Ερευνητές του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και του Πανεπιστημίου της Βοστόνης παρατήρησαν ότι η αποστροφή των ανθρώπων για την σε βάρος τους ανισότητα, δηλαδή να έχουν λιγότερα από τους άλλους, εμφανίζεται νωρίς στην παιδική ηλικία.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature, το αίσθημα του «αδικημένου» αναπτύσσεται από τα τέσσερα έως τα δέκα έτη.
Διαβάστε επίσης: Κακές λέξεις: Πώς τις σταματάει το παιδί;
Η αντίληψη για το άδικο είναι περίεργη για τα παιδιά, αφού συχνά σημαίνει «Είναι άδικο που τα πράγματα δεν έρχονται όπως θέλω» ή «Είναι άδικο που δεν έχω ό,τι έχουν οι άλλοι».
Συνήθως εκφράζεται με εγωκεντρική χροιά και όχι αλτρουιστική, με μια διάθεση να αποδοθεί το δίκαιο αναφορικά με τους άλλους – η αποστροφή για την σε βάρος των άλλων ανισότητα, δηλαδή να θεωρεί κάποιος άδικο το να έχει περισσότερα από τους άλλους, εμφανίζεται αργότερα μεγαλώνοντας.
Γιατί να πάνε για ύπνο νωρίς; Είναι αδικία. Γιατί να στερηθούν την αγαπημένη τους λιχουδιά; Είναι αδικία. Γιατί η δασκάλα τους έβαλε τόσες πολλές εργασίες για το σπίτι. Αδικία. Γιατί να πάρει το παιχνίδι τους το αδελφάκι τους επειδή είναι μικρότερο; Αυτό κι αν είναι αδικία!
Συχνά τα παιδιά διαμαρτύρονται με αυτή τη φράση. Μόλις την ανακαλύψουν, τη χρησιμοποιούν συνέχεια. Αλλά πώς πρέπει να ανταποκριθούμε εμείς ως γονείς;
Προσοχή στην παγίδα της θυματοποίησης
Από πολύ μικρή ηλικία τα παιδιά νιώθουν έντονα το αίσθημα της αδικίας και ειδικά όταν συνειδητοποιούν ότι ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω από τις επιθυμίες τους.
Είναι σημαντικό να βοηθήσετε τα παιδιά να μην μπουν στη «νοοτροπία του θύματος», η οποία μπορεί να τα κάνει να αισθάνονται και να ανίσχυρα.
Μια βασική ερώτηση που πρέπει να τους κάνετε σε τέτοιες στιγμές: «Θα περιμένεις απλώς να αλλάξουν τα πράγματα ή θα κάνεις κάτι για να τα αλλάξεις;».
Αυτό μπορεί να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση και την ψυχική τους δύναμη και να τα κινητοποιήσει να αναλάβουν δράση, καθώς και να γίνουν καλύτεροι λύτες προβλημάτων.
