«Κοίτα μαμά, έφτιαξα ένα ρομπότ!» φωνάζει το παιδί σας από το υπνοδωμάτιο. Εσείς πλησιάζετε και βλέπετε ένα σωρό μαρκαδόρους, κομμάτια χαρτονιού και άλλα υλικά χειροτεχνίας σκορπισμένα στο πάτωμα. Ανάμεσά τους υπάρχει πράγματι ένα πολύχρωμο ρομπότ φτιαγμένο με ό,τι είχε το παιδί εύκαιρο στο συρτάρι του. Αυτό το είδος δημιουργικού παιχνιδιού ονομάζεται παιχνίδι ανοιχτού τύπου. Τα παιδιά επιλέγουν σε αυτό πώς θα παίξουν χωρίς να νιώθουν πως υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος προσέγγισης στη διασκέδαση και τη φαντασία.
Το ανοιχτό παιχνίδι είναι απαραίτητο, ιδιαίτερα για παιδιά ηλικίας πέντε ετών και κάτω αφού κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων αναπτύσσονται ταχύτατα εγκεφαλικά και όχι μόνο. Τι όμως ακριβώς κερδίζουν από αυτό;
Διαβάστε επίσης: Παιδί: Υπάρχει θετικός τρόπος να του πούμε «όχι»;
Γιατί πρέπει να ενθαρρύνουμε τα ανοιχτού τύπου παιχνίδια
Αυτού του είδους τα παιχνίδια ενισχύουν τις δεξιότητες μάθησης των παιδιών, άλλες λεπτές κινητικές δεξιότητες, την κοινωνική και συναισθηματική τους ανάπτυξη και τα βοηθούν:
- Στην επίλυση προβλημάτων.
- Την αυτορρύθμιση.
- Την αντιμετώπιση της απογοήτευσης.
- Το «χτίσιμο» της αυτοπεποίθησής τους.
Πώς μοιάζει το παιχνίδι ανοιχτού τύπου
Ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβετε αν ένα παιχνίδι είναι ανοιχτού τύπου είναι να κάνετε στον εαυτό σας την εξής ερώτηση: «Επιτρέπει αυτό το παιχνίδι στο παιδί μου να κάνει τις δικές του επιλογές ή του λέει πώς να παίξει;».
Απλοποιήστε τον χώρο του παιχνιδιού και τα ίδια τα αντικείμενα για να επιτρέψετε στη δημιουργικότητα του παιδιού να ανθίσει. Μην διορθώνετε το παιδί σας επειδή παίζει με ένα αντικείμενο με τρόπο παράδοξο. Για παράδειγμα, εάν το παιδί σας χρησιμοποιεί μια φέτα ψωμί ως τηλέφωνο, μην του επισημάνετε ότι κάνει κάτι λάθος.
Η ενθάρρυνση του παιδιού να συμμετάσχει σε τέτοια παιχνίδια έχει, μην ξεχνάτε, δια βίου οφέλη. Με αυτά τα παιδιά μαθαίνουν, μεγαλώνουν και εξελίσσονται.
Να θυμάστε επίσης πως ένα μικρό παιδί μπορεί να χρησιμοποιήσει τελικά πολύ περισσότερο ένα απλό δώρο, όπως ένα μπλοκ ζωγραφικής, παρά κάτι πιο ιδιαίτερο και «φανταχτερό».
Ίσως τελικά θα έπρεπε να αρχίσουμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας πιο απλά πράγματα που αποτελούν την πρώτη ύλη και να τα αφήνουμε να δημιουργούν τα δικά τους μοναδικά έργα τέχνης, παίζοντας.