Ο τρόπος που μιλάτε στο παιδί σας επηρεάζει τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο γύρω του και κυρίως τον εαυτό τους.
Τι μπορούμε, λοιπόν, να τους λέμε σε τακτική βάση, ώστε να καταλάβουν ότι τα αγαπάμε, ότι σεβόμαστε την προσωπικότητά τους και ότι πιστεύουμε στις δυνατότητές τους;
Διαβάστε επίσης: Παιδιά: Τι χρειάζονται για να γίνουν καλοί λύτες προβλημάτων
Ακολουθούν μερικές ιδέες:
1. «Σε περιμένω, πάρε το χρόνο σου»
Πολύ συχνά αγχωνόμαστε με το χρόνο στην προσπάθειά μας να τα προλάβουμε όλα, με αποτέλεσμα να μεταδίδουμε το άγχος μας στα παιδιά με συνηθισμένες οι φράσεις όπως «Βιάσου», «Θ’ αργήσουμε» ή «Δεν έχουμε χρόνο».
Το πρόβλημα όμως με το να βιαζόμαστε συνεχώς είναι ότι χάνουμε τη στιγμή.
Η έρευνα έχει δείξει ότι οι υπομονετικοί άνθρωποι τείνουν να έχουν μεγαλύτερη ικανοποίηση από τη ζωή, αυτοεκτίμηση και αίσθηση αυτοελέγχου που βοηθά στην επίτευξη των στόχων της ζωής.
Άλλα ευρήματα δείχνουν ότι οι υπομονετικοί άνθρωποι είναι λιγότερο πιθανό να αναφέρουν συμπτώματα κατάθλιψης και μοναξιάς, μαζί με λιγότερες παθήσεις της υγείας τους, όπως πονοκεφάλους, εξάρσεις ακμής και έλκη.
2. «Δεν πειράζει»
Μέσα από τα λάθη μας μαθαίνουμε. Ακόμα κι εμείς οι μεγάλοι κάνουμε λάθη και θα συνεχίσουμε να κάνουμε, γιατί έτσι είναι η ζωή.
Μία αποτυχία επιφέρει ένα σωρό συναισθήματα στην ψυχολογία του παιδιού.
Δώστε του τον χώρο και τον χρόνο να αντιμετωπίσει και να παραδεχτεί τα δύσκολα συναισθήματα , που βιώνει. Πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να ξεφύγουν από την αλήθεια τους και αυτό επιφέρει δειλία και φόβο.
Δηλώστε την παρουσία σας αλλά αφήστε το παιδί να ζήσει και να εκδηλώσει αυτό που βιώνει.
Τα παιδιά πρέπει να βιώσουν την αποτυχία για να αναπτύξουν την αποφασιστικότητα που θα τους χρησιμεύσει για να την αντιμετωπίζουν μόνα τους στο μέλλον.
3. «Δεν είναι κακό να κλαις»
Το να λέμε στα παιδιά να σταματήσουν να κλαίνε μπορεί να έχει συνέπειες πολύ πιο εκτεταμένες από μερικά λεπτά δακρύων που προκαλούνται από μεγάλα συναισθήματα.
Αυτό διότι αντί να μάθουν να εναρμονίζονται με αυτό που νιώθουν, να το κατονομάζουν και να το επικοινωνούν, στην πραγματικότητα μαθαίνουν πώς να το καταπιέζουν, συνήθεια που θα κουβαλούν μαζί τους καθώς μεγαλώνουν.
Είναι σημαντικό να βοηθήσουμε εκείνη τη στιγμή το παιδί να διαχειριστεί τα συναισθήματά του. Και αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε μόνο αν συμπεριφερθούμε με ενσυναίσθηση και κατανόηση.