Για να κατανοήσουμε καλύτερα το ρόλο της πιπίλας, θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν ότι το αντανακλαστικό του θηλασμού συνοδεύει τα μωρά από τη στιγμή που γεννιούνται, καθώς αυτό το μοτίβο αρχίζει να αναπτύσσεται ενώ είναι ακόμα στη μήτρα. Το πιπίλισμα έχει να κάνει περισσότερο με τις διατροφικές ανάγκες του μωρού, αλλά επίσης το βοηθά να αναπτυχθεί νευρολογικά. Πάνω από όλα όμως, έχει μια ηρεμιστική επίδραση στα μωρά.
Ομοίως, ο μητρικός θηλασμός δεν αφορά μόνο τη διατροφή. Είναι ένας τρόπος δημιουργίας προσκόλλησης μεταξύ μητέρας και παιδιού. Το στήθος της μητέρας βοηθά στη συναισθηματική ρύθμιση και κάνει τα μωρά να αισθάνονται ασφαλή. Έτσι, είναι το βέλτιστο και φυσικό μέσο για να καλυφθούν οι συναισθηματικές ανάγκες ενός παιδιού.
Οι πιπίλες κατά κάποιον τρόπο επιτρέπουν στα μωρά να θηλάζουν επανειλημμένα. Όταν λοιπόν τις χρησιμοποιούν ηρεμούν και βιώνουν ευχάριστες αισθήσεις. Ωστόσο, τα αντικείμενα δεν μπορούν ποτέ να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο. Έτσι, παρόλο που οι πιπίλες επιτρέπουν στα μωρά να θηλάζουν, δεν προσφέρουν τη σωματική επαφή και τη στοργή της μητέρας… Αυτό όμως είναι τελικά το πιο σημαντικό πράγμα που χρειάζονται τα μωρά.
Διαβάστε επίσης: Παιδί: Τι κάνουμε όταν χάνει το πρώτο του δόντι
Η συναισθηματική λειτουργία της πιπίλας
Πολλές μητέρες δεν μπορούν ή αποφασίζουν για τους δικούς του λόγους να μη θηλάσουν τα μωρά τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι πιπίλες αναδεικνύονται ως το τέλειο υποκατάστατο για το στήθος εκπληρώνοντας τη συναισθηματική λειτουργία της ηρεμίας και της ασφάλειας. Γι’ αυτό άλλωστε συνηθίζουμε να δίνουμε στα μωρά μας μια πιπίλα όταν είναι ευερέθιστα, ανήσυχα, όταν δεν σταματούν να κλαίνε, όταν είναι στο καρότσι τους, πριν κοιμηθούν κτλ. Χωρίς αμφιβολία, αυτό το μικροσκοπικό αντικείμενο ηρεμεί τα μωρά αν και δεν είναι πάντοτε, όπως είπαμε, η καλύτερη επιλογή.
Οι αρνητικές επιπτώσεις της πιπίλας
Η υπερβολική χρήση της πιπίλας μπορεί να οδηγήσει σε οδοντικές δυσπλασίες. Ταυτόχρονα, παρεμβαίνει στην ανάπτυξη της ομιλίας, επειδή κρατά τα μωρά «πίσω» ως προς το να εκφραστούν. Επιπλέον, η κατάχρησή της μπορεί να προκαλέσει εξάρτηση που οδηγεί σε δυσκολίες όταν οι γονείς αποφασίσουν τελικά ότι ήρθε η ώρα να την αφαιρέσουν.
Τα μωρά που δεν μπορούν να σταματήσουν να κλαίνε χρειάζονται κατά βάση σωματική επαφή και στοργή. Πρέπει να αισθάνονται ότι τα φροντίζουν, τα κρατάνε σφιχτά και τα προστατεύουν. Η δημιουργία ενός ασφαλούς δεσμού είναι πρωταρχική όταν πρόκειται για τη σωστή συναισθηματική προσκόλληση ενός παιδιού. Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να κάνει μια πιπίλα.
Τελικά, πότε να χρησιμοποιούμε την πιπίλα;
Συνολικά, η πιπίλα μπορεί να είναι ένας επαρκής σύμμαχος, αλλά δεν μπορεί ποτέ να αντικαταστήσει τη στοργή και την προσοχή της μαμάς και του μπαμπά. Τα παιδιά που δεν θηλάζουν μπορεί να έχουν μεγαλύτερη ανάγκη να την χρησιμοποιήσουν.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, μια πιπίλα είναι χρήσιμη. Ωστόσο, δεν μπορεί να αναπληρώσει το σωματικό άγγιγμα, την οπτική επαφή και την ανθρώπινη ζεστασιά. Δεν αρκεί δηλαδή απλά να δώσουμε στο μωρό μια πιπίλα και να φύγουμε.
Συνίσταται εν ολίγοις να τη δίνετε στο μωρό όταν είναι πραγματικά απαραίτητο. Για παράδειγμα, όταν οδηγείτε στο αυτοκίνητο και είναι αδύνατο να σηκώσετε το μωρό σας και να το παρηγορήσετε.
