Γυρίζετε σπίτι από μια κουραστική μέρα στη δουλειά και το πρώτο πράγμα που βλέπετε είναι ότι το παιδί σας έχει καταστρέψει την αγαπημένη σας κούπα καφέ. Ή ίσως έχει διαλύσει το αγαπημένο του παιχνίδι.
Ως γονείς, είναι εύκολο να αισθανόμαστε απογοητευμένοι και θυμωμένοι όταν τα παιδιά μας συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο. Ίσως μερικές φορές σας θυμίζουν τον Σιντ από το Toy Story.
Κάθε παιδί έχει τον δικό του τρόπο να αντιμετωπίζει το άγχος και μερικά είναι απλά πιο περίεργα από άλλα. Κάποια καταφεύγουν στην καταστροφή αντικειμένων, ενώ άλλα μπορεί να θυμώσουν και να μιλήσουν γι’ αυτό για να εκφράσουν το πώς νιώθουν.
Διαβάστε επίσης: Παιδιά: Γιατί δεν πρέπει να τους λέμε «μπορεί» και «θα δούμε»
Η πράξη αυτή ίσως είναι απλώς μια εκτόνωση για όσους δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν με άλλο τρόπο. Μια διέξοδος που τους κάνει να αισθάνονται καλύτερα προσωρινά τουλάχιστον! Τι άλλο μπορεί να είναι;
Τα παιδιά είναι περίεργα και θέλουν να εξερευνούν το περιβάλλον τους
Τα παιδιά είναι από τη φύση τους περίεργα και αυτό τα οδηγεί στο να θέλουν να εξερευνούν το περιβάλλον τους. Όταν πιάνουν τα πράγματά σας, δεν είναι επειδή είναι κακά ή άτακτα- είναι επειδή ενδιαφέρονται για το αντικείμενο και θέλουν να μάθουν περισσότερα γι’ αυτό.
Αυτό τα οδηγεί στο να αποσυναρμολογούν αντικείμενα, να σκίζουν σελίδες από βιβλία (για να δουν τις εικόνες) και πολλά άλλα. Αυτή η καταστροφική συμπεριφορά είναι υγιής στα πρώτα χρόνια της ζωής τους, όταν αποτελεί απλώς μέρος της διαδικασίας μάθησης.
Καθώς όμως μεγαλώνουν, μπορεί να γίνει πιο επιζήμια. Αν διοχετευτεί σωστά, μπορούμε να τα βοηθήσουμε να αξιοποιήσουν την περιέργειά τους με πιο παραγωγικούς τρόπους.
Μπορεί να προσπαθούν να επικοινωνήσουν κάτι που δεν μπορούν να εκφράσουν με λόγια
Όταν τα παιδιά μας κάνουν κάτι που μπορεί να μην καταλαβαίνουμε, όπως το να σπάσουν ένα παιχνίδι ή να ουρλιάξουν φαινομενικά χωρίς λόγο, μπορεί εύκολα να απογοητευτούμε.
Τι γίνεται όμως αν υπάρχει κάτι που προσπαθούν να επικοινωνήσουν; Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα παιδιά μερικές φορές σπάνε πράγματα για να επικοινωνήσουν κάτι που δεν μπορούν να εκφράσουν με λόγια.
Έτσι, την επόμενη φορά που το παιδί σας θα σπάσει ένα παιχνίδι ή θα ξεσπάσει, μην κλείνεστε στον εαυτό σας από το να προσπαθήσετε να καταλάβετε τι μπορεί να προσπαθεί να πει. Συνεργαστείτε μαζί του για να καταλάβετε τι συμβαίνει και δείτε αν μπορείτε να το βοηθήσετε να βρει έναν καλύτερο τρόπο επικοινωνίας.
Μπορεί να εκπλαγείτε από την πρόοδο που θα κάνει το παιδί σας όταν αρχίσει να μπορεί να εκφράζεται πιο αποτελεσματικά.
Μπορεί να φέρονται άσχημα λόγω άγχους ή στρες
Τα παιδιά τείνουν να σπάνε πράγματα όταν έχουν πολύ άγχος ή στρες. Μπορεί να φαίνεται ότι απλώς είναι άτακτα, αλλά υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να προσπαθούν να επικοινωνήσουν κάτι μέσα από την καταστροφική τους συμπεριφορά.
Ως γονείς, είναι σημαντικό να καταλάβετε τι αντιμετωπίζουν τα παιδιά σας, ώστε να τα βοηθήσετε με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Αναγνωρίζοντας τα σημάδια του άγχους και του στρες στα παιδιά, μπορείτε να εργαστείτε για την επίλυση του προβλήματος.
Μερικά παιδιά απλώς απολαμβάνουν να καταστρέφουν πράγματα
Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, τα περισσότερα παιδιά που σπάνε πράγματα το κάνουν επειδή το απολαμβάνουν, όχι επειδή προσπαθούν να γίνουν καταστροφικά. Στην πραγματικότητα, αυτό το χαρακτηριστικό συμπεριφοράς μπορεί στην πραγματικότητα να εντοπιστεί στα στάδια ανάπτυξής τους.
Έχετε κατά νου ότι πιθανότατα πρόκειται απλώς για ένα στάδιο που περνούν. Είναι ζωτικής σημασίας να παραμείνετε ήρεμοι και να μην αντιδράτε υπερβολικά όταν αρχίζουν να σπάνε πράγματα.
Τα μεγαλύτερα παιδιά καταστρέφουν και σπάνε πράγματα επειδή επιθυμούν να νιώθουν ανεξάρτητα και ισχυρά
Αυτή είναι μια πρωτόγονη εκδοχή της επιθυμίας να νιώθουν ισχυροί. Τα παιδιά εκφράζουν αυτή την παρόρμηση με πολλούς τρόπους και η καταστροφική τους συμπεριφορά είναι μια από τις πιο συνηθισμένες εκφράσεις.
Το να καταστρέφουν πράγματα δεν τους δίνει μόνο την αίσθηση του ελέγχου. Εκείνη τη στιγμή, τους δίνει επίσης την αίσθηση ότι αποκτούν δύναμη πάνω σε κάτι που ήταν εκτός του ελέγχου τους για κάποιο χρονικό διάστημα.