Τα πιο πολλά παιδιά είναι γενικώς ακατάστατα. Χάνουν τα πράγματά τους, δεν μαζεύουν τα παιχνίδια και τα ρούχα τους, βαριούνται να πλύνουν το πιάτο και το ποτήρι τους. Αυτή η κατάσταση μπορεί πολλές φορές να προκαλέσει καβγάδες με το παιδί μας σε μια προσπάθεια να του μάθουμε να είναι υπεύθυνο και συμμετοχικό.
Πού οδηγούν όμως αυτές οι «μάχες». Κι αξίζει τελικά να τις δώσουμε;
Διαβάστε επίσης: Αδέλφια: Πώς θα κρατήσετε τις ισορροπίες ανάμεσά τους
Το δωμάτιο από το οποίο δεν μπορείς καν να περάσεις
Για να φτάσετε μέχρι το κρεβάτι του παιδιού και να του δώσετε ένα φιλί για «καληνύχτα», χρειάζεται να περάσετε πάνω από στοίβες παιχνιδιών, βιβλίων και ρούχων; Λογικό να μην «κρατηθείτε». Άλλωστε, εφόσον δεν είναι πια μωρό, απαιτείτε τουλάχιστον να συμμετέχει όσο μπορεί στο συμμάζεμα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς ωστόσο, οι διαπληκτισμοί για τέτοια θέματα μπορούν να επαναλαμβάνονται τόσο συχνά που στο τέλος να αλλοιώσουν την ουσία της σχέσης σας με το παιδί.
Το υπνοδωμάτιο πρόκειται για τον προσωπικό χώρο του παιδιού κι αυτό, όσο περνούν τα χρόνια και εκείνο βαδίζει προς την προεφηβεία, θα αποκτά όλο και μεγαλύτερη βαρύτητα.
Αντί να φωνάζετε:
- Μπορείτε να ορίσετε κάποιους βασικούς κανόνες, όπως για παράδειγμα ότι δεν επιτρέπεται να τρώει μέσα στο δωμάτιό του.
- Όταν πρόκειται για τους υπόλοιπους χώρους του σπιτιού, θέστε πιο αυστηρούς κανόνες με ηρεμία και επεξήγηση. Τα παιδιά πρέπει από μικρά να μάθουν να μαζεύουν αυτά που σκορπάνε στο σαλόνι, την κουζίνα και τα άλλα δωμάτια, ώστε να συνειδητοποιήσουν πως η συμβίωση προϋποθέτει συνεργασία και σεβασμό.
- Ορίστε έναν χώρο στο σπίτι όπου θα επιτρέπεται να είναι ασυμμάζευτος. Αυτό μπορεί να είναι απλώς ένα χαλί.
- Όταν ο αριθμός των παιχνιδιών που είναι στο πάτωμα είναι μεγάλος, βάλτε γρήγορη μουσική και κάντε έναν «διαγωνισμό» για το ποιος θα βάλει τα περισσότερα παιχνίδια στην θέση τους.
- Μάθετε στο παιδί τον κανόνα «ένα μαζεύω, ένα βγάζω» σύμφωνα με τον οποίο για να βγάλει το παιδί ένα παιχνίδι πρέπει πρώτα να έχει μαζέψει το προηγούμενο.
Η ντουλάπα που όταν την ανοίγεις, σε… πλακώνει
Η ακατάστατη ντουλάπα προκύπτει ως επί το πλείστον από το γεγονός ότι το παιδί έχει μάλλον πολύ περισσότερα ρούχα από όσα πραγματικά χρειάζεται.
Φροντίστε λοιπόν να έχει λίγα και «καλά». Εκείνα που το βολεύουν και εκείνα που φορά καθημερινά. Μια καλή ιδέα είναι να την τακτοποιήσετε μαζί και να ξεχωρίσετε όσα το παιδί δεν χρησιμοποιεί ή δεν του αρέσουν για να τα προσφέρετε σε άλλες οικογένειες. Έτσι, το παιδί μαθαίνει και την αξία της προσφοράς.
Εάν το παιδί δεν έχει τόσες πολλές επιλογές και δεν θα μπερδεύεται και θα είναι αναγκαστικά πιο προσεκτικό με τα πράγματά του.
Προτού βάλετε τις φωνές και για αυτό το ζήτημα, αναρωτηθείτε:
- Τι μπορεί να διδαχτεί το παιδί από το να έχει πιο τακτοποιημένη την ντουλάπα του;
- Ποια πρέπει να είναι η στάση μου έτσι ώστε το παιδί να κατανοήσει πως αυτό που το ζητώ θα το ωφελήσει;
- Ποιο είναι το παράδειγμα που του δίνω εγώ σε σχέση με τα δικά μου πράγματα στο σπίτι;
Γιατί χρειάζεται και λίγη ακαταστασία
Βεβαίως και το να είναι το σπίτι οργανωμένο και συμμαζεμένο είναι σημαντικό. Μέσα από αυτό τα παιδιά μαθαίνουν βασικές και πολύτιμες δεξιότητες για την ζωή τους, όπως το να συνεργάζονται, να είναι υπεύθυνα για τα πράγματά τους, να διατηρούν μια ρουτίνα, να δουλεύουν ομαδικά.
Παρόλα αυτά καλό είναι να έχετε υπόψιν ότι η διατήρηση της «τάξης» χρειάζεται ένα μέτρο. Όπως το να είναι όλα τέλεια δεν είναι εφικτό, έτσι και το να μην είναι τίποτα συμμαζεμένο είναι δυσλειτουργικό.
Το σπίτι χρειάζεται να δίνει την αίσθηση ενός «ζωντανού οργανισμού» που πάνω από όλα μέσα του δημιουργούνται τελικά ευχάριστες στιγμές και αναμνήσεις.
