Από τη γέννησή τους, τα μωρά κάνουν μια σειρά από θορύβους που σημαίνουν κάτι. Στην αρχή, το μωρό σας θα χρησιμοποιεί το κλάμα ως κύριο μέσο επικοινωνίας μαζί σας. Στη συνέχεια θα αρχίσει να επεκτείνει το φάσμα των ήχων του.
Οι ερευνητές ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Cornell ανακάλυψαν πώς επικοινωνούντα μωρά. Μαθαίνουν ότι μέσω της προγλωσσικής φωνής – γουργουρίσματα, γρυλίσματα ή ό,τι άλλους περίεργους ήχους έχετε ακούσει – αλλάζουν τη συμπεριφορά των άλλων.
Διαβάστε επίσης: Ο εγκέφαλος του παιδιού τις πρώτες 1000 μέρες
Πρόκειται για μία από τις πρώτες μελέτες για την ανθρώπινη ανάπτυξη που καθοδηγείται από τις προβλέψεις των παιδιών για τον κοινωνικό κόσμο.
Η πρωτοποριακή έρευνα
Όταν τα μωρά είναι τριών έως πέντε μηνών, αποκτούν αυτή τη γνώση πειραματιζόμενα με τις αντιδράσεις των ενηλίκων. Η ανταπόκριση του φροντιστή στις φωνές του βρέφους συνδέεται με την αναπτυσσόμενη προσδοκία του βρέφους ότι οι φωνές του έχουν κοινωνικά αποτελέσματα στους ξένους.
«Η φλυαρία ενός μωρού λειτουργεί ως εργαλείο, για να διερευνήσει τον κοινωνικό κόσμο και να καταλάβει σε ποιον πρέπει να δώσει προσοχή», δήλωσε ο Michael Goldstein, καθηγητής ψυχολογίας στο Κολέγιο Τεχνών και Επιστημών. «Τα μωρά δεν έχουν απεριόριστη ενέργεια ή προσοχή. Η στρατιγική τους είναι να δοκιμάζουν συμπεριφορές και να βλέπουν την αντίδρασή σας».
Η έρευνα του Goldstein διαπίστωσε ότι οι αντιδράσεις διευκολύνουν την ενεργή εκμάθηση των ήχων που παράγουν τα βρέφη για να επικοινωνήσουν. «Η δημιουργία προβλέψεων είναι μια σημαντική δουλειά του εγκεφάλου», δηλώνει ο Steven Elmlinger, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Σκεφτείτε το σενάριο ότι το ασανσέρ δεν εμφανίζεται όταν νομίζετε ότι θα έπρεπε. Είναι πιθανό να πατήσετε το κουμπί ξανά ή να πατήσετε άλλα κουμπιά. Είστε απογοητευμένοι επειδή η πρόβλεψή σας δεν εκπληρώθηκε, οπότε η εξερευνητική σας συμπεριφορά αυξάνεται. Κάνετε περισσότερα πράγματα.
Το ίδιο ακρινβώς κάνουν και τα μωρά με την έκρηξη φωνητικής εξαφάνισης. Ο βαθμός στον οποίο τα μωρά περιμένουν μια απάντηση στις φωνές τους εξαρτάται από τις καθημερινές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις τους με τους φροντιστές.
«Οι γονείς έχουν σημασία», επισημαίνει ο Goldstein. Η εξέλιξη έχει σχεδιάσει τα μωρά να εξαρτώνται από τους γονείς και οι γονείς να ανταποκρίνονται στα βρέφη. Πρόκειται για ένα σύστημα που συν-εξελίσσεται και συν-αναπτύσσεται.
Το φίλτρο απρόβλεπτων καταστάσεων βοηθά τα ανθρώπινα βρέφη να μεταβούν από παθητικοί παρατηρητές σε ενεργούς κοινωνικούς συμμετέχοντες. Η αλληλεπίδραση με τους ενήλικες κοινωνικούς εταίρους είναι καλή πρακτική για το τι πρόκειται να κάνουν αργότερα ως ενεργοί συμμετέχοντες στον κόσμο.
