11.07.2017 και ώρα 13.40. Μία ημέρα και μία ώρα της ζωής μου που με χαρακτήρισε απόλυτα, που με άγγιξε όσο τίποτα άλλο, που με καθόρισε ως άνθρωπο. Τα λεπτά που με έκαναν μητέρα, αγκαλιάζοντας το πρώτο μου παιδί. Τη Φαίδρα Μαρία Παύλου, η οποία με τα καταπράσινα μάτια της και τα σαρκώδη χειλάκια της, κούρνιασε σε δευτερόλεπτα στην αγκαλιά μου, για να αφουγκραστεί τη καρδιά μου που χτύπαγε από λαχτάρα, σοκ και ατέρμονη αγάπη, για αυτό το μικρό πλάσμα, που μου έκανε τη τιμή να με κάνει μητέρα.
Λίγα λεπτά μετά, στο δωμάτιο όπου ίσα ίσα προλαβαίνεις να συνειδητοποιήσεις τι σου έχει μόλις συμβεί, μου έφεραν τη μικρή μου για το πρωτόγαλα. Τι είναι αυτό αναρωτήθηκα; Αφού μου εξήγησαν οι μαίες ότι πρέπει να τη θηλάσω, μηχανικά και δίχως κανένα manual, υπάκουσα στις οδηγίες τους. Ανεπιτυχώς. Ο πόνος στο στήθος έντονος και το νεογνό ακόμα, νευρικά και άγαρμπα επιδίωκε να ταϊστεί…
Τρεις μέρες παρέμεινα στο μαιευτήριο και σίγουρα έμεινα μετεξεταστέα στο μάθημα θηλασμού. Στην ιδέα ότι έπρεπε να το επαναλαμβάνω πόσες φορές μέσα στη μέρα και ειδικότερα στο άκουσμα των ροδακίων στα μικρά «φουρνάκια» (όπως κωμικά τα περιγράφουν όλες) όταν την έφερναν στο δωμάτιο μου, με κυριαρχούσε ο πανικός. Κάποιες μαίες προσπάθησαν με υπομονή και γλυκύτητα να με καθοδηγήσουν. Άλλες ήταν απόλυτες -και ελαφρώς άγαρμπες- ότι ο θηλασμός επιβάλλεται, καθώς το μητρικό γάλα, είναι ότι καλύτερο για το μωρό.
Εγώ όμως χανόμουν στον πόνο μου, στις τύψεις μου, στον αγώνα μου, να είμαι σωστή σε όλα. Και τότε κατέρρευσα. Δάκρυα, λυγμοί, πανικός και απελπισία.
Ο γυναικολόγος μου λοιπόν που ήταν παρόν σε μία από αυτές τις κρίσεις, με μία μονάχα κουβέντα, απομυθοποίησε όσα κάποιοι προσπάθησαν να μου επιβάλλουν, άθελά τους ίσως. «Αν η μάνα δεν είναι καλά, τότε δεν θα είναι ούτε το μωρό, ούτε κανείς άλλος γύρω της.»
14.07.2020. Η γέννηση του δεύτερου παιδιού μου. Δημήτριος Νικόλαος Παύλου. Καμία επιβολή, καμία πίεση, κανένα πρέπει. «Θα θηλάσετε ή να φέρουμε έτοιμο;». Με χαμόγελο, ψυχική ηρεμία και το παιδί στην αγκαλιά μου πανευτυχής, ανταποκρίθηκα «Έτοιμο παρακαλώ και το μωρό επιθυμώ να το έχω κοντά μου τα βράδια».
Κανόνες και «πρέπει» δεν υπάρχουν στη μητρότητα. Κάθε γυναίκα είναι διαφορετική όπως και τα παιδιά της. Μωρομάνες είμαστε όλες όμως!
Ειρήνη Ζουρνατζή
