολικά κάθε πιθανό εισβολέα. Είναι σημαντικό ότι το σώμα μας συναντά αυτούς τους «παλιούς φίλους» κάθε φορά που περνάμε χρόνο στη φύση.

Με το μειωμένο παιχνίδι στην ύπαιθρο, πολλά παιδιά στερούνται πλέον αυτής της έκθεσης. Πράγμα που σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό τους σύστημα είναι πιο ευαίσθητο και πιο πιθανό να τεθεί σε υπερδιέγερση.

Καθώς οι μικροί σεφ της λάσπης λερώνουν τους εαυτούς τους με τις νέες ευφάνταστες δημιουργίες τους, μπορεί να καλλιεργούν το μυαλό τους και να βελτιστοποιούν το ανοσοποιητικό τους σύστημα, με πιθανά οφέλη που θα τα συνοδεύουν για χρόνια.