Οι περισσότεροι από εμάς τείνουμε να ξεχνάμε τα όσα βιώσαμε κατά την παιδική μας ηλικία. Για παράδειγμα, μπορεί να μην θυμόμαστε την πρώτη μας μέρα στο σχολείο ή την πρώτη φορά που κάναμε ποδήλατο. Ωστόσο, είναι πιο δύσκολο να ξεχάσουμε τις στιγμές που αισθανθήκαμε ταπείνωση ή αδικία. Αυτές οι συναισθηματικές πληγές τείνουν να επηρεάζουν σημαντικά την ψυχοκοινωνική ανάπτυξή μας και είναι ικανές να μας προκαλούν φόβους, έλλειψη εμπιστοσύνης και άλλα θέματα για το υπόλοιπο της ζωής μας. Μπορούν επίσης να εμποδίσουν τη δημιουργία υγιών δεσμών καθώς και μια θετική κοινωνική αλληλεπίδραση γενικότερα.

Οι συναισθηματικές αυτές πληγές, ανάλογα βέβαια και με την έντασή τους, έχουν μια «λύση» και μπορούν να επουλωθούν με τη βοήθεια των αγαπημένων μας προσώπων και εφόσον χρειαστεί, ενός ειδικού θεραπευτή- ψυχολόγου.

 

Διαβάστε επίσης: «Αγκαλιάζουμε» το παιδί ακριβώς για αυτό που είναι

 

 

Οι 5 πιο συχνές συναισθηματικές πληγές κατά την παιδική ηλικία

 

#1 Ο φόβος της εγκατάλειψης

Σχεδόν όλα τα ανθρώπινα όντα βιώνουν το φόβο της εγκατάλειψης σε κάποιο βαθμό. Όχι μόνο από τους συντρόφους ή τους φίλους τους, αλλά και από μέλη της οικογένειάς τους, κατοικίδια ή ακόμα και από εκείνους με τους οποίους δεν έχουν αναπτύξει πολύ ισχυρό δεσμό.

Οι άνθρωποι που υποφέρουν από αυτού του είδους την εξάρτηση πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν τον φόβο της απόρριψης. Για το λόγο αυτό δημιουργούν συχνά φραγμούς και δεν επιτρέπουν στους άλλους να πλησιάσουν πολύ, φοβούμενοι μήπως πληγωθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Αυτός ο φόβος τείνει να εμφανίζεται σε άτομα που υπέστησαν εγκατάλειψη κατά την παιδική ηλικία, ακούσια ή μη. Το τραύμα που προκύπτει δεν είναι εύκολο να επουλωθεί και απαιτεί ενδοσκόπηση. Ένα άτομο που ζει με το φόβο της εγκατάλειψης είναι απαραίτητο να ξεκινήσει ένα «ταξίδι» εμπιστοσύνης ως προς τους γύρω του.

 

#2 Ο φόβος της απόρριψης

Ακριβώς όπως ο φόβος της εγκατάλειψης, έτσι και ο φόβος της απόρριψης είναι μια από τις βαθύτερες συναισθηματικές πληγές που επηρεάζουν τους ανθρώπους. Δεν περιλαμβάνει μόνο την απόρριψη από τους άλλους, αλλά και την απόρριψη του ίδιου του εαυτού.

Αυτός ο φόβος μπορεί να είναι αποτέλεσμα διαφόρων παραγόντων, όπως η απόρριψη από τους γονείς, την οικογένεια, τους φίλους ή τα αδέρφια. Ως αποτέλεσμα, το παιδί αναπτύσσει αρνητικές σκέψεις που σχετίζονται με την απόρριψη, το αίσθημα ότι δεν το αγαπούν και την αυτοεκτίμησή του.

Τα άτομα που έχουν αυτό το είδος φόβου συχνά αισθάνονται ότι δεν αξίζουν στοργή και κατανόηση. Αυτά τα συναισθήματα τους ωθούν να απομονωθούν. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το θέμα, είναι αναγκαίο να αρχίσουν να παίρνουν αποφάσεις μόνοι τους, χωρίς να ανησυχούν για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι.

 

 

#3 Ο φόβος της ταπείνωσης

Τα τραύματα που προκαλούνται από την ταπείνωση εμφανίζονται συχνά σε άτομα που βίωσαν κριτική και έλλειψη έγκρισης λόγω αυστηρότητας των γονιών τους κατά την παιδική τους ηλικία. Ως αποτέλεσμα, τα άτομα αυτά αναπτύσσουν συχνά μια προσωπικότητα που εξαρτάται από το τι λένε οι άλλοι. Δημιουργούν επίσης μια προστατευτική ασπίδα για να προστατευτούν από «απειλές» που δεν έχουν ακόμα εμφανιστεί.

Σε αυτήν την περίπτωση, είναι σημαντικό να εργαστεί κανείς πάνω στην ανεξαρτησία, την ελευθερία, την αυτοκατανόηση.

 

 

#4 Ο φόβος της προδοσίας

Ο φόβος της προδοσίας είναι άλλη από τις πιο κοινές συναισθηματικές πληγές κατά την παιδική ηλικία. Γενικά, εμφανίζεται σε εκείνα τα παιδιά των οποίων οι γονείς δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους.

Η μη τήρηση των υποσχέσεων δημιουργεί μια κατάσταση δυσπιστίας και τελικά μη υγιείς σχέσεις.

Για να επιτευχθεί η αλλαγή, απαιτείται:

  • Υπομονή
  • Ανοχή στα λάθη
  • Ενδοσκόπηση

 

#5 Ο φόβος της αδικίας

Ο φόβος της αδικίας είναι συχνά αποτέλεσμα ενός στυλ ανατροφής με ακραίες απαιτήσεις και ελάχιστο περιθώριο για λάθη. Ως αποτέλεσμα, τα άτομα μπορεί να αισθάνονται ανίκανα.

Η «δουλειά» με τον ίδιο του τον εαυτό είναι και σε αυτήν την περίπτωση απαραίτητη για ένα άτομο ώστε να αισθάνεται πιο λειτουργικό, πιο ήρεμο και εντέλει πιο ευτυχισμένο στην ενήλικη ζωή.