Πολύ συχνά, παιδικοί ήρωες κινουμένων σχεδίων ή πρωταγωνιστές σε ταινίες παρουσιάζονται ως παιδιά που βιάζονται να μεγαλώσουν. Ωστόσο, η φαντασία δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Πολλά από τα σημερινά παιδιά περιφέρονται και τοποθετούνται ως «μικροί ενήλικες». Αυτό το φαινόμενο είναι ευρέως γνωστό ως «σύνδρομο βιαστικού παιδιού», και μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη, άγχος και κακή ακαδημαϊκή επίδοση.
Τι είναι το «Σύνδρομο Βιαστικού Παιδιού»;
Το «σύνδρομο βιαστικού παιδιού» χαρακτηρίζει τις συμπεριφορές των παιδιών που ξεπερνούν και ξεφεύγουν από την ηλικία και την ωριμότητά τους. Επινοήθηκε από τον παιδοψυχολόγο David Elkind, PhD, με έδρα τις ΗΠΑ, τη δεκαετία του 1980, αλλά το φαινόμενο υπήρχε πολύ πριν.
Διαβάστε επίσης: Εφηβεία: Μήπως κάνεις κι εσύ αυτό το κλασικό λάθος με το παιδί;
Τα παιδιά νιώθουν πίεση σχετικά με το ότι πρέπει να ανταπεξέλθουν και να ανταποκριθούν σε ανησυχίες, άγχη και ευθύνες που αφορούν τους ενήλικες. Αυτές οι ανησυχίες και οι ευθύνες μπορεί να περιλαμβάνουν τη διδασκαλία που ξεπερνά τα όρια της ηλικίας, οικονομική ανασφάλεια που τους μεταφέρουν οι γονείς, το αίσθημα της ανταγωνιστικότητας και η υπερβολική πειθαρχία. Τα ανταγωνιστικά συστήματα που ζούμε κοινωνικά και η ανεπιτυχής διαιώνισή τους μέσω της εκπαίδευσης χειροτερεύει την κατάσταση και επιτείνει το φαινόμενο.
Πώς ξεκινάει το σύνδρομο
Το «Σύνδρομο βιαστικού παιδιού» μπορεί να ξεκινήσει από την προσχολική ηλικία, ακόμα και πιο πριν. Πολλές φορές οι γονείς φορτώνουν τα παιδιά τους με εξωσχολικές δραστηριότητες, γλώσσες και κοινωνικές υποχρεώσεις, δημιουργώντας αφόρητη πίεση και προσδοκία να ανταποκριθούν. Αντίθετα, θα έπρεπε να δίνουν χώρο στη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού μέσω του παιχνιδιού.
Οι γονείς μπορεί μέσω αυτής της τακτικής να πιστεύουν ότι θα θωρακίσουν τα παιδιά τους και θα τα τους στρώσουν το έδαφος για μια καλύτερη ζωή. Αλλά, χρειάζεται μέτρο και ζύγισμα των καταστάσεων, και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τους μεταδίδουμε τα γονεϊκά άγχη.
Τι μπορείτε να κάνετε
Φροντίστε να δημιουργήσετε ένα ασφαλές, υποστηρικτικό και ήρεμο περιβάλλον για τα παιδιά, όπου θα υπάρχει πάντα πολύτιμος χρόνος για διακοπή και χαρά και θα μπορούν να νιώσουν ελεύθερα ώστε να αναπτύξουν τα συναισθήματά τους. Επιτρέψτε τους να κάνουν λάθη.
Δώστε τη δυνατότητα στο παιδί σας να έρθει σε επαφή με τη φύση και το ελεύθερο παιχνίδι, μειώνοντας τον χρόνο που αφιερώνει στην τεχνολογία. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά αναπτύσσουν μεγαλύτερη συναισθηματική ανθεκτικότητα για να αντιμετωπίσουν προβλήματα.
Μην ξεχνάτε να δίνετε στα παιδιά σας τη δυνατότητα να επιλέξουν τις δραστηριότητες που τους αρέσουν. Στηρίξτε τα και επιβεβαιώστε τα σε κάθε πιθανή αποτυχία που θα προκύψει. Δείξτε τους ότι από αυτές μαθαίνουν να εξελίσσονται.
Αναγνωρίστε τα προειδοποιητικά σημάδια
- Αύξηση στρες ή άγχους
- Απώλεια χρόνου παιχνιδιού
- Burnout
- Κοινωνική πίεση
- Χαμηλή αυτοεκτίμηση
- Τελειομανία
- Άρνηση για το σχολείο
- Κούραση
- Χάσμα μνήμης
- Έντονη ανησυχία για παραστάσεις, αθλητικούς αγώνες ή τεστ
- Υπερκινητικότητα
Αν παρατηρήσετε ότι το παιδί σας εμφανίζει έναν συνδυασμό αυτών των συμπτωμάτων για καιρό, καλό είναι να μιλήσετε μαζί του. Το «σύνδρομο του βιαστικού παιδιού» μπορεί να τεθεί υπό τον έλεγχό σας και να καταφέρετε να προσαρμόσετε τον τρόπο που μεγαλώνετε τα παιδιά σας.