Τα παιδιά στην εφηβεία αντιλαμβάνονται φυσικά πολύ περισσότερα από εκείνα που συζητούν οι γονείς τους σε σύγκριση με τα μικρότερα παιδιά και κάποιες φορές θέλουν να παρεμβαίνουν σε συζητήσεις μα και τυχόν διαφωνίες που δεν έχουν να κάνουν με εκείνους.
Σε αυτές τις παρεμβάσεις, δεν είναι ασυνήθιστο για το έφηβο παιδί να αναπαράγει τη σκέψη του ενός γονέα και να τον υποστηρίζει, ανάλογα με την παρουσία του κάθε γονέα στη ζωή του, τις αξίες που του έχουν και οι δυο γονείς μεταδώσει και βεβαίως με το γεγονός πως το παιδί σε αυτήν την ηλικία μπορεί να αρχίζει σταδιακά να ωριμάζει και επιθυμεί να «ακουστεί».
Διαβάστε επίσης: Παιδιά: Ο ρόλος των influencers στη ζωή τους
Έφηβοι με κριτική σκέψη
Στους περισσότερους έφηβους αρέσει να λένε τη γνώμη τους και να γνωστοποιούν στους άλλους τις σκέψεις τους. Έτσι, επιβεβαιώνουν την ταυτότητά τους και αισθάνονται αναγνώριση. Η κριτική σκέψη είναι αναμφίβολα μια πολύ σημαντική πτυχή της ανάπτυξης του κάθε εφήβου. Είναι η ικανότητα να αξιολογεί, να αμφισβητεί και να αναλύει υπάρχουσες πληροφορίες χωρίς να λαμβάνει ως δεδομένη την αλήθεια των πραγμάτων, ανεξάρτητα από το πόσο προφανής μπορεί να είναι.
Το ερώτημα είναι: Είναι καλό να επιτρέπουμε στα έφηβα παιδιά μας να συμμετέχουν στις διαφωνίες μας; Σε ποιο βαθμό είναι ωφέλιμο να εμπλέκονται; Πρέπει να τους δίνουμε το λόγο αλλά μήπως πρέπει να υπάρχουν και όρια;
Τι κάνουμε όταν το παιδί μας παίρνει το λόγο στις διαφωνίες μας
Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει μια απόλυτη απάντηση στις παραπάνω ερωτήσεις. Κι αυτό διότι η κάθε οικογένεια έχει τον δικό της τρόπο να προσεγγίζει και να λύνει τα προβλήματα που μπορεί να προκύπτουν. Από την άλλη, υπάρχουν και κάποιες σταθερές που καλό θα ήταν να λάβουμε ως γονείς υπόψη.
Καταρχάς, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι δεν είναι θετικό για ένα παιδί να αντιλαμβάνεται τους γονείς του ως δύο αντίθετους πόλους που καταλήγουν σε έντονες λογομαχίες. Σε κάθε περίπτωση, εφόσον το παιδί μας είναι παρόν, είναι απαραίτητο να διατηρούμε την ψυχραιμία μας όσο μεγάλο κι αν είναι το θέμα που μπορεί να έχει προκύψει.
Επιπλέον, το κάθε πρόβλημα έχει τη δική του βαρύτητα. Σοβαρά οικογενειακά ζητήματα που το παιδί έτσι κι αλλιώς δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί πλήρως ή που μπορεί να του στοιχίσουν ψυχολογικά, είναι προτιμότερο να μην συζητώνται μπροστά του.
Σε γενικές γραμμές, δεν είναι φυσικά κακό να μοιραζόμαστε ήπιους προβληματισμούς και να ακούμε τη γνώμη του παιδιού μας. Το να είναι το έφηβο παιδί ένα πιο ενεργό μέλος στην οικογένεια μπορεί να το βοηθήσει ποικιλοτρόπως και να συμβάλλει σε μεγαλύτερη ωριμότητα και κριτική σκέψη.
Εν κατακλείδι, όλα εξαρτώνται από το θέμα της συζήτησης και από τη διάθεση για συνομιλία και εύρεση λύσεων που εμείς ως γονείς έχουμε απέναντι σε όποιο οικογενειακό θέμα προκύπτει.
