Πρωτοποριακές μελέτες έχουν αποκαλύψει πως η μητρική φροντίδα μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμες αλλαγές στη λειτουργία του εγκεφάλου μέσω επιγενετικών τροποποιήσεων στα μωρά. Η επιγενετική είναι η μελέτη του πώς οι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν σε αλλαγές στη γονιδιακή δραστηριότητα. Αυτές οι επιγενετικές τροποποιήσεις μπορούν να έχουν μακροχρόνιες συνέπειες, θέτοντας το υπόβαθρο για συμπεριφορικές και φυσιολογικές αντιδράσεις σε όλη τη ζωή.
Οι ερευνητές διερευνώντας τρωκτικά με τα μικρά τους, διαπίστωσαν ότι τα μωρά ζώα που έλαβαν υψηλά επίπεδα μητρικής φροντίδας εμφάνισαν αυξημένη έκφραση του γονιδίου του υποδοχέα γλυκοκορτικοειδών (GR) στον ιππόκαμπο, μια περιοχή του εγκεφάλου που είναι κρίσιμη για τη ρύθμιση των αντιδράσεων στο στρες.
Διαβάστε επίσης: Χαρούμενα παιδιά: Το σουηδικό μυστικό των 164 ετών
Αντίθετα, τα μικρά που έλαβαν χαμηλότερα επίπεδα μητρικής φροντίδας είχαν μειωμένη έκφραση GR και, κατά συνέπεια, αυξημένη απόκριση στο στρες στην ενήλικη ζωή.
Μωρά και περιβάλλον- Οι έρευνες στους ανθρώπους
Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Pediatrics διερεύνησε εάν παρόμοιοι επιγενετικοί μηχανισμοί θα μπορούσαν να παρατηρηθούν σε ανθρώπινα βρέφη, ιδιαίτερα όσον αφορά την επίδραση του περιβάλλοντος φροντίδας στη μεθυλίωση του DNA.
Η έρευνα περιελάμβανε μια ομάδα 42 υγιών βρεφών που είτε θήλασαν είτε όχι για τους πρώτους πέντε μήνες της ζωής τους. Οι ερευνητές αποκάλυψαν πως τα βρέφη που θήλαζαν είχαν αυξημένη έκφραση του γονιδίου του υποδοχέα γλυκοκορτικοειδών (GR) στον ιππόκαμπο, παρόμοια με αυτή που παρατηρήθηκε στα μοντέλα τρωκτικών.
Άλλη μελέτη εξέτασε πώς η μητρική δέσμευση επηρεάζει την επιγενετική δυναμική του γονιδίου του υποδοχέα ωκυτοκίνης (OXTR) στα βρέφη. Η ωκυτοκίνη είναι μια σημαντική ορμόνη που εμπλέκεται στους κοινωνικούς δεσμούς και τη συναισθηματική ρύθμιση. Ως εκ τούτου, αποτελεί ένα ζωτικό πεδίο μελέτης για την κατανόηση της ανθρώπινης κοινωνικής συμπεριφοράς. Οι ερευνητές παρακολούθησαν 101 μητέρες με τα μωρά τους από 5 έως 18 μηνών, αξιολογώντας τη μητρική εμπλοκή και τον αντίκτυπό της στα επίπεδα μεθυλίωσης του γονιδίου OXTR.
Φάνηκε ότι η ποιότητα της μητρικής δέσμευσης στους 5 μήνες προέβλεπε αλλαγές στη μεθυλίωση OXTR με την πάροδο του χρόνου. Συγκεκριμένα, η υψηλότερη μητρική δέσμευση συσχετίστηκε με ανοδική ρύθμιση του συστήματος ωκυτοκίνης. Αυτό μπορεί να ενισχύσει την ικανότητα του βρέφους για κοινωνική αλληλεπίδραση και συναισθηματική ρύθμιση, υπογραμμίζοντας τον κρίσιμο ρόλο των πρώιμων μητρικών συμπεριφορών στη διαμόρφωση της κοινωνικής και συναισθηματικής ανάπτυξης. 
Οι πρώιμες εμπειρίες μας μας διαμορφώνουν
Με την κατανόηση των μηχανισμών μέσω των οποίων η φροντίδα επηρεάζει την έκφραση των γονιδίων, συνειδητοποιούμε τον βαθύ αντίκτυπο που έχουν οι πρώιμες εμπειρίες στη διαμόρφωση αυτού που γινόμαστε στην ενήλικη ζωή.
Με απλά λόγια, για τα μωρά, η φροντίδα που λαμβάνουν κατά τους πρώτους μήνες και τα πρώτα χρόνια της ζωής τους δεν αφορά μόνο την κάλυψη των άμεσων αναγκών τους. Πρόκειται για τη δημιουργία των θεμελίων για μια ζωή καλής συναισθηματικής και ψυχολογικής υγείας. Καθώς οι επιστήμονες συνεχίζουν να αποκαλύπτουν πώς η επιγενετική γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ περιβάλλοντος και βιολογίας, η σημασία της δημιουργίας περιποιητικών και υποστηρικτικών περιβαλλόντων για όλα τα παιδιά γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη.
Εν ολίγοις, το περιβάλλον φροντίδας είναι ένας ισχυρός καθοριστικός παράγοντας για την ανάπτυξη του εγκεφάλου των μωρών και μπορεί να επηρεάσει την πορεία της ζωής τους. Η αναγνώριση και η δράση βάσει αυτής της γνώσης είναι ζωτικής σημασίας για την δημιουργία μιας ισορροπημένης και χαρούμενης κοινωνίας.
