Από τη στιγμή που έγινα μαμά, η αλήθεια είναι ότι οι ευαισθησίες μου άλλαξαν. Κάποιες μετατοπίστηκαν σε διαφορετικά πεδία, άλλες έγιναν πιο έντονες και κάποιες αποδυναμώθηκαν. Σε αυτές που εντάθηκαν, θα συμπεριλάβω και αυτήν για το περιβάλλον.

Η αλήθεια είναι πώς έδινα πάντα προσοχή στα βασικά. Δεν πετούσα ποτέ σκουπίδια κάτω για παράδειγμα και κοιτούσα πίσω μου μήπως κάτι ξέφυγε, κάθε φορά που μάζευα τα πράγματά μου από την παραλία. Είχα εικόνες από τους γονείς μου στα βασικά και έτσι η περιβαλλοντική μου συνείδηση μάλλον έχει καλές βάσεις.

Στα 36 μου, ως μαμά νιώθω υποχρεωμένη όχι μόνο να φροντίσω να έχω σωστή και υπεύθυνη στάση απέναντι στο περιβάλλον αλλά να δημιουργήσω αντίστοιχη συνείδηση και στο γιο μου.

Τα παιδιά μιμούνται τους γονείς τους σε μικρή ηλικία και οι οικολογικές συνήθειές μας στο σπίτι, σίγουρα βοηθούν ώστε το παιδί να έχει βασικές γνώσεις για την ανακύκλωση και τη διατήρηση ενός καθαρού περιβάλλοντος. Ωστόσο, από την στιγμή που πάει σχολείο, οι επιρροές είναι ποικίλες και πολύπλευρες, άρα η γνώση θα σταθεροποιήσει τη περιβαλλοντική του συνείδηση. Τουλάχιστον, έτσι το σκέφτομαι εγώ.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος – 5 Ιουνίου – γράφω όλα τα παραπάνω και ο λόγος είναι ότι θέλω να μοιραστώ 2-3 παραμύθια που εμείς τα διαβάζουμε και έχουν αποτέλεσμα. Τα σκουπίδια, ο πλανήτης, η μόλυνση, η θάλασσα είναι οι πρωταγωνιστές σε ιστορίες που ευαισθητοποιούν τα παιδιά. Οι συμπαθητικοί ήρωες των σελίδων κάθε παραμυθιού πείθουν για την αναγκαιότητα μιας υπεύθυνης στάσης και σου δίνουν ωραίες ιδέες για να μπορείς να ξεκινήσεις μία αντίστοιχη κουβέντα με το παιδί.

Είναι Μόνο Ένα Σκουπίδι – εκδόσεις Τζιαμπίρης-Πυραμίδα

Ένα αγαπημένο παραμύθι που διαβάζουμε με τον Χάρη αρκετό καιρό. Μία παρέα από ζωάκια πρωταγωνιστεί σε μία αστεία σε γενικές γραμμές ιστορία. Είναι ένα καλό ξεκίνημα περιβαλλοντικής συνείδησης, αφού μιλά για τα βασικά. Δεν πετάμε σκουπίδια, δεν κόβουμε τα λουλούδια άσκοπα, δεν προκαλούμε ηχορύπανση. Με απλά λόγια, το μήνυμα περνάει εύκολα στο παιδικό μυαλουδάκι και εντυπώνεται, λόγω ηλικίας.

Το Χάος που Δημιουργήσαμε – εκδόσεις Άγκυρα

Μία ιστορία ανακάλυψης, μία παρέα παιδιών που συνειδητοποιεί τον αντίκτυπο που έχει η ζωή μας στους ωκεανούς. Με το καλοκαίρι να είναι εδώ και τις αποδράσεις στη θάλασσα να έχουν αρχίσει, ίσως είναι καλή ιδέα αυτό να είναι το επόμενο παραμύθι που θα αγοράσουμε. Από πέρσι είχαμε ξεκινήσει με τον γιο μου να μιλάμε για τα σκουπίδια στην παραλία, τα οποία μαζεύαμε την ίδια ώρα που ψάχναμε κοχύλια. Νομίζω, φέτος, είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε και για αυτά που καταλήγουν στη θάλασσα.

Η Φωτούλα Αγαπούσε τα Πλαστικά – εκδόσεις Πατάκη

Σκέφτομαι ότι τα παιδιά χρειάζονται έναν ήρωα, αν όχι να ταυτιστούν, σίγουρα να συνδεθούν. Ένας τέτοιος ήρωας είναι η Φωτούλα, η φώκια που εντυπωσιάζεται από τα πλαστικά που βρίσκει στη θάλασσα και παίζει μαζί τους. Όμως, το παιχνίδι με τα πλαστικά, όσο ευχάριστο κι αν είναι, μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνο. Κι αυτό είναι ένα μάθημα τόσο για εμάς τους γονείς, όσο και για τα παιδιά. Καταναλώνουμε όλοι πλαστικό απεριόριστα, χωρίς να σκεφτόμαστε τον αντίκτυπο που έχει στο περιβάλλον η απόρριψή του αλλά και στον ίδιο μας τον οργανισμό η χρήση του. Μήπως η Φωτούλα μας κάνει να το ξανασκεφτούμε;