Πώς επηρεάζεται ο ύπνος των παιδιών από άσχημα λόγια και πράξεις; Τα άσχημα λόγια των άλλων μπορούν πραγματικά να πληγώσουν μικρούς και μεγάλους. Με το φαινόμενο της βίας μεταξύ ανηλίκων να είναι σε άνοδο και τις κακές συμπεριφορές μεταξύ των παιδιών να έχει γίνει, δυστυχώς, πλέον συνήθεια, ο προβληματισμός και οι ανησυχίες μεγαλώνουν τόσο για τα αίτια όσο και για τα αποτελέσματα στην ψυχική τους υγεία.
Η γελοιοποίηση, ο αποκλεισμός, οι διακρίσεις και ο εκφοβισμός, δεν είναι βέβαια κάτι καινούριο. Αλλά η συχνότητα αυτών των καταστάσεων όπως και ο τρόπος που εκδηλώνονται, σοκάρουν. Η απόρριψη από τους συνομηλίκους μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες, όπως συναισθηματική δυσφορία, άγχος, κατάθλιψη, διατροφικές διαταραχές, ακόμα και περιπτώσεις αυτοτραυματισμού μεταξύ των παιδιών. Αυτές οι εμπειρίες, επηρεάζουν επίσης τον ύπνο. Οι διαταραχές του ύπνου είναι συχνές σε παιδιά και εφήβους και έρευνα αποκάλυψε τη σχέση αυτών με δυσάρεστες εμπειρίες.
Διαβάστε επίσης: Μοναχοπαίδια και πρώτα παιδιά: Υπάρχει συναισθηματικό κόστος;
Συγκεκριμένα, τα στοιχεία δείχνουν πως το να βιώνουν τα παιδιά διακρίσεις, ακόμη και να βλέπουν άλλους να τις υφίστανται, σχετίζεται με μικρότερη διάρκεια ύπνου, μεγαλύτερη δυσκολία στον ύπνο, χαμηλότερη ποιότητα ύπνου και υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αυτά τα αποτελέσματα μάλιστα ενδέχεται να διαρκέσουν για εβδομάδες ή μήνες αργότερα μετά από το περιστατικό.
Ύπνος: Πώς βοηθάμε το παιδί;
Ο ύπνος είναι μια τροποποιήσιμη συμπεριφορά και οι ερευνητές τονίζουν πως πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ορισμένες αποτελεσματικές παρεμβάσεις που βοηθούν τα παιδιά και τους εφήβους να κοιμούνται καλύτερα. Οι βελτιώσεις στην υγιεινή του ύπνου (π.χ. μείωση της πρόσληψης καφεΐνης και χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τα βράδια), η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία και η εκπαίδευση σχετικά με τον ύπνο είναι μεταξύ των παρεμβάσεων που λειτουργούν.
Γενικά, οι παρεμβάσεις επαγγελματιών, όπως οι ψυχολόγοι, οι δάσκαλοι, οι ιατροί, έχουν ευεργετικά αποτελέσματα αλλά όλη αυτή η υποστήριξη δεν είναι πάντα διαθέσιμη στις οικογένειες και στα παιδιά που την χρειάζονται. Αλλά το να μιλάμε με τα παιδιά μας σε καθημερινή βάση για τις αλληλεπιδράσεις τους με άλλους στο σχολείο ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι κάτι που μπορεί να κάνει κάθε γονιός. Αν και είναι αδύνατο να προστατεύσουμε τα παιδιά από όλες τις ενδεχόμενες οδυνηρές εμπειρίες της ζωής, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε μια κατάσταση που επιβαρύνει το παιδί και να του δείξουμε πως είμαστε εκεί να το ακούσουμε, να το αγκαλιάσουμε και να το βοηθήσουμε με όλους τους τρόπους που μπορούμε.
