Πλύσιμο πιάτων, πλυντήριο, σκούπισμα, σφουγγάρισμα, μαγείρεμα… και η λίστα μοιάζει να μην έχει τέλος. Στο σπίτι έχει επικρατήσει οι γυναίκες, και μητέρες, να εργάζονται σκληρά για να φέρουν εις πέρας όλες τις οικιακές εργασίες και την φροντίδα των παιδιών. Φανταστείτε, ότι πίσω από την πρακτική εκτέλεση των εργασιών αυτών, υπάρχει και η αόρατη σκέψη του προγραμματισμού και της οργάνωσης που καταναλώνει σημαντικό ποσό φαιάς ουσίας του γυναικείου μυαλού καθημερινά. Κάποιος πρέπει να είναι, επίσης, υπεύθυνος για το σαπούνι που έχει τελειώσει, για τα χαρτιά υγείας, τα απορρυπαντικά και τα τρόφιμα. Και ο κλήρος πέφτει… στις μαμάδες. Τι αντίκτυπο έχουν όλα αυτά στην ψυχική υγεία;
Μια νέα έρευνα διαπίστωσε ότι ακόμα και η γνωστική διάσταση της οικιακής εργασίας αποτελεί σημαντικό «ψυχικό φορτίο» και κατανέμεται ακόμη πιο άνισα στα ζευγάρια σε σύγκριση με την εκτέλεση των εργασιών του σπιτιού. Μάλιστα, αυτό φαίνεται να επιβαρύνει ιδιαίτερα την ψυχική υγεία των γυναικών.
Οι γυναίκες αναλαμβάνουν το βάρος τον οικιακών εργασιών
Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Archives of Women’s Mental Health, οι μητέρες που αναλαμβάνουν τη σκέψη και τον προγραμματισμό για όλες τις εργασίες του σπιτιού αναφέρουν υψηλότερα επίπεδα κατάθλιψης, άγχους, δυσαρέσκειας στη σχέση και εξουθένωσης.
Η έρευνα βασίστηκε σε 322 μητέρες μικρών παιδιών, οι οποίες και ερωτήθηκαν σχετικά με το ποιος είναι υπεύθυνος για 30 κοινές οικιακές εργασίες. Το βασικό εργαλείο ήταν το σύστημα Fair Play –ένα βιβλίο και ένα παιχνίδι με κάρτες που έχουν σχεδιαστεί για να ποσοτικοποιούν καλύτερα τον καταμερισμό της εργασίας μέσα στα νοικοκυριά. Έτσι οι οικιακές εργασίες χωρίστηκαν σε δύο είδη: γνωστική (πρόβλεψη, προγραμματισμός, ανάθεση και σκέψη για τις εργασίες του σπιτιού) και φυσική (πρακτική εκτέλεση οικιακών εργασιών). Οι ερευνητές εξέτασαν πως μοιράζονται αυτές οι εργασίες μέσα στο σπίτι.
Διαβάστε επίσης:Διαζύγιο: Όσα είναι ωφέλιμο να αποφύγετε
Ο άνισος καταμερισμός ήταν εντυπωσιακός. Συγκεκριμένα, οι μητέρες όχι μόνο εκτελούσαν περισσότερες σωματικές εργασίες αλλά αναλάμβαναν και το βάρος της γνωστικής εργασίας σε σύγκριση με τους άντρες συντρόφους τους. 
Κατά μέσο όρο, οι μητέρες ανέφεραν ότι ήταν υπεύθυνες για περίπου το 73% της συνολικής γνωστικής οικιακής εργασίας σε σύγκριση με το 27% των συντρόφων τους και το 64% της σωματικής οικιακής εργασίας σε σύγκριση με το 36% των συντρόφων τους.
Οι άνδρες και πατέρες είχαν μεγαλύτερο μερίδιο μόνο σε μια συγκεκριμένη οικιακή εργασία… να πετάνε τα σκουπίδια. Επιπλέον, αναφέρθηκε ότι οι άντρες σύντροφοι αναλάμβαναν τις εργασίες συντήρησης του σπιτιού.
Ο άνισος καταμερισμός των εργασιών στο σπίτι επηρεάζει τη σχέση και έχει κοινωνικό αντίκτυπο
Ο άνισος καταμερισμός των σωματικών οικιακών εργασιών δεν έρχεται χωρίς επιπτώσεις στη σχέση του ζευγαριού. Αντιθέτως, βλάπτει την ποιότητα της σχέσης τους σοβαρά. Ωστόσο, το μεγαλύτερο ψυχικό βάρος στις γυναίκες προκαλεί η γνωστική εργασία που πρέπει να καταβάλλουν για την οργάνωση και τον προγραμματισμό τους σπιτιού.
Πρόκειται για ένα κοινωνικό πρόβλημα που χρήζει προσοχής και λύσεων, καθώς είναι ένας ισχυρός μοχλός της ανισότητας των φύλων παγκοσμίως. Όταν μια γυναίκα είναι τόσο απασχολημένη και εξουθενωμένη στο σπίτι, αυτόματα στερείται και της ευκαιρίας να εργαστεί και να αμειφθεί γι’ αυτό, εξελίσσοντας και άλλα κομμάτια του εαυτού της.
Αν όσα κάνουν οι μητέρες στο σπίτι δεν αναγνωρίζονται και τους ρουφούν την ενέργεια, είναι επόμενο να βλάπτουν και την ψυχική τους υγεία. Επιπλέον μελέτες καταδεικνύουν τις αρνητικές επιπτώσεις που βιώνουν οι γυναίκες σε σύγκριση με τους άντρες λόγω του βαρύτερου φορτίου που αναλαμβάνουν στο σπίτι.
Ένα σπίτι και μια οικογένεια είναι ένα συλλογικό και κοινό εγχείρημα που αφορά και τους δύο συντρόφους, οι οποίοι πρέπει να συμμετέχουν ισομερώς σε όλες τις οικιακές εργασίες. Διαφορετικά, οι οικιακές εργασίες γίνονται βαρίδι όχι μόνο στις γυναίκες και μαμάδες αλλά και στην ίδια τη σχέση με φυσικά επακόλουθα το άγχος, την κατάθλιψη και πολλές φορές το διαζύγιο. Συζητήστε με τους συντρόφους σας για την καθημερινότητα και αν δεν υπάρχει λύση, απευθυνθείτε σε κάποιον σύμβουλο ψυχικής υγείας που θα μπορούσε να βοηθήσει.
