Ο θυμός που βγάζουμε στα παιδιά μας ως μητέρες μπορεί να έχει εξήγηση. Όταν λέμε «θυμώνω με το παιδί μου», ίσως εννοούμε κατά βάθος «θυμώνω με τους δικούς μου γονείς».Οι γονείς που έχουν βιώσει δύσκολα περιστατικά στην παιδική τους ηλικία ή που τα συναισθήματά τους δεν γίνονταν κατανοητά από τους δικούς τους γονείς, πιθανόν να αντιμετωπίζουν κάποια γεγονότα κατά την ανατροφή των παιδιών τους λιγότερο ψύχραιμα.

Αν μία μητέρα ως παιδί δεν είχε λάβει την επιβεβαίωση που είχε ανάγκη από τη δική της μητέρα και δεν έχει επεξεργαστεί και ρυθμίσει μέχρι και σήμερα τα τότε συναισθήματά της σε σχέση με αυτό, τότε μπορεί να μην έχει την ικανότητα να ρυθμίσει και τα συναισθήματα θυμού που της γεννιούνται.

Διαβάστε επίσης: 5+1 oφέλη του να αποκτάς παιδί αργότερα στη ζωή

Ίσως οι μητέρες με αυτές τις εμπειρίες να εκνευρίζονται πιο εύκολα και πιο συχνά.

Θυμός και περιβάλλον

Ο θυμός είναι ένα προστατευτικό συναίσθημα. Μας ειδοποιεί όταν κάτι δεν πάει καλά, όταν παραβιάζεται ένα όριο, όταν νιώθουμε ασέβεια ή ότι κάποιος μας αγνοεί. Σε ένα καλά ρυθμισμένο νευρικό σύστημα, η οργή είναι σήμα, όχι απειλή.

Όμως, αν ένας άνθρωπος έχει μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον, όπου δεν δινόταν σημασία στον θυμό του, αν η τιμωρία -και όχι ο διάλογος- ήταν ο τρόπος που αντιμετωπίζονταν τα λάθη του από την οικογένειά του, τότε μπορεί να έχει απορρυθμιστεί κάτι μέσα του.

Κάποια στιγμή της ζωής μας, όταν ήμασταν μικροί, έχει τύχει να καταπιέσουμε τον θυμό μας, γιατί ενδεχομένως να μην επιτρεπόταν να τον εκφράσουμε. Όμως, όταν αυτό το συναίσθημα δεν βρίσκει διέξοδο, μπορεί να εκφραστεί σε άτομα που δεν πρέπει. Για παράδειγμα, όταν κάποια γυναίκα, που έχει βιώσει μια τέτοιου είδους συναισθηματική καταπίεση μικρή, γίνεται μητέρα, μία λάθος λέξη του παιδιού, μία άνευ μεγάλης σημασίας αταξία του, μπορεί να της προκαλέσει εκνευρισμό. Στην πραγματικότητα εκείνη τη στιγμή «απαντά» σε κάτι παλιό και δικό της.

Τι λένε οι έρευνες

Σύμφωνα με μία έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Child and Adolescent Psychiatry and Mental Health το 2023, διαπιστώθηκε ότι οι μητέρες με παιδικό τραύμα αντιμετωπίζουν υψηλότερα επίπεδα άγχους ανατροφής και δυσκολία στη συναισθηματική ρύθμιση.

Μία άλλη μελέτη στο Journal of Child and Family Studies αποκάλυψε ότι οι γονείς που δεν ρύθμισαν το συναίσθημά τους ή δεν εισακούστηκαν από τους γονείς τους όταν ήταν οι ίδιοι παιδιά, είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν δυσκολίες στον έλεγχο των παρορμήσεών τους και στη ρύθμιση των συναισθημάτων τους κατά την ανατροφή των παιδιών τους.

Όταν συμβαίνει αυτό, το νευρικό σύστημα βρίσκεται σε κατάσταση υπερβολικής επιφυλακής, καθιστώντας πολύ πιο δύσκολο να παραμείνει κάποιος ήρεμος και ρυθμισμένος συναισθηματικά.

Αν, λοιπόν, μια μητέρα έχει περάσει κάτι τέτοιο στα παιδικά της χρόνια, είναι πιο πιθανό να εμφανίσει συναισθήματα θυμού και αυτό δεν οφείλεται στο ότι είναι κακή ως μητέρα.

Θυμός μητέρας και πώς ρυθμίζεται

  • Να μην νιώθουμε ενοχές για τον θυμό μας, αλλά να τον αναγνωρίζουμε.
  • Να έχουμε αυτό-συμπόνοια και να αντιληφθούμε γιατί φερόμαστε έτσι.
  • Όταν νιώθουμε πως έχουμε νεύρα με το παιδί μας, να παίρνουμε πρώτα βαθιές αναπνοές πριν πούμε ή κάνουμε το οτιδήποτε.
  • Να συμβουλευτούμε έναν ειδικό που μπορεί να εντοπίσει τις βαθύτερες αιτίες και να μας καθοδηγήσει κατάλληλα.

Όλα αυτά στοχεύουν στο να αποδεχτούμε τον εαυτό μας και τα συναισθήματά μας, να μην αυτό-κατηγορούμαστε και εν τέλει να επιτύχουμε το σημαντικότερο: Να διαμορφώσουμε μία σχέση αγάπης και ουσιαστικής σύνδεσης και κατανόησης με τα παιδιά μας και να τα κάνουμε να νιώθουν ευτυχισμένα και ασφαλή, χωρίς να ρίχνουμε πάνω μας και πάνω τους ευθύνες που δεν μας/τους αναλογούν, αλλά προέρχονται από παλιές μας εμπειρίες.