Το να γίνεσαι μπαμπάς είναι μια εμπειρία που σου αλλάζει τη ζωή και τη… βιολογία.

Η πρώτη γνωριμία με το νεογέννητο μπορεί να προκαλέσει συναισθήματα χαράς, αλλά αυτά τα συναισθήματα μπορεί να συνοδεύονται από κάποιες μόνιμες αλλαγές στον εγκέφαλο.

Νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Cerebral Cortex υποστηρίζει ότι ο εγκέφαλος των νέων μπαμπάδων παρουσιάζει αλλαγές στις περιοχές που σχετίζονται με την ενσυναίσθηση και την οπτική επεξεργασία.

Διαβάστε επίσης: Μωρά και μικρά παιδιά: Έτσι σας δείχνουν πως σας αγαπούν

Άλλωστε το να γίνεσαι γονιός απαιτεί νέες δεξιότητες, όπως το να είσαι σε θέση να συμπάσχεις με ένα βρέφος που δεν μπορεί να μιλήσει για να εκφράσει τι χρειάζεται.

Οι συγγραφείς της μελέτης αποδίδουν αυτές τις αλλαγές στη νευροπλαστικότητα, την ικανότητα δημιουργίας ή τροποποίησης των εγκεφαλικών συνδέσεων για την προσαρμογή σε νέες εμπειρίες.

Προηγούμενη έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας και το Instituto de Investigación Sanitaria Gregorio Marañón, επιβεβαιώνει ότι ο εγκέφαλος των νέων μπαμπάδων εμφανίζει αλλαγές – που δεν παρατηρούνται στους άτεκνους άνδρες.

Οι Αμερικανοί και Ισπανοί ερευνητές λένε ότι βαθμός πλαστικότητας του εγκεφάλου των πατέρων μπορεί να συνδέεται με το πόσο αλληλεπιδρούν με το μωρό τους. Παρόλο που οι πατέρες σε πολλά μέρη του κόσμου συμμετέχουν όλο και περισσότερο στη φροντίδα των παιδιών, αυτό διαφέρει από άνδρα σε άνδρα.

Στην πραγματικότητα, οι εγκεφαλικές αλλαγές στους πατέρες ήταν σχεδόν στο μισό μέγεθος των αλλαγών που παρατηρήθηκαν στις μητέρες.

Οι κοινωνικοί, πολιτιστικοί και ψυχολογικοί παράγοντες που καθορίζουν το πόσο ασχολούνται οι πατέρες με τα παιδιά τους παίζουν το ρόλο τους.

Οι Ισπανοί πατέρες, οι οποίοι, κατά μέσο όρο, έχουν πιο γενναιόδωρες άδειες πατρότητας απ’ ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες, συντονίζονται καλύτερα με τις ενδείξεις των βρεφών τους από ότι οι Αμερικανοί μπαμπάδες.

Πότε οι αλλαγές στον εγκέφαλο του πατέρα είναι αντίστοιχες με της μητέρας

Το να αντιληφθούμε ότι ο εγκέφαλος της μητέρας αλλάζει κατ’ αρχάς από τις ορμόνες της εγκυμοσύνης ακόμη (που βέβαια προετοιμάζουν τη γυναίκα και για τα επόμενα στάδια, όπως είναι ο τοκετός και ο θηλασμός) δεν είναι τόσο δύσκολο.

Όμως περισσότερο ίσως και από τις ορμόνες είναι η ίδια η επαφή με το παιδί, που ξεκινά από όταν αυτό βρίσκεται στην κοιλιά της μητέρας του ακόμη, που είναι καταλυτική για τις αλλαγές που συντελούνται στον εγκέφαλο τόσο της μητέρας όσο και του πατέρα (που έχει την ευκαιρία να βιώσει την εγκυμοσύνη στο πλάι της συντρόφου του).

Βέβαια, οι βασικές αλλαγές στον εγκέφαλο του άνδρα-πατέρα συντελούνται αφού γεννηθεί το παιδί και αρχίσει να έρχεται σε συνεχή επαφή μαζί του.

Ενδιαφέρον είναι ότι έρευνες δείχνουν ότι αφού γεννηθεί το παιδί, όταν ο πατέρας είναι ο βασικός φροντιστής του, οι αλλαγές που παρατηρούνται στον εγκέφαλό του είναι αντίστοιχες με εκείνες που σημειώνονται στης μητέρας.

Έτσι, γίνεται προφανές ότι οι αλλαγές αυτές κατά κάποιον τρόπο εξαρτώνται από τον χρόνο που περνά ο γονιός με το παιδί και όχι από το φύλο του γονιού αφού οι μελέτες δείχνουν ότι η νευροπλαστικότητα του εγκεφάλου του πατέρα, όπως και της μητέρας, συσχετίζεται με τον χρόνο που περνάει με το παιδί του – ειδικά στις μικρές ηλικίες.