Είναι φυσικό τα παιδιά αναζητούν την έγκριση των γονέων τους. Αλλά τι γίνεται όταν αυτή η ανάγκη για επικύρωση μετατρέπεται σε μια συνεχή αναζήτηση προσοχής από τους άλλους;

Τότε είναι που απομακρύνονται από τον αυθεντικό εαυτό τους.

Διδάξτε τα παιδιά σας να μετρούν την απόδοσή τους με βάση τις δικές τους προσδοκίες, αντί να αναζητούν σφραγίδα έγκρισης από δασκάλους, φίλους ή συμμαθητές.

Αντί να αποτιμούν το κατά πόσο ανταποκρίθηκαν στα πρότυπα κάποιου άλλου, ενθαρρύνετέ τα να σκεφτούν και να αναρωτηθούν: «Κατάφερα αυτό που είχα θέσει ως στόχο;» ή «Γίνομαι μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου;».

Μην υπερβάλετε με τον έπαινο

Οι περισσότεροι γονείς γνωρίζουν ότι ο έπαινος βοηθά τα παιδιά να νιώσουν καλά και κυρίως να πιστέψουν στον εαυτό τους. Ωστόσο, όταν υπερβάλλουν αυτό ενδέχεται να έχει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Για παράδειγμα ο διαρκής έπαινος μπορεί να περάσει το μήνυμα στο παιδί ότι πρέπει να παίρνει την έγκριση των γονιών του και να αποζητά την αποδοχή τους.

Επιπλέον, ο έπαινος μπορεί να υπονομεύσει τα κίνητρα ενός παιδιού, που σημαίνει ότι μπορεί να το κάνει να νομίζει ότι δεν χρειάζεται να εργαστεί σκληρά. Αυτό συμβαίνει όταν οι γονείς χρησιμοποιούν υπερβολικό προσωπικό έπαινο καλλιεργώντας στο παιδί την αίσθηση ότι είναι εκ φύσεως καλώς σε κάποια πράγματα.

Επιβραβεύστε την προσπάθεια

Όταν τα παιδιά εστιάζουν υπερβολικά στο αποτέλεσμα των προσπαθειών τους, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε τελειομανία. Αντ’ αυτού, δείξτε τους να απολαμβάνουν τη διαδικασία.

Ιδιαίτερα όταν ένα παιδί αντιμετωπίζει αναποδιές, ρωτήστε το: «Μαθαίνεις στην πορεία;», «Διασκεδάζεις;», «Βελτιώνεσαι;». Αυτή είναι η πραγματική νίκη, και κάνοντας αυτές τις ερωτήσεις, τους βοηθάτε να επικεντρωθούν στα θετικά του «ταξιδιού».

Μάλιστα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου και το Στάνφορντ, αφού μελέτησαν την αλληλεπίδραση ανάμεσα σε μητέρες και παιδιά για πολλά χρόνια, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η επιβράβευση που εστιάζει στη συμπεριφορά και τις επιλογές που έκανε το παιδί το βοηθάει περισσότερο να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις στη μετέπειτα ζωή του, σε σύγκριση με τον έπαινο που εστιάζει στα χαρακτηριστικά του παιδιού («είσαι πολύ έξυπνος»).

Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, τα παιδιά που άκουγαν συνήθως πόσο καλά, έξυπνα και ταλαντούχα είναι, έπαιρναν το μήνυμα ότι οι ικανότητές τους είναι κάτι δεδομένο και σταθερό, που δεν μπορούν να επηρεάσουν, να βελτιώσουν ή να αλλάξουν.