Ανεξάρτητα από τις συνθήκες – όπως αν είστε χωρισμένοι ή διαζευγμένοι – όταν οι γονείς δεν είναι ευθυγραμμισμένοι με τις προσεγγίσεις τους, τα παιδιά συχνά μπερδεύονται.
Οι διαφορετικές πεποιθήσεις γύρω από την ανατροφή των παιδιών μπορούν, και συχνά οδηγούν, σε αναποτελεσματικές πρακτικές ανατροφής και συγκρούσεις.
Αλλά δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυτό.
Διαβάστε επίσης: Γονείς: Ποια είναι η δική σας γλώσσα αγάπης;
Οι γονείς που έχουν διαφορετικές πεποιθήσεις, ακόμη και αντίθετες, γύρω από την ανατροφή των παιδιών μπορεί στην πραγματικότητα να είναι ένα πλεονέκτημα.
Τα παιδιά εκμεταλλεύονται τις διαφωνίες των γονέων
Τα παιδιά μπορεί να είναι οι απόλυτοι δοκιμαστές ορίων. Στο μυαλό τους μπορεί να σκέφτονται: «Τι έχω να χάσω;». Έτσι, θα δοκιμάσουν πρώτα όλους τους πιθανούς τρόπους για να αποφύγουν την ώρα για διάβασμα στο σπίτι, την ώρα του μπάνιου και την ώρα του ύπνου.
Όταν ένα παιδί σκέφτεται ότι το χειρότερο σενάριο είναι να παραμείνει στο ίδιο σημείο που ξεκίνησε και το καλύτερο σενάριο είναι να πάρει τελικά αυτό που θέλει. Τα παιδιά μαθαίνουν ότι η γκρίνια, η διαφωνία, η αναβλητικότητα ή το ξέσπασμα θυμού μπορεί να λειτουργήσει υπέρ τους.
Είναι αρκετά δύσκολο για έναν γονέα να δίνει εντολές και στη συνέχεια να ανταποκρίνεται με συνέπεια στον τρόπο με τον οποίο το παιδί χειρίζεται αυτές τις εντολές. Αλλά όταν ένας άλλος γονέας όχι μόνο πιστεύει ότι πρέπει να δοθεί μια διαφορετική απάντηση και υπονομεύει τον άλλο γονέα, αυτό είναι μια συνταγή για προβλήματα.
Οι γονείς που μοιράζονται τις ευθύνες ανατροφής του παιδιού με έναν άλλο γονέα, μπορεί να μην συμφωνούν πάντα.
Η σημασία του συμβιβασμού
Πολλοί γονείς, παρά το γεγονός ότι έχουν διαφορετικές πεποιθήσεις για τη γονική μέριμνα, συνεργάζονται με συμβιβασμό και αλληλεγγύη στα θέματα που έχουν μεγαλύτερη σημασία. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για τον έναν γονέα μπορεί να μην έχει μεγαλύτερη σημασία για τον άλλο γονέα.
Ο συμβιβασμός είναι: «Θα υποστηρίξω αυτόν τον τρόπο αντίδρασης σε αυτό το ζήτημα. Μπορείς να υποστηρίξεις αυτόν τον τρόπο αντίδρασης σε ένα άλλο ζήτημα;».
Το κλειδί εδώ είναι ο βαθμός στον οποίο γίνεται συμβιβασμός, ακόμη και όταν οι γονείς μπορεί να επιδεικνύουν διαφορετικά στυλ ανατροφής. Ο συμβιβασμός είναι κρίσιμος για τις υποστηρικτικές σχέσεις συν–γονεϊκής μέριμνας, ιδίως μετά τη διάλυση της σχέσης.
Είναι βέλτιστο να εστιάζουμε στην κατανόηση των λειτουργιών της συμπεριφοράς του παιδιού (όπως το να παίρνει προσοχή ή άλλες ανταμοιβές, να ξεφεύγει από το να κάνει κάτι), να δίνουμε αποτελεσματικές εντολές, να επιβραβεύουμε τις θετικές συμπεριφορές και να αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά τις αρνητικές.
Για πολλούς, το χάσμα μεταξύ των πεποιθήσεών τους για την ανατροφή των παιδιών καθιστά συχνά δύσκολο να συνεργαστούν σε συνεπείς στρατηγικές για τη διαχείριση της συμπεριφοράς του παιδιού τους.
Όταν οι εντάσεις είναι μεγάλες λόγω των πολύ διαφορετικών προσεγγίσεων στη γονική μέριμνα που προκαλούν ρήγματα στη σχέση, υπενθυμίστε στους εαυτούς σας ότι στην πραγματικότητα το παιδί σας είναι τυχερό που έχει διαφορετικούς γονείς, ώστε να εκτίθεται σε μια σειρά από γονεϊκές προοπτικές.
Δεν υπάρχει πάντα μια γονεϊκή προοπτική που είναι σωστή, αλλά μάλλον διαφορετικές προσεγγίσεις μπορεί να είναι σωστές με διαφορετικά παιδιά, σε διαφορετικές στιγμές και σε διαφορετικές καταστάσεις.
Η έκθεση στο φάσμα των ασφαλών προοπτικών επιτρέπει τη δυνατότητα να βρεθεί η σωστή προσέγγιση που ταιριάζει στις ανάγκες του παιδιού. Αυτό που λειτουργεί καλύτερα είναι η απόφαση για το πώς θα χρησιμοποιηθεί ο συμβιβασμός και η ομαδική εργασία για την καλύτερη δυνατή υποστήριξη κάθε παιδιού.
