Τα παιδιά στην ηλικία περίπου των 7 ετών, χαρακτηρίζονται συχνά από ένα ακαταμάχητο μείγμα περιέργειας, δημιουργικότητας και ειλικρίνειας. «Το φαγητό βρωμάει», «Αυτό το φόρεμα δεν σου πάει», θα σας πει με ειλικρίνεια το μικρό σας. Φυσικά, το παιδί δεν έχει κανέναν σκοπό να πληγώσει τα συναισθήματά μας. Εκφράζει απλώς την αλήθεια του, όπως ακριβώς την αντιλαμβάνεται τη δεδομένη στιγμή.

Αλήθεια, γιατί τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες συνηθίζουν να είναι τόσο ειλικρινή σε βαθμό αγένειας (και από πάνω δεν ζητούν καν συγγνώμη);

Διαβάστε επίσης: Είναι αυτή η πιο δύσκολη ηλικία για τα παιδιά;

Τα επτάχρονα ζουν σε έναν δικό τους συναρπαστικό γνωστικό χώρο…

Τα μικρά παιδιά αναπτύσσουν μια ισχυρότερη αίσθηση ενσυναίσθησης και κοινωνικής επίγνωσης, αλλά δεν είναι ακόμη γνώστες των κοινωνικών συμβάσεων. Σε αντίθεση με τους ενήλικες, που συχνά φιλτράρουμε τις σκέψεις μας για να διατηρήσουμε την κοινωνική αρμονία, τα παιδιά τείνουν να λένε αυτό που έχουν στο μυαλό τους. Αυτή η μοναδική τους ειλικρίνεια ανοίγει ένα παράθυρο στο πώς ο εγκέφαλός τους επεξεργάζεται τις πληροφορίες και περιηγείται στον κόσμο.

Η κατανόηση της ειλικρίνειας των παιδιών απαιτεί να λάβουμε υπόψη τη γνωστική και συναισθηματική τους ανάπτυξη. Γύρω στην ηλικία των 7 ετών, ο προμετωπιαίος φλοιός ενός παιδιού, ο οποίος διέπει τη λήψη αποφάσεων και τον έλεγχο των παρορμήσεων, εξακολουθεί να ωριμάζει. Αυτό σημαίνει ότι είναι λιγότερο πιθανό να κατέχουν τη διαδικασία της λεπτής σκέψης που απαιτείται για να υπολογίσουν τις κοινωνικές συνέπειες των λόγων τους. Για τα παιδιά σε αυτή τη φάση, η ειλικρίνεια δεν είναι αξία- επιλογή, μα περισσότερο μια προεπιλεγμένη ρύθμιση.

Η εξελικτική ψυχολογία προσφέρει μια ενδιαφέρουσα οπτική για αυτή τη συμπεριφορά. Η ειλικρίνεια μπορεί να θεωρηθεί ως εργαλείο μάθησης και επιβίωσης. Μοιραζόμενα τα παιδιά τις σκέψεις τους ανοιχτά, λαμβάνουν ανατροφοδότηση που τα βοηθά να βελτιώσουν την κατανόησή τους για τον κόσμο και όσα ακόμη δυσκολεύονται να καταλάβουν ή αγνοούν.

Αυτό το στάδιο της παιδικής ηλικίας παρέχει επίσης ενδείξεις για το πώς η ειλικρίνεια και η ενσυναίσθηση αναπτύσσονται χέρι-χέρι. Τα επτάχρονα παιδιά αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την έννοια των «λευκών ψεμάτων» – τις μικρές αναλήθειες που λέμε για να προστατεύσουμε τα συναισθήματα των άλλων. Ωστόσο, οι προσπάθειές τους μπορεί συχνά να φαίνονται άστοχες και να μας φέρνουν σε δύσκολη θέση ή να μας κάνουν να γελάμε.

Ειλικρίνεια: Η ομορφιά της αφιλτράριστης σκέψης των παιδιών

Αυτή η ειλικρίνεια, αν και μερικές φορές άβολη, μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό εργαλείο μάθησης και για τους γονείς. Μας δίνει ευκαιρίες να συζητήσουμε περίπλοκους κοινωνικούς κανόνες, όπως πότε είναι σημαντικό να είμαστε ειλικρινείς και πότε η ευγένεια πρέπει να έχει προτεραιότητα. Μας προκαλεί επίσης να αναλογιστούμε τις δικές μας επικοινωνιακές συνήθειες. Ως ενήλικες, πόσο συχνά εκτιμούμε την ειλικρίνεια έναντι της ευγένειας; Και τι διδάσκει αυτό στα παιδιά μας για την ακεραιότητα;

Η ζωή με ένα 7χρονο μας θυμίζει επίσης την ομορφιά της αφιλτράριστης έκφρασης. Οι ειλικρινείς παρατηρήσεις των παιδιών, αν και περιστασιακά αγενείς, μας ωθούν στο να υιοθετήσουμε έναν πιο ανοιχτό τρόπο επικοινωνίας. Μας προσκαλούν σε ένα μέρος περιέργειας, εξερεύνησης και ανάπτυξης.

Ως γονείς, μπορούμε να χαρούμε και αυτή τη φάση της παιδικής ηλικίας, ενθαρρύνοντας τον ανοιχτό διάλογο, διαμορφώνοντας το πρότυπο της στοχαστικής ειλικρίνειας και διδάσκοντας την αξία της καλοσύνης. Αυτές οι στιγμές της ωμής ειλικρίνειας είναι φευγαλέες. Σύντομα, οι κοινωνικοί κανόνες, μετριάζουν τα λόγια των παιδιών μας και ίσως αυτή η ελευθερία της αλήθειας να μας λείψει.