Η μελέτη του Michigan Medicine δείχνει ότι η χρήση των οθονών ως μέσω ηρεμίας για τα αναστατωμένα παιδιά μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα στην πορεία. Μπορεί εκείνη την ώρα να εξασφαλίζεται μια στιγμιαία γαλήνη, όμως έχετε σκεφτεί τι σημαίνει αυτό μακροπροόθεσμα;
Τα ευρήματα έδειξαν συσχετίσεις μεταξύ της αυξημένης συναισθηματικής δυσλειτουργίας και της συχνής χρήσης συσκευών όπως τα smartphones και τα tablets. Διαπίστωσαν επίσης ότι επίτευξη της ηρεμίας με κάποια συσκευή είχε πολλές συναισθηματικές συνέπειες.
Συγκεκριμένα, αυτές ηταν ακόμη μεγαλύτερες για τα αγόρια και τα παιδιά που είχαν προδιάθεση για υπερκινητικότητα, παρορμητικότητα και έντονες αντιδράσεις σε συναισθήματα όπως η απογοήτευση, η θλίψη και ο θυμός.
Η παγίδα της ηρεμίας πριν την καταιγίδα
«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η χρήση συσκευών ως μέσο κατευνασμού των ταραγμένων παιδιών μπορεί να είναι ιδιαίτερα προβληματική για εκείνα που ήδη δυσκολεύονται με τις δεξιότητες συναισθηματικής αντιμετώπισης», δήλωσε η Jenny Radesky, M.D. και επικεφαλής συγγραφέας.
Κατά κάποιον τρόπο, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι καλωδιωμένα για να ξεσπούν σε εκρήξεις θυμού. Με άλλα λόγια είναι αυτομάτως συναισθηματικά δυσρυθμισμένα. Η νευροεπιστημονική εξήγηση είναι ότι ο υπανάπτυκτος προμετωπιαίος φλοιός τους τα εμποδίζει να κρατήσουν υπό έλεγχο το μεταιχμιακό τους σύστημα.
Δηλαδή, ο εγκέφαλός τους αναπτύσσει ακόμη την ικανότητα να παραμένουν ήρεμα σε θέματα που διαφορετικά θα μπορούσαν να φαίνονται ασήμαντα. Η Radesky κατανοεί οι γονείς ενστικτωδώς θα έφταναν σε εργαλεία όπως τα κινητά τηλέφωνα σε στιγμές αστάθειας.
Αλλά με αυτόν τον τρόπο ξεκινά ένα μοτίβο που δεν είναι ωφέλιμο για κανέναν με την πάροδο του χρόνου. «Οι φροντιστές μπορεί να νιώσουν άμεση ανακούφιση από τη χρήση των συσκευών, αν αυτές μειώνουν γρήγορα και αποτελεσματικά τις αρνητικές και προκλητικές συμπεριφορές των παιδιών», εξηγεί η Radesky.
«Αυτό το αισθάνονται ως ανταμοιβή τόσο οι γονείς όσο και τα παιδιά. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να παρακινήσει και τους δύο να διατηρήσουν αυτόν τον κύκλο», προσθέτει. «Η συνήθεια της χρήσης συσκευών για τη διαχείριση της δύσκολης συμπεριφοράς ενισχύεται με την πάροδο του χρόνου», όμως ταυτόχρονα «ενισχύονται και οι απαιτήσεις των παιδιών για τις οθόνες».
Στην ουσία, όσο πιο συχνά χρησιμοποιούνται οι συσκευές, τόσο λιγότερο εξασκούνται τα παιδιά – και οι γονείς τους – στη χρήση άλλων στρατηγικών αντιμετώπισης. Ευτυχώς, υπάρχουν και άλλες μέθοδοι για να επιβιώσετε από τα ξεσπάσματα θυμού.
Ξεκινήστε από την κατανόηση των λόγων για τους οποίους τα παιδιά αντιδρούν έτσι. Η διατήρηση ρεαλιστικών προσδοκιών σχετικά με τα ξεσπάσματα είναι το δεύτερο βήμα. Η εργαλειοθήκη δεξιοτήτων που βοηθούν τα παιδιά να διαχειριστούν αυτά που νιώθουν είναι το τελευταίο κομμάτι του παζλ.
