Το να νιώθουν οι έφηβοι πως πραγματικά ακούγονται και λαμβάνουν την πλήρη φροντίδα μας σε όλα τα επίπεδα, είναι σημαντικό για εκείνους και απαιτητικό για εμάς. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, περίπου το ένα τέταρτο μονάχα των εφήβων αισθάνονται ότι λαμβάνουν πάντα την κοινωνική και συναισθηματική υποστήριξη που χρειάζονται. Το εντυπωσιακό εύρημα είναι πως υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα στην αντίληψη των γονιών τους σχετικά με αυτό.
Το 2021 και το 2022, ερευνητές στο Εθνικό Κέντρο Στατιστικών Υγείας (NCHS) του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) των ΗΠΑ εξέτασαν 1.200 παιδιά ηλικίας από 12 έως 17 ετών και τους γονείς τους. Οι έφηβοι απάντησαν σε ερωτήσεις διαδικτυακά. Οι ερωτηθέντες ήταν διαφορετικών εθνικοτήτων, φύλων, επιπέδων εκπαίδευσης και οικογενειακού εισοδήματος.
Διαβάστε επίσης: Έτσι βλάπτουμε τη γλωσσική ικανότητα των παιδιών μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε
Τα ευρήματα της μελέτης
Περίπου το 28% των εφήβων ανέφεραν ότι αισθάνονται πάντα ότι λαμβάνουν την κοινωνική και συναισθηματική υποστήριξη που χρειάζονται, ενώ το 93% των γονέων πιστεύουν ότι τα παιδιά τους συνήθως ή πάντα νιώθουν υποστήριξη. Επιπλέον, το 20% των παιδιών ανέφεραν ότι αισθάνονται υποστήριξη σπάνια ή ποτέ, με μόνο το 3% των γονέων να αναφέρει το ίδιο για τα δικά τους παιδιά.
Οι συγγραφείς της μελέτης σημειώνουν ότι τα αποτελέσματα δείχνουν πως «οι γονείς αναφέρουν σταθερά υψηλότερα επίπεδα κοινωνικής και συναισθηματικής υποστήριξης σε σύγκριση με την αντίληψη του εφήβου τους και με αυτόν τον τρόπο μπορεί να υποτιμήσουν την αντιληπτή ανάγκη του εφήβου τους για κοινωνική και συναισθηματική υποστήριξη».
Αυτά τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν, κατά τους επιστήμονες, τη συνεχιζόμενη κρίση ψυχικής υγείας των νέων που επιδεινώθηκε περαιτέρω από την πανδημία της COVID-19.
Οι έφηβοί μας, μας χρειάζονται
Τι μπορούν, λοιπόν, να κάνουν οι γονείς για να παρέχουν επαρκή υποστήριξη στους εφήβους τους, ειδικά αν «φαίνονται καλά» ή διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια;
Αρχικά, η παροχή ενός ασφαλούς περιβάλλοντος χωρίς αυστηρή κριτική είναι κρίσιμη. Οφείλουμε να προσεγγίζουμε τα παιδιά μας με περιέργεια και ηρεμία, όχι με ένταση και νεύρα. Το να ακούτε και να κάνετε ερωτήσεις χωρίς να βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα ή να συμβουλεύσετε, δίνει στο παιδί τον απαραίτητο χώρο να μοιραστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά του χωρίς ανησυχία.
Μερικές φράσεις που μπορείτε να δοκιμάσετε είναι:
- «Πώς μπορώ να σε βοηθήσω αυτή τη στιγμή;»
- «Ακούγεται πολύ δύσκολο. Είμαι εδώ αν θέλεις να το συζητήσουμε»
- «Μπορώ μόνο να φανταστώ πώς είναι αυτό που περνάς»
- «Λυπάμαι. Τι μπορώ να κάνω για εσένα;»
Οι έφηβοι μπορεί να μην είναι πάντα ανοιχτοί στη συζήτηση, οπότε μπορείτε να τους προτρέψετε εάν το προτιμούν να μιλήσουν σε κάποιον άλλο, για παράδειγμα έναν έμπιστο συγγενή, για αυτό που περνάνε.
Το να δίνετε προσοχή στη σωματική και συναισθηματική ευημερία του εφήβου σας είναι το κλειδί. Μερικά σημάδια που χρήζουν προσοχής περιλαμβάνουν:
- Αλλαγές στη διάθεση, αυξημένη θλίψη ή ευερεθιστότητα.
- Απώλεια ενδιαφέροντος ή κινήτρου για πράγματα που συνήθως το παιδί απολαμβάνει.
- Αλλαγές στις συνήθειες ύπνου και/ή διατροφής.
- Κοινωνική απόσυρση.
- Αρνητική αυτοσυζήτηση.
Το «σπάσιμο» της σιωπής γύρω από θέματα που αφορούν στην ψυχική υγεία είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσουμε ότι ο έφηβός μας δεν θα παλεύει μόνος/η, ανεξάρτητα από το μέγεθος του προβλήματος που βιώνει. Η συμβουλή ενός ειδικού είναι πάντα πολύτιμη εάν την κρίνετε απαραίτητη σε αυτή την δύσκολη, για κάθε παιδί, περίοδο.