Τα παιδιά κάνουν συνεχώς αιτήματα. Ορισμένα αιτήματα απαντώνται εύκολα: «Φυσικά μπορείς να πας να παίξεις έξω!».
Κάποια μπορούν να απορριφθούν αμέσως: «Όχι, δεν μπορείς να έχεις έναν αλιγάτορα για κατοικίδιο!». Αλλά υπάρχουν κάποια αιτήματα που μπορεί να είναι πιο δύσκολο να απαντηθούν από τους γονείς.
Απαιτούν περισσότερη σκέψη επειδή τα αποτελέσματα δεν είναι άμεσα προφανή. Ή η εκπλήρωση του αιτήματος μπορεί να είναι άβολη ή να εξαρτάται από μεταβλητές που δεν είναι υπό τον έλεγχο του γονέα.
Διαβάστε επίσης: Ανθεκτικά παιδιά: Η Νο. 1 δεξιότητα, σύμφωνα με τη νευροψυχολογία
Τότε είναι που οι γονείς επιστρατεύουν το παλιό κόλπο: «Ίσως», «Μπορεί», «Θα δούμε». Αυτές είναι μερικές από τις πιο συχνές λέξεις και φράσεις στη γονεϊκή εργαλειοθήκη. Μήπως όμως είναι και επιζήμιες;
Το «μπορεί» είναι μια συναισθηματική ορολογιακή βόμβα
Η χρήση του «μπορεί» ως απάντηση συχνά μοιάζει με τον πιο λογικό τρόπο για να απαντήσετε σε ένα παιδί. Μπορούμε να πάμε στην παιδική χαρά αφού γυρίσεις από τη δουλειά; Εξαρτάται από το πώς πήγε η μέρα. Εξαρτάται από τον καιρό και από το αν η μαμά και ο μπαμπάς έχουν αρκετή ενέργεια.
Πολλές φορές, οι γονείς χρησιμοποιούν το «θα δούμε» επειδή θέλουν να αποφύγουν τις άμεσες συνέπειες του «όχι». Εξάλλου, το να πείτε σε ένα παιδί ότι η εκδρομή στο πάρκο πιθανώς δεν θα γίνει μετά τη δουλειά θα μπορούσε να οδηγήσει σε απογοήτευση και πιθανή κατάρρευση.
Άλλοι γονείς μπορεί απλώς να θέλουν να καθυστερήσουν να νιώσουν ενοχές επειδή είπαν όχι σε ένα λογικό αίτημα. Άλλοι πάλι μπορεί να μην είναι πραγματικά σίγουροι για την απάντησή τους και να χρειάζονται χρόνο ή πληροφορίες.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, είναι απολύτως λογικό να σκεφτείτε ότι η καθυστέρηση της απόφασης μέσω μιας μη δεσμευτικής απάντησης είναι η καλύτερη κίνηση τακτικής. Μπορεί να είναι τακτική, αλλά είναι μια συναισθηματική ωρολογιακή βόμβα.
Τα παιδιά που λαμβάνουν ένα «ίσως» μένουν με αβεβαιότητα. Μέχρι να απαντηθεί η ερώτησή τους, γεμίζουν αυτή την αβεβαιότητα με φανταστικά αποτελέσματα, τόσο καλά όσο και κακά, ανάλογα με την εμπειρία και τη συναισθηματική τους προδιάθεση.
Αυτό μπορεί να είναι μια χαρά για ένα αισιόδοξο παιδί, το οποίο μπορεί να περάσει τη μέρα του ονειρευόμενο να παίξει στο πάρκο. Αλλά για ένα ανήσυχο παιδί, ένα «θα το σκεφτώ» μπορεί να οδηγήσει σε μια μέρα που θα περάσει με την αγωνιώδη προσμονή κακών ειδήσεων.
Πώς αντιδρούν τα παιδιά στην αβεβαιότητα
Οι κακές αντιδράσεις στην αβεβαιότητα δεν είναι ελάττωμα του χαρακτήρα. Είναι ανθρώπινες. Σε ένα άρθρο του 2019 στο περιοδικό Frontiers in Psychology, ερευνητές του Πανεπιστημίου Tufts πρότειναν ότι όταν παρουσιάζονται αβέβαιες καταστάσεις, οι άνθρωποι δημιουργούν νοητικές προσομοιώσεις που προβλέπουν το αποτέλεσμα.
Τις περισσότερες φορές, αυτά τα φανταστικά αποτελέσματα είναι προκατειλημμένα προς την αρνητικότητα. Και αυτή η αρνητικότητα κάνει την αβεβαιότητα δυσάρεστη. Στην πραγματικότητα, η αβεβαιότητα φαίνεται να είναι ευχάριστη μόνο στο πλαίσιο παιχνιδιών ή ψυχαγωγίας, όπως μυθιστορήματα μυστηρίου και αθλητικά γεγονότα.
Αλλά η οικογενειακή ζωή δεν είναι αστυνομικό μυθιστόρημα ή παιχνίδι. Και πάρα πολλά «ίσως» που καταλήγουν σε «όχι» μπορούν να δώσουν σε ένα παιδί μια σειρά από δυσάρεστες εμπειρίες που τελικά θα διαβρώσουν την εμπιστοσύνη του στον γονέα.
Η αβεβαιότητα μπορεί να ωθήσει τα παιδιά να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις. Όταν δεν τίθενται όρια, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι το «ίσως» μπορεί να είναι «ναι». Υπάρχει μια πιθανότητα 50/50 να είναι η σωστή επιλογή.