Πολύ συχνά τα παιδιά, δεν ξέρουν πώς να ονομάσουν αυτό που συμβαίνει μέσα τους και επομένως τους είναι δύσκολο να το εκφράσουν με λόγια σε εμάς. Τα συναισθήματά τους εκδηλώνονται τις περισσότερες φορές στην πράξη με αποτέλεσμα να δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε ακριβώς τι τους συμβαίνει.

Αυτή η δυσκολία στην έκφραση των συναισθημάτων τους μπορεί να οδηγήσει σε τεταμένες σχέσεις. Πώς λοιπόν μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα τι νιώθει το παιδί μας και να αποφύγουμε γκρίνιες και φωνές;

Διαβάστε επίσης: Τι σημαίνει «αρκετά καλή μαμά»;

Πρώτο βήμα

Το πρώτο βήμα είναι να παραμείνετε ψύχραιμοι απέναντι στις αντιδράσεις του παιδιού ώστε να το βοηθήσετε να σας εμπιστευτεί.

Το παιδί σας μπορεί να ανησυχεί ότι αυτό που σκέφτεται και αισθάνεται θα σας απογοητεύσει, θυμώσει ή/και ανησυχήσει. Επομένως, θα πρέπει να νιώσει πως είστε σε θέση να ακούσετε οτιδήποτε δεν πάει καλά και θα ήθελε να μοιραστεί.

Δεύτερο βήμα

Ενημερώστε το παιδί ότι αντιλαμβάνεστε ότι κάτι συμβαίνει μέσα του. Θα πρέπει να δηλώσετε ξεκάθαρα ότι είστε εκεί για να το βοηθήσετε. Καθίστε μαζί του ως υπομονετικός ακροατής και μην το πιέζετε να σας ανοιχτεί.

Είναι σημαντικό να του πείτε ότι θα θέλατε να βοηθήσετε να διευθετηθεί η όποια κατάσταση. Το παιδί σας μπορεί να δεχτεί ή να απορρίψει την προσφορά σας, αλλά κάνοντάς την, ανοίγετε έναν διάλογο για κάτι που το στενοχωρεί και το δρόμο για υπομονετικές και ουσιαστικές συζητήσεις.

Μόλις δημιουργηθεί ένας αξιόπιστος και ασφαλής «χώρος» μεταξύ σας, οι πληροφορίες που θέλετε να μάθετε πιθανότατα θα προκύψουν αβίαστα.

Τρίτο βήμα

Προσφέρετε στο παιδί άλλους τρόπους να εκφραστεί. Για παράδειγμα, μέσω της ζωγραφικής ή της μουσικής. Σε ένα τέτοιο κλίμα είναι πιο εύκολο το παιδί να αρχίσει να μοιράζεται πράγματα και με λέξεις.

Ρωτήστε αν χρειαστεί

Αν το παιδί αρνείται επίμονα να ανοιχτεί αλλά είναι φανερό ότι κάτι το απασχολεί, μπορείτε να επικοινωνήσετε με το σχολείο για να ρωτήσετε εάν ο δάσκαλος μπορεί να γνωρίζει την αιτία. Κάποια άκρη ίσως βρείτε συνομιλώντας επίσης με τους γονείς των φίλων του παιδιού.

Μια βαθύτερη σχέση εμπιστοσύνης

Όταν είμαστε ήρεμοι και δεκτικοί και δεν αντιδρούμε με ανησυχία, θυμό και άλλα παρόμοια συναισθήματα στις ανεξήγητες συμπεριφορές του παιδιού, εκείνο νιώθει την υποστήριξή μας.

Έτσι, είναι πολύ πιο πιθανό να μας μιλήσει και το να καταλάβουμε τι εκείνο αισθάνεται και γιατί, παύει να αποτελεί πρόκληση.