Ο κίνδυνος στην εφηβεία φαντάζει ως μια «ευκαιρία» για έκκριση αδρεναλίνης. Οι έφηβοι λοιπόν συχνά παρασύρονται σε και από αυτόν, τάση που περιορίζεται σημαντικά όταν φτάνουν στην ενηλικίωση.
Ποιοι οι πιθανοί λόγοι που τα παιδιά στην εφηβεία λαμβάνουν αποφάσεις που περιλαμβάνουν έκθεση σε κίνδυνο και πώς μπορείτε να διαχειριστείτε την κατάσταση;
Διαβάστε επίσης: Λάθη: Μη «μένετε» σε αυτά αν θέλετε το παιδί να μην τα ξανακάνει
Εφηβεία και κίνδυνος: Υπάρχουν πολλοί λόγοι που πάνε χέρι- χέρι
Γενικά, το συναίσθημα για έναν έφηβο έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από τον ορθολογισμό όσον αφορά τις αποφάσεις του. Αυτό συμβαίνει διότι ο προμετωπιαίος φλοιός, ο οποίος είναι θεμελιώδης για την αναστολή των παρορμήσεων και την ικανότητα για αυτοέλεγχο, δεν ωριμάζει μέχρι την ηλικία των 25 με 27 ετών.
Σύμφωνα με μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ (ΗΠΑ), η έλξη για επικίνδυνες συμπεριφορές ρυθμίζεται από μια ομάδα νευρώνων που συνδέονται με το σύστημα ανταμοιβής. Αν και δεν παρασύρονται όλοι οι έφηβοι εξίσου όταν πρόκειται να εξερευνήσουν τα όριά τους, οι περισσότεροι βρίσκουν εύκολα το κίνητρο να το κάνουν, αισθανόμενοι ενθουσιασμό και αποδοχή για πράγματα που στα μάτια ενός ενήλικα μπορεί να θεωρηθούν πολύ επικίνδυνα.
Η συναισθηματική ανταμοιβή των τολμηρών περιπετειών σημαίνει ότι οι έφηβοι δε διστάζουν να κάνουν για παράδειγμα skateboard σε έναν κατηφορικό δρόμο. Η αδρεναλίνη είναι αυτή που τους ωθεί να αναζητούν επανειλημμένα αυτές τις ευχάριστες αισθήσεις και να θέτουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο.
Κίνδυνος, παρορμητικότητα, ένταση
Οι έφηβοι «φλερτάρουν» με τον κίνδυνο επειδή θέλουν να αισθάνονται… ζωντανοί. Η συναισθηματική ένταση είναι ένα από τα πιο κύρια όπως είπαμε χαρακτηριστικά σε αυτό το στάδιο της ζωής.
Επομένως, δεν είναι βάσιμο να περιμένουμε από τους νέους να δείξουν συναισθηματική σταθερότητα και να επιζητούν ήρεμες εμπειρίες. Χαρακτηρίζονται από παρορμητικότητα καθώς το σύστημα αυτοελέγχου τους όπως προαναφέρθηκε χρειάζεται ακόμα χρόνο για να ωριμάσει.
Τα συναισθήματα λοιπόν υπερισχύουν του λογικού συλλογισμού. Ταυτόχρονα, πολλά παιδιά στην εφηβεία κάνουν πράγματα όταν είναι με τους φίλους τους που δεν θα έκαναν εάν ήταν μόνα. Αυτό συμβαίνει επειδή τόσο η έγκριση όσο και οι κοινωνικές ανταμοιβές έχουν μεγάλη αξία σε αυτό το στάδιο. Το πιο σημαντικό πράγμα για αυτούς είναι να αισθάνονται μέρος μιας ομάδας, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο.
Η αναγνώριση και η αποδοχή από τους συνομηλίκους δίνει στους εφήβους χαρά και αυτοπεποίθηση.
Επομένως, για όλους αυτούς τους λόγους, είναι πιθανό να μην αντιλαμβάνονται την πραγματική διάσταση ορισμένων κινδύνων.
Έφηβοι που «παίζουν» με τα όρια του για να βρουν τον εαυτό τους
Είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι οι περισσότεροι έφηβοι που θέτουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο δεν έχουν την πρόθεση να βλάψουν τον εαυτό τους.
Αντίθετα, επιδιώκουν να νιώσουν ευχάριστα. Προσπαθούν να δοκιμάσουν τον εαυτό τους διερευνώντας τους ψυχολογικούς, σωματικούς ή γνωστικούς τους πόρους σε βάθος.
Αυτή είναι μια απαραίτητη προσωπική πρόκληση σε μια περίοδο βαθιάς σύγχυσης και αστάθειας. Τα συναισθήματα, οι πιέσεις, οι εντολές και οι δικές τους απαιτήσεις πιέζουν συνήθως τα παιδιά στη εφηβεία. Ο ανθρωπολόγος και κοινωνιολόγος, Ντέιβιντ Λε Μπρετόν, εξηγεί ότι η επικίνδυνη συμπεριφορά εμφανίζεται σε αυτό το στάδιο ως ένας όχι υγιής τρόπος για να «κατευνάσει τα δεινά της εφηβείας».
Ταυτόχρονα, η κριτική στάση απέναντι στους ενήλικες είναι άλλος ένας πιθανός λόγος που μπορεί να εξηγήσει τις επικίνδυνες συμπεριφορές των ανηλίκων. Πολλές φορές, η εξέγερση δεν είναι τίποτα άλλο από μια ενίσχυση της ταυτότητάς τους.
Πώς να ενεργήσετε
Για να αποτρέψετε την έκθεση του έφηβου παιδιού σας σε επικίνδυνες καταστάσεις, πρέπει να καταβάλετε προσπάθεια να επικοινωνείτε μαζί του με σεβασμό, ηρεμία και κατανόηση. Είναι πολύ σημαντικό να ενθαρρύνεται ο διάλογος καθημερινά στο σπίτι και έτσι να δημιουργούνται χώροι στους οποίους τα παιδιά θα νιώθουν πάντοτε ασφαλή να εκφράζουν αυτά που νιώθουν και σκέφτονται.