Τα παιδιά χρειάζονται πειθαρχία και τα όρια στην ανατροφή τους είναι πολύτιμα. Ωστόσο, το να αφαιρέσουμε τη λέξη «όχι» από το λεξιλόγιό μας, δεν σημαίνει ότι γινόμαστε επιτρεπτικοί και πως τα καταργούμε. Σημαίνει απλώς μια διαφορετική προσέγγιση στο εν λόγω θέμα.
Πώς σταματάμε τις παρορμήσεις των παιδιών μας και πώς αρνούμαστε τα παράλογα αιτήματά τους χωρίς να καταφεύγουμε μονίμως σε αυτή τη λέξη;
Διαβάστε επίσης: Τι σημαίνει ευτυχία για τα παιδιά;
Γιατί είναι σημαντικό να αποφεύγουμε τα επαναλαμβανόμενα «όχι»;
Η λέξη χάνει το νόημά της
Με ένα «όχι», μεταφέρουμε ένα ξεκάθαρο και άμεσο μήνυμα και ελπίζουμε να έχουμε άμεση ανταπόκριση. Ωστόσο, όταν χρησιμοποιούμε υπερβολικά αυτή τη λέξη, το νόημά της, χάνεται. Τα παιδιά συνηθίζουν να την ακούν και σταματούν να ανταποκρίνονται σε αυτήν. Δεν είναι πλέον ένα νέο ερέθισμα για αυτά. Είναι μια από τις λέξεις που ακούν πολύ συχνά κατά τη διάρκεια της ημέρας και, εξαιτίας αυτού, αρχίζουν να την παραβλέπουν.
Καλύτερα λοιπόν να κρατάμε τα όχι μας για συγκεκριμένες καταστάσεις, όταν χρειάζεται πραγματικά μια άμεση αλλαγή συμπεριφοράς. Εάν τα παιδιά μας ενεργήσουν με επικίνδυνο ή επιβλαβή τρόπο, τότε θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε ένα ξεκάθαρο και σταθερό «όχι» για να τα σταματήσουμε πριν να είναι πολύ αργά. Από την άλλη πλευρά, άλλες καταστάσεις είναι πιο ήπιες και το «όχι» είναι περιττό.
Στόχος μας η αυτονομία
Άλλο ένα ουσιαστικό στοιχείο που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι η ανάπτυξη της αυτονομίας του παιδιού. Είναι απαραίτητο να μεταδώσουμε στα παιδιά μας τις αξίες, τις γνώσεις και τα εργαλεία που χρειάζονται για να αναπτυχθούν. Ένα θεμελιώδες μέρος της εκπαίδευσής τους είναι να τους εξηγήσουμε πώς λειτουργεί ο κόσμος και ένα απλό «όχι» δεν δίνει στα παιδιά επαρκείς πληροφορίες ώστε να υπάρξει μια βαθύτερη κατανόηση. Με ένα ξερό «όχι», δεν τους λέμε γιατί η συμπεριφορά τους είναι λάθος, ποιες είναι οι συνέπειες ή τι αναμένουμε από αυτά.
Εάν εφαρμόσουμε άλλου είδους εκπαιδευτικές στρατηγικές, τότε μπορούμε να μοιραστούμε γνώσεις με τα παιδιά που θα τους είναι πολύ πιο χρήσιμες. Γιατί δεν θέλουμε να κάνουν ό,τι κάνουν; Ποιες είναι οι αρνητικές συνέπειες μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Πώς αλλιώς θα πρέπει να συμπεριφέρονται σε παρόμοιες καταστάσεις;
Με αυτόν τον τρόπο, προκύπτει ένας ισχυρότερος και υγιέστερος δεσμός μεταξύ παιδιού και γονέα. Τα παιδιά γνωρίζουν έτσι ότι είμαστε δίπλα τους για να τα καθοδηγήσουμε και όχι μόνο για να καταστείλουμε τις παρορμήσεις τους. Όταν αισθάνονται αυτή την εμπιστοσύνη και το σεβασμό, τότε είναι πιο εύκολο να συνεργαστούν και να επιδείξουν λιγότερη αντίσταση και ανάρμοστη συμπεριφορά.
Βάζουμε όρια χωρίς να λέμε «όχι»- Πώς θα τα καταφέρουμε;
- Προσδιορίστε ποια συμπεριφορά απαιτεί ένα σταθερό και ηχηρό «όχι» και ποια επιτρέπει τη χρήση άλλων στρατηγικών.
- Μοιραστείτε εκ των προτέρων τους κανόνες που θα εφαρμόσετε. Για παράδειγμα, εάν ένας από τους κανόνες είναι ότι το παιδί μπορεί να παίξει βιντεοπαιχνίδια μόνο για μία ώρα, τότε θα πρέπει να του το εξηγήσετε προτού αρχίσει να παίζει.
- Εξηγήστε τις συνέπειες καθεμιάς από τις πράξεις του παιδιού. Αν το παιδί μιλήσει άσχημα στον αδερφό του, εξηγήστε του ότι αυτή η συμπεριφορά τον πληγώνει και τον στεναχωρεί. Μπορείτε να του πείτε ότι αν του μιλά κατά αυτόν τον τρόπο, τότε ο αδερφός του δεν θα θέλει πια να παίζει μαζί του.
- Αναβάλετε αυτό που θέλει να κάνει το παιδί. Μερικές φορές, τα παιδιά μας ζητούν κάτι που είναι εφικτό, αλλά δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Αντί να πούμε «όχι», μπορούμε να προτείνουμε να το αφήσουμε για αργότερα. Αν, για παράδειγμα, θέλουν να δουν μια ταινία αλλά είναι κοντά στην ώρα του ύπνου, μπορούμε να τους προτείνουμε να τη δουν την επόμενη μέρα όταν επιστρέψουν από το σχολείο.
- Προτείνετε μια εναλλακτική αντί να αρνηθείτε. Εάν δεν θέλετε τα παιδιά να βλέπουν τηλεόραση, μπορείτε να τους προτείνετε να παίξετε μαζί ένα επιτραπέζιο παιχνίδι.