Τα παιδιά χρειάζονται αδιαμφισβήτητα αγάπη, καθοδήγηση, φροντίδα, υποστήριξη. Πρέπει όμως να μάθουν πως στη ζωή υπάρχουν και δυσκολίες, πως τα πράγματα δεν έρχονται πάντοτε όπως τα σχεδιάζουμε, πως μέσα από τα λάθη μας μαθαίνουμε, πως η συνεργασία και ο σεβασμός είναι πολύτιμα στοιχεία στις ανθρώπινες σχέσεις. Όταν… παραχαϊδεύουμε τα παιδιά, είναι μάλλον πιο δύσκολο για εκείνα να χτίσουν ανθεκτικότητα, να αναλάβουν ευθύνες και να λειτουργήσουν ομαλά στις συναναστροφές τους.
Ένας λόγος που ορισμένοι γονείς καταφεύγουν σε αυτή την πρακτική μπορεί να είναι η δική τους δύσκολη παιδική ηλικία. Με άλλα λόγια, κάποιοι γονείς, επιδιώκουν να δώσουν στα παιδιά τους όλα όσα δεν είχαν οι ίδιοι ως παιδιά. Μια άλλη πτυχή που πρέπει να ληφθεί υπόψη έχει να κάνει με την ηλικία των γονέων. Στις μέρες μας, τα ζευγάρια τείνουν να κάνουν παιδιά μετά την ηλικία των 30 ετών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η δυσκολία σύλληψης του παιδιού ή οι αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις, κάνουν τους γονείς υπερπροστατευτικούς ή πολύ υποχωρητικούς.
Διαβάστε επίσης: Τι πρέπει να καλλιεργήσουμε στα παιδιά για να ανθίσουν
Τα χαρακτηριστικά ενός χαϊδεμένου παιδιού
Τα χαϊδεμένα παιδιά συνήθως δεν σέβονται τα όρια. Είναι κατά κάποιο τρόπο πεπεισμένα ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους και ότι οι γονείς τους πρέπει να είναι πάντα εκεί για να τα ευχαριστήσουν.
Ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό των χαϊδεμένων παιδιών είναι το να μην ξέρουν πώς να αντιδράσουν όταν για παράδειγμα αντιμετωπίζουν προβλήματα στο σχολείο ή κοινωνική πίεση. Αναγνωρίζουν ναι μεν ότι έχουν ένα πρόβλημα, αλλά δεν είναι έτοιμα να το αντιμετωπίσουν. Επιπλέον, μπορούν να αναγνωρίσουν πράγματα που δεν τους αρέσουν, αλλά δυσκολεύονται να τα αλλάξουν.
Η επιθετικότητα είναι άλλο ένα πιθανό χαρακτηριστικό αυτών των παιδιών, ειδικά όταν απογοητεύονται.
Τέλος, είναι συνήθως παιδιά που δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις πράξεις τους και σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να υποφέρουν από άγχος, εναλλαγές της διάθεσης και χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Είναι σημαντικό τα παιδιά να αρχίσουν να είναι ανεξάρτητα μετά την ηλικία των 4 ετών
Το να αναθέτουμε απλές ευθύνες στα παιδιά μπορεί να βοηθήσει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. Επιπλέον, είναι απαραίτητο να διδάξουμε στα παιδιά μας ότι κάθε πράξη προκαλεί μια αντίδραση. Πρέπει να μάθουν ότι δεν θα παίρνουν πάντα αυτό που θέλουν καθώς και υγιείς τρόπους αντιμετώπισης των δυσκολιών και των αποτυχιών.
Σε όλη αυτή τη διαδικασία μάθησης, είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε και να σεβόμαστε τα συναισθήματά των παιδιών μας. Δεν μπορούμε να αγνοούμε τις εκρήξεις αλλά δεν πρέπει και να μας κάνουν να υποκύπτουμε στα αιτήματα των παιδιών. Είναι ωφέλιμο σε τέτοιες καταστάσεις να παραμένουμε ήρεμοι και να προσεγγίζουμε τα παιδιά με ενσυναίσθηση, δίνοντάς τους εξηγήσεις που είναι σε θέση να κατανοήσουν. Εάν απλά δοθεί στο παιδί αυτό που θέλει μετά από ένα ξέσπασμα, θα συσχετίσει την γκρίνια με την επίτευξη του στόχου του.
Συμφωνείστε ως γονείς να ακολουθείτε πάντα μια κοινή στρατηγική αντιμετώπισης. Να είστε συνεπείς στις πράξεις σας και να τηρείτε το λόγο σας. Επαινέστε τις θετικές συμπεριφορές του παιδιού και μην ανταποκρίνεστε σε ό,τι δεν πρέπει ή δεν μπορεί να συμβεί με ένα ξερό «όχι», το οποίο μπορεί να προκαλέσει άμεση απόρριψη και αρνητικές αντιδράσεις από το παιδί.
Οι λόγοι και οι συνέπειες της απόφασής σας θα πρέπει να εξηγούνται στο παιδί ψύχραιμα και με σταθερότητα. Μόνο έτσι τα παιδιά κατανοούν και τηρούν σταδιακά τα όρια.
Συμπερασματικά, καλό είναι να μην υπάρχουν ακρότητες όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών. Ούτε τα πολλά «ναι» ούτε τα πολλά «όχι», φέρνουν θετικά αποτελέσματα. Με κατανόηση και στοργή, μπορείτε και να θέσετε όρια και να μην λείπει συναισθηματικά τίποτα από το παιδί σας.
