Τι συμβαίνει όταν το παιδί προτιμά να παίζει μόνο του παρά να συναναστρέφεται με άλλα παιδιά; Είναι πρόβλημα; Θα πρέπει να μας ανησυχεί; Κι αν ναι, πότε;
Ας εξετάσουμε αυτό το ζήτημα έχοντας πάντα κατά νου πως πολλοί παράγοντες που σχετίζονται με το κάθε παιδί ξεχωριστά παίζουν σημαντικό ρόλο.
Διαβάστε επίσης: Η επιστήμη μίλησε: Έτσι θα διαβάζετε πιο αποδοτικά
Τα οφέλη του ατομικού παιχνιδιού
Τα παιδιά που παίζουν μόνα τους τείνουν να αναπτύσσουν υψηλό επίπεδο δημιουργικότητας και φαντασίας. Αυτό συμβαίνει επειδή συνηθίζουν να επινοούν ιστορίες στις οποίες τα ίδια βιώνουν πολλές περιπέτειες.
Επιπλέον, μέσα από το ατομικό παιχνίδι, τα παιδιά γνωρίζουν τον εαυτό τους και ανακαλύπτουν τα δικά τους ενδιαφέροντα. Μαθαίνουν να χτίζουν έναν ευρύ και ποικιλόμορφο εσωτερικό κόσμο που καθημερινά μπορούν να απολαμβάνουν.
Άλλο ένα πλεονέκτημα αυτού του τύπου παιχνιδιού είναι ότι τα παιδιά αποκτούν μεγαλύτερη αυτονομία και ανεξαρτησία. Είναι πάντα τα ίδια που παίρνουν όλες τις αποφάσεις και αναλαμβάνουν τις συνέπειές τους. Όλα αυτά είναι πολύ θετικά και για την ανάπτυξη της υπευθυνότητας και της επίλυσης προβλημάτων.
Εν ολίγοις, το ατομικό παιχνίδι είναι θεμελιώδες για την ανάπτυξη του παιδιού, αλλά αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι τα παιδιά πρέπει να παίζουν μόνα τους όλη την ώρα. Διότι, τα παιδιά κερδίζουν πολλά οφέλη και με το να παίζουν παρέα με άλλα. Μέσω του ομαδικού παιχνιδιού αποκτούν κοινωνικές δεξιότητες και αξίες, όπως η ενσυναίσθηση, η συνεργασία, η διαπραγμάτευση.
«Το παιδί μου προτιμά να παίζει μόνο του. Να ανησυχώ»;
Εάν το παιδί σας προτιμά να παίζει μόνο του αντί να παίζει με τους συνομηλίκους του, σκεφτείτε πως αυτή μπορεί να είναι απλά μια φάση. Λάβετε υπόψη ότι το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και έχει τον δικό του ρυθμό σε όλα τα επίπεδα. Αυτή τη στιγμή, το παιδί σας μπορεί να μην είναι ενθουσιασμένο όσον αφορά τις σχέσεις του με τα άλλα παιδιά. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, μπορεί με ευκολία να το δείτε ξαφνικά να κοινωνικοποιείται.
Η κατάσταση αυτή μπορεί να θεωρηθεί πρόβλημα όταν το παιδί είναι συνεχώς απρόθυμο να παίξει με άλλα παιδιά, στο διάλειμμα, στο πάρκο, στα πάρτι γενεθλίων κ.λπ. Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι σημαντικό να μάθετε γιατί συμβαίνει αυτό. Μπορεί να οφείλεται στη ντροπαλότητα, στην έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων ή σε άλλους πιο σοβαρούς λόγους που πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα.
Επομένως, εάν το παιδί σας προτιμά το ατομικό παιχνίδι, εφόσον είναι καλά ισορροπημένο και δεν δείχνει συχνά αρνητικές συμπεριφορές απέναντι στην ιδέα να παίξει με άλλα παιδιά, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε.
Ατομικό και ομαδικό παιχνίδι: Και τα δυο είναι εξίσου απαραίτητα
Όπως είπαμε, μέσα από το παιχνίδι, τα παιδιά αποκτούν πολλές ικανότητες και δεξιότητες που είναι χρήσιμες για τη ζωή και την υγιή ανάπτυξή τους. Μάλιστα, όπως αναφέρει ο διάσημος Ιταλός στοχαστής, ψυχοπαιδαγωγός και σκιτσογράφος, Francesco Tonucci: «Ως μητέρα ή πατέρας, θα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας απολαμβάνει τόσο το ατομικό όσο και το ομαδικό παιχνίδι. Κανένας τύπος δεν πρέπει να αντικαταστήσει τον άλλο. Αντίθετα, αυτά τα δύο θα πρέπει να αλληλοσυμπληρώνονται».
Επομένως, είναι σημαντικό να ενθαρρύνετε και τα δύο είδη παιχνιδιού. Με αυτόν τον τρόπο, το παιδί σας μπορεί να επωφεληθεί από τα πλεονεκτήματα που προσφέρει το καθένα για τη σωστή γνωστική και συναισθηματική του ανάπτυξη.